เอ็กโซโด 5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ครั้นอยู่มาภายหลัง, โมเซกับอาโรนพากันเข้าไปเฝ้ากษัตริย์ฟาโรทูลว่า, “พระยะโฮวาพระเจ้าของชนชาติยิศราเอลตรัสดังนี้ว่า, ‘จงปล่อยพลไพร่ของเราให้ไป; เพื่อจะให้มีการเลี้ยงนมัสการแก่เราในป่า.’ ” 2 กษัตริย์ฟาโรจึงตรัสว่า, “พระยะโฮวานั้นเป็นผู้ใดเล่า, ที่เราจะต้องฟังคำของท่าน, และปล่อยชนชาติยิศราเอลไป. เราไม่รู้จักพระยะโฮวา, และยิ่งกว่านั้นเราจะไม่ปล่อยชนชาติยิศราเอลให้ไปเลย.” 3 เขาจึงทูลว่า, “พระเจ้าของชาติเฮ็บรายได้ทรงปรากฏแก่ข้าพเจ้า; ดังนั้นขอโปรดให้ข้าพเจ้าทั้งหลายไปในป่าระยะทางเดินสามวัน, เพื่อจะได้บูชายัญแก่พระยะโฮวาพระเจ้าของข้าพเจ้า, หาไม่พระองค์ก็จะทรงพระพิโรธลงโทษแก่พวกข้าพเจ้าด้วยโรคภัย, หรือด้วยพระแสงดาพ.” 4 ฝ่ายกษัตริย์อายฆุบโตจึงตรัสว่า, “เหตุไฉนเจ้าโมเซกับเจ้าอาโรนจะให้พวกบ่าวไพร่ละการงานของเขาเสีย? เจ้าทั้งสองจงกลับไปรับการกะเกณฑ์ตามหน้าที่ของเจ้า.” 5 กษัตริย์ฟาโรตรัสว่า, “นี่แหละ, เดี๋ยวนี้บ่าวไพร่ในประเทศนี้มีมาก, และเจ้าทั้งสองทำให้เขาหยุดจากการกะเกณฑ์ของเขาเสีย.” 6 ในเวลาวันนั้นกษัตริย์ฟาโรจึงมีรับสั่งแก่นายงานและนายกองผู้เกณฑ์บ่าวไพร่ว่า, 7 “ตั้งแต่วันนี้ไป, เจ้าทั้งหลายอย่าให้ฟางแก่บ่าวไพร่สำหรับใช้ทำอิฐเหมือนแต่ก่อน: แต่ให้เขาไปเที่ยวหาฟางเอง. 8 และจำนวนอิฐซึ่งเกณฑ์ให้ทำแต่ก่อนเท่าไร, จงเกณฑ์เท่านั้น; อย่าได้ลดหย่อนเลย: เพราะว่าเขาเกียจคร้าน; เหตุฉะนี้จึงพากันร้องว่า, ขอให้พวกข้าพเจ้าไปประกอบพิธีบูชาแก่พระเจ้าของข้าพเจ้า.’ 9 จงจัดงานหนักกว่าแต่ก่อนให้เขาทำ: อย่าได้ฟังคำอุบายของเขาเลย.” 10 ฝ่ายนายงานและนายกองของบ่าวไพร่ได้ไปบอกเขาว่า, “ฟาโรรับสั่งดังนี้ว่า, ‘เราจะไม่ยอมให้ฟางแก่พวกเจ้าเลย. 11 เจ้าจงไปหาฟางที่ไหนๆ มาเองตามแต่จะหามาได้เถิด; และการที่เกณฑ์นั้นก็จะไม่ลดหย่อนด้วย.’ ” 12 พวกบ่าวนั้นก็กระจัดกระจายไปทั่วประเทศอายฆุบโต, เก็บซังข้าวมาใช้แทนฟาง. 13 นายงานก็เร่งรัดว่า, “จงทำงานให้ได้เต็มที่ทุกวันๆ, เช่นเมื่อยังมีฟางอยู่.” 14 นายกองชาติยิศราเอล, ซึ่งนายงานของกษัตริย์ฟาโรได้ตั้งให้บังคับเขานั้นก็ถูกตีและถูกถามว่า, “ทำไมไม่ได้อิฐที่เกณฑ์ไว้เต็มจำนวนเหมือนแต่ก่อน? ขาดจำนวนทั้งวันก่อนและวันนี้ด้วย.” 15 นายกองชาติยิศราเอลจึงมากราบทูลร้องทุกข์ต่อกษัตริย์ฟาโรว่า, “เหตุไฉนพระองค์จึงทำดังนี้แก่เหล่าทาสของพระองค์? 16 เขามิได้ให้ฟางแก่เหล่าทาสของพระองค์เลย; แต่เขาสั่งให้ทำอิฐ: ดูเถิดพระองค์เจ้าข้า, เขาได้โบยตีเหล่าทาสของพระองค์; แต่ข้าราชการของพระองค์เองเป็นฝ่ายผิด.” 17 แต่กษัตริย์ฟาโรตรัสว่า, “เจ้าทั้งหลายเป็นคนเกียจคร้าน, เป็นคนเกียจคร้านจริงๆ; เหตุฉะนั้นพวกเจ้าจึงมาร้องว่า, ‘ขอให้ข้าพเจ้าไปทำการบูชายัญแด่พระยะโฮวา.’ 18 เหตุฉะนั้น, เจ้าจงไปทำงานเดี๋ยวนี้: ฟางนั้นจะไม่ให้พวกเจ้าเลย: แต่จำนวนอิฐที่เกณฑ์ไว้นั้นพวกเจ้าจงทำให้ครบจำนวน.” 19 นายกองชาติยิศราเอลเมื่อได้ยินรับสั่งว่า, “จำนวนอิฐที่เกณฑ์ทุกวันๆ ไม่ให้ลดหย่อนลง,” ก็เห็นได้ว่าตนถูกแกล้งแล้ว. 20 ครั้นออกมาจากเฝ้ากษัตริย์ฟาโร, เขาได้พบโมเซกับอาโรนยืนอยู่กลางทาง; 21 จึงกล่าวว่า, “ขอให้พระยะโฮวาทรงพิจารณาและพิพากษาลงโทษท่านทั้งสอง; ด้วยท่านได้กระทำให้พวกข้าพเจ้าเป็นที่เกลียดชังต่อกษัตริย์ฟาโร, และต่อหน้าข้าราชการทั้งปวง, เหมือนหนึ่งได้ส่งดาพใส่มือเขาให้ฆ่าพวกข้าพเจ้าเสีย.” 22 ฝ่ายโมเซจึงกลับไปกราบทูลพระยะโฮวาว่า, “พระเจ้าข้า, เหตุไฉนพระองค์ทรงประทานความทุกข์ให้บังเกิดแก่พลไพร่ของพระองค์ดังนี้? เหตุไฉนพระองค์จึงได้ทรงใช้ข้าพเจ้า? 23 ตั้งแต่วันที่ข้าพเจ้าไปเฝ้ากษัตริย์ฟาโรในนามของพระองค์แล้ว, ฟาโรก็ได้กระทำการร้ายแก่พลไพร่นี้; และพระองค์มิได้ทรงช่วยพลไพร่ของพระองค์ให้พ้นเลย.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society