เอ็กโซโด 4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ฝ่ายโมเซจึงทูลตอบว่า, “ข้าแต่พระเจ้า, เขาจะไม่เชื่อฟังถ้อยคำของข้าพเจ้า; เพราะเขาจะว่า, “พระยะโฮวามิได้ปรากฏแก่เจ้าเลย.” 2 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, “เจ้าถืออะไรในมือ?” โมเซทูลว่า, “ไม้เท้า, พระองค์เจ้าข้า.” 3 พระองค์ตรัสว่า, “จงทิ้งลงที่พื้นดินเถิด.” เมื่อโมเซทิ้งไม้เท้าลงที่พื้นดิน, ไม้เท้านั้นก็กลายเป็นงูไป; แล้วโมเซก็หนีไปจากงูนั้น. 4 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, “จงเอื้อมมือจับหางงูไว้ (พอโมเซเอื้อมมือจับหางงู, มันก็กลายเป็นไม้เท้าอยู่ในมือของท่าน); 5 เพื่อเขาทั้งหลายจะได้เชื่อว่าพระยะโฮวาพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขา: คือพระเจ้าของอับราฮาม, พระเจ้าของยิศฮาค, และพระเจ้าของยาโคบ, ได้ปรากฏแก่เจ้าแล้ว.” 6 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซอีกว่า, “จงเอามือสอดไว้ที่อกของเจ้า.” โมเซจึงได้สอดมือไว้ที่อก; แล้วเมื่อได้ชักออก, ก็เห็นมือนั้นเป็นโรคเรื้อน, ขาวเหมือนหิมะ. 7 พระองค์จึงตรัสอีกว่า, “จงสอดมือไว้ที่อกอีกครั้งหนึ่ง. (โมเซก็สอดมือเขาที่อกอีก; แล้วก็ชักออกมา, เห็นว่ามือนั้นกลับกลายเป็นเนื้อเดิม). 8 ถ้าเขาจะไม่เชื่อเจ้าและไม่เชื่อฟังการณ์สำคัญครั้งแรก เขาทั้งหลายคงจะเชื่อฟังการณ์สำคัญครั้งที่สองนี้. 9 ถ้าแม้เขาไม่เชื่อหมายสำคัญทั้งสองอย่างนี้, ทั้งไม่ฟังถ้อยคำของเจ้า, จงตักน้ำในแม่น้ำมาเทลงที่ดินแห้ง; แล้วน้ำที่เจ้าตักมานั้นจะกลายเป็นโลหิตที่ดินแห้งนั้น.” 10 โมเซจึงทูลพระยะโฮวาว่า, “ข้าแต่พระเจ้า, ข้าพเจ้ามิใช่คนช่างพูด; ในกาลก่อนก็ดี, หรือตั้งแต่เวลาพระองค์ตรัสแก่ทาสของพระองค์แล้วก็ดี, ข้าพเจ้าเป็นคนพูดไม่คล่องแคล่ว.” 11 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, “ผู้ใดสร้างปากมนุษย์, หรือกระทำให้คนเป็นใบ้, คนหูหนวก, คนตาดีหรือตาบอด? เรายะโฮวาเป็นผู้ทำไม่ใช่หรือ? 12 จงไปเถิด: เราจะอยู่ที่ปากของเจ้า, และจะสอนเจ้าให้พูดคำซึ่งควรจะพูด.” 13 โมเซจึงทูลอีกว่า, “ข้าแต่พระเจ้า, พระองค์จะทรงใช้ผู้ใดไปก็ตาม, ขอโปรดใช้ผู้อื่นไปเถิด.” 14 ฝ่ายพระยะโฮวาทรงพระพิโรธแก่โมเซ, จึงตรัสว่า, “เจ้ามีพี่ชาย, คืออาโรน, ในตระกูลเลวี, มิใช่หรือ? เรารู้แล้วว่าเขาเป็นคนช่างพูด. บัดนี้เขาเดินทางมาจะพบเจ้า; และขณะเมื่อเขาเห็นเจ้า, เขาจะมีความชื่นใจ. 15 เจ้าจงพูดกับเขาและบอกเล่าให้เขาฟัง; แล้วเราจะอยู่ที่ปากของเจ้า, และที่ปากของเขา, จะได้สั่งสอนเจ้าทั้งสองให้รู้ว่าควรทำประการใด. 16 เขาจะเป็นผู้พูดแก่พลไพร่แทนเจ้า: เขาจะเป็นผู้แทนปากเจ้า, และเจ้าจะเป็นผู้แทนพระเจ้าแก่เขา. 17 เจ้าจงใช้ไม้เท้านี้สำหรับทำการอัศจรรย์.” 18 โมเซจึงกลับไปหายิธโรพ่อตาของตนบอกว่า, “ขอลากลับไปหาพี่น้องซึ่งอยู่ในประเทศอายฆุบโต, เพื่อจะได้เห็นว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่.” ฝ่ายยิธโรตอบแก่โมเซว่า, “จงไปเป็นสุขเถิด.” 19 พระยะโฮวาได้ตรัสแก่โมเซในเมืองมิดยานว่า, “จงกลับไปประเทศอายฆุบโตเถิด; เพราะคนทั้งหลายที่หาช่องประหารชีวิตของเจ้าก็ตายเสียแล้ว.” 20 โมเซจึงให้ภรรยาและบุตรของตนขี่ลากลับไปยังประเทศอายฆุบโต; และท่านก็ถือไม้เท้าของพระเจ้าไปด้วย. 21 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, “เมื่อเจ้ากลับไปถึงประเทศอายฆุบโต, จงระวังทำการอัศจรรย์ทั้งปวงต่อหน้าฟาโร, ซึ่งเราได้มอบไว้ในมือเจ้าแล้ว; แต่เราจะให้ใจของฟาโรแข็งกะด้างไม่ยอมให้พลไพร่ไป. 22 เจ้าจงทูลกษัตริย์ฟาโรว่า, ‘พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, “ชนชาติยิศราเอลนั้นเป็นบุตรหัวปีของเรา; 23 และเราบอกแก่เจ้าว่า. ‘จงปล่อยบุตรของเราให้ไปปรนนิบัติเรา: ถ้าแม้เจ้าไม่ยอมให้เขาไป, จงดูเถิด. เราจะประหารชีวิตบุตรหัวปีของเจ้าเสีย.’ ” 24 ครั้นโมเซอยู่ ณ ที่พักกลางทาง, พระยะโฮวาได้เสด็จมาจะทรงประหารชีวิตของท่าน. 25 ครั้งนั้นนางซิพโพราจึงเอาหินคมตัดหนังที่ปลายองคชาติบุตรของตน. ทิ้งลงให้ถูกพระบาท; แล้วกล่าวแก่โมเซว่า, “แท้จริงท่านเป็นสามีผู้ทำให้โลหิตตก.” 26 แล้วพระองค์จึงได้ทรงละท่านไป: นางนั้นจึงกล่าวว่า, “ท่านเป็นสามีผู้ทำให้โลหิตตกโดยเหตุพิธีสุนัด.” 27 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่อาโรนว่า, “จงไปพบโมเซในป่า.” ท่านก็ได้ไปพบกับน้องที่ภูเขาของพระเจ้า, แล้วก็จุบน้อง. 28 โมเซจึงเล่าให้อาโรนฟังบรรดาพระดำรัสของพระยะโฮวาผู้ได้ทรงใช้ตน, และหมายสำคัญต่างๆ ซึ่งพระองค์ได้รับสั่งแก่ตน. 29 โมเซกับอาโรนได้ไปประชุมผู้เฒ่าชาติยิศราเอลทั้งหลายพร้อมกัน: 30 แล้วอาโรนจึงกล่าวถ้อยคำทั้งหมดซึ่งพระยะโฮวาได้ตรัสแก่โมเซ, และได้ทำการณ์สำคัญต่างๆ นั้นต่อหน้าพลไพร่. 31 ฝ่ายพลไพร่นั้นก็เชื่อ, แล้วเมื่อเขาได้ยินว่าพระยะโฮวาได้เสด็จมาเยี่ยมเยียนชาติยิศราเอล, และได้ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ลำบากของเขา, เขาก็ซบหน้าลงนมัสการ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society