เอ็กโซโด 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ฝ่ายโมเซขณะเมื่อเลี้ยงฝูงสัตว์ของยิธโรพ่อตา, ผู้เป็นปุโรหิตมิดยาน, ได้พาฝูงสัตว์ไปข้างทิศตะวันตกของป่ากันดาร, มาถึงภูเขาของพระเจ้าชื่อโฮเรบ. 2 ทูตของพระยะโฮวาก็ปรากฏแก่โมเซท่ามกลางพุ่มไม้เป็นเปลวไฟ, โมเซได้พิจารณาดูเห็นพุ่มไม้นั้นมีไฟลุกโชนอยู่แต่มิได้ไหม้โทรมไป. 3 โมเซจึงว่า, “เราจะแวะเข้าไปดูการแปลกปลาดนี้ว่า, เหตุไฉนพุ่มไม้จึงมิได้ไหม้โทรมไป.” 4 ครั้นพระยะโฮวาทรงทอดพระเนตรเห็นโมเซแวะเข้าไปดู, พระองค์จึงตรัสออกมาจากพุ่มไม้นั้นว่า, “โมเซๆ เอ๋ย;” แล้วโมเซทูลตอบว่า, “ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่.” 5 พระองค์จึงตรัสว่า, “อย่าเข้ามาใกล้ที่นี่เลย: จงถอดรองเท้าของเจ้าออกเสียเถิด; เพราะว่าที่ซึ่งเจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่บริสุทธิ์.” 6 แล้วพระองค์ตรัสต่อไปอีกว่า, “เราเป็นพระเจ้าของเจ้า: เราเป็นพระเจ้าของอับราฮาม, พระเจ้าของยิศฮาค, และพระเจ้าของยาโคบ.” โมเซก็ซ่อนหน้า; เพราะกลัวไม่กล้าแลดูพระเจ้า. 7 พระยะโฮวาจึงตรัสว่า, “แท้จริงเราได้เห็นความทุกข์ของพวกพลไพร่ของเราที่อยู่ประเทศอายฆุบโต; เราได้ยินเสียงร้องของเขาเพราะการกระทำของนายงานนั้น; เรารู้ถึงความทุกข์โศกของเขา. 8 เราลงมาเพื่อจะได้ช่วยให้เขารอดจากชาติอายฆุบโต, และนำเขาออกจากประเทศนั้นไปยังแผ่นดินที่ดี, กว้างขวาง, บริบูรณ์ด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง: ซึ่งเป็นที่อยู่ของชาติคะนาอัน, ชาติเฮธ, ชาติอะโมรี, ชาติพะริซี, ชาติฮีวี, และชาติยะบูศ. 9 บัดนี้จงดูเถิด, คำร้องทุกข์ของชนชาติยิศราเอลมาถึงเราแล้ว; ทั้งเราได้เห็นการข่มเหงซึ่งชนชาติอายฆุบโตได้ทำแก่เขา. 10 เหตุฉะนี้จงมาเถิด, เราจะใช้เจ้าไปเฝ้ากษัตริย์ฟาโร, เพื่อเจ้าจะได้พาชาติยิศราเอลพลไพร่ของเราออกจากประเทศอายฆุบโต.” 11 ฝ่ายโมเซจึงทูลพระเจ้าว่า, “ข้าพเจ้าเป็นผู้ใดเล่าที่จะไปทูลกษัตริย์ฟาโร, และนำชนชาติยิศราเอลออกจากประเทศอายฆุบโต?” 12 พระองค์จึงตรัสว่า, “แท้จริงเราจะอยู่กับเจ้า; นี่เป็นหมายสำคัญให้เจ้ารู้แน่ว่าเราได้ใช้ให้เจ้าไป: คือเมื่อเจ้านำพลไพร่ออกจากประเทศอายฆุบโตแล้ว, เจ้าทั้งหลายจะได้ปรนนิบัติพระเจ้าบนภูเขานี้.” 13 ฝ่ายโมเซได้ทูลพระเจ้าว่า, “เมื่อข้าพเจ้ามาถึงชนชาติยิศราเอลจะบอกเขาว่า. ‘พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลายได้ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาท่าน;’ และเขาจะถามว่า, ‘พระองค์มีพระนามอะไร?’ ข้าพเจ้าจะตอบเขาอย่างไร?” 14 พระเจ้าจึงตรัสแก่โมเซว่า, “เราเป็นซึ่งเราเป็น:” และตรัสอีกว่า, “เจ้าจงไปบอกชนชาติยิศราเอลว่า, ‘พระองค์ผู้ทรงพระนามว่าเราผู้เป็นอยู่ได้ใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย.’ ” 15 พระเจ้าจึงตรัสแก่โมเซอีกว่า, “เจ้าจงกล่าวแก่ชนชาติยิศราเอลดังนี้ว่า, ‘ยะโฮวาพระเจ้าของบรรพบุรุษของเจ้า: คือพระเจ้าของอับราฮาม, ยิศฮาค, และยาโคบ, ได้ใช้ข้าพเจ้ามาหาท่าน,’ นี่แหละเป็นนามของเราเป็นนิตย์; นี่แหละเป็นที่ระลึกของเราตลอดทุกชั่วอายุมนุษย์. 16 เจ้าจงไปให้ผู้เฒ่าของชาติยิศราเอลประชุมพร้อมกัน, แล้วกล่าวแก่เขาว่า, ‘ยะโฮวาพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเจ้า: คือพระเจ้าของอับราฮาม, ยิศฮาค, และยาโคบ. ได้ปรากฏแก่ข้าพเจ้าตรัสว่า, “แท้จริงเราลงมาเยี่ยมเจ้าทั้งหลายแล้ว, และได้เห็นเหตุการณ์ซึ่งชนชาติอายฆุบโตทำแก่เจ้าทั้งหลาย. 17 เราได้กล่าวไว้แล้วว่า, เราจะนำหน้าเจ้าทั้งหลายให้พ้นจากความทุกข์ลำบากในประเทศอายฆุบโต, ไปยังเมืองของชาติคะนาอัน, ชาติเฮธ, ชาติอะโมรี, ชาติพะริซี, ชาติฮีวี, และชาติยะบูศ; ซึ่งเป็นแผ่นดินบริบูรณ์ไปด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง.” ’ 18 เขาจะเชื่อถ้อยฟังคำของเจ้า, และเจ้ากับผู้เฒ่าของชาติยิศราเอลจงพากันไปเฝ้ากษัตริย์ของประเทศอายฆุบโตทูลว่า, ‘ยะโฮวาพระเจ้าของชนชาติเฮ็บรายได้ปรากฏแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย: บัดนี้ขอได้โปรดให้ข้าพเจ้าไปในป่ากันดารสักสามวัน, เพื่อจะบูชายัญแก่พระยะโฮวาพระเจ้าของข้าพเจ้า. 19 เรารู้แล้วว่ากษัตริย์ประเทศอายฆุบโตจะไม่ยอมให้เจ้าทั้งหลายไป, เว้นแต่จะถูกบังคับด้วยหัตถ์อันทรงฤทธิ์. 20 แล้วเราจะเหยียดหัตถ์ออกประหารชาวประเทศอายฆุบโตด้วยการอัศจรรย์ทั้งปวงของเราที่จะกระทำในท่ามกลางประเทศนั้น: แล้วภายหลังกษัตริย์นั้นจะยอมปล่อยเจ้าทั้งหลายไป. 21 เราจะบันดาลให้พลไพร่นี้เป็นที่ชอบพอแก่ชนชาติอายฆุบโต, แล้วขณะเมื่อเจ้าทั้งหลายออกไป, จะไม่ต้องไปมือเปล่า: 22 แต่ผู้หญิงทุกคนจะขอเครื่องเงินทองและเสื้อผ้าจากเพื่อนบ้าน, และจากหญิงที่อาศัยอยู่ในเรือนของเขา: เจ้าจะได้เครื่องแต่งตัวนั้นมาแต่งบุตราบุตรีของเจ้า: และจะได้ริบเอาสิ่งของๆ ชาติอายฆุบโตนั้น.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society