เอ็กโซโด 19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ในเดือนที่สามนับตั้งแต่ชนชาติยิศราเอลออกจากประเทศอายฆุบโต, วันต้นเดือนนั้นเขาก็มาถึงป่าชื่อซีนาย. 2 เมื่อยกมาจากตำบลระพีดีมถึงป่าซีนาย, ชนชาติยิศราเอลได้หยุดพักในป่ากันดาร, ตั้งทับอาศัยอยู่หน้าภูเขานั้น. 3 โมเซได้ขึ้นไปเฝ้าพระเจ้า, และพระยะโฮวาได้ตรัสจากภูเขานั้นว่า, “จงกล่าวแก่เผ่าพันธุ์ของยาโคบ, และบอกแก่ชนชาติยิศราเอลดังนี้ว่า: 4 ‘เจ้าทั้งหลายได้เห็นการณ์ซึ่งเราได้กระทำแก่ชนชาติอายฆุบโตแล้ว, คือที่เราได้ยกชูเจ้าทั้งหลายขึ้น, ดุจดังอยู่บนปีกนกอินทรีย์เพื่อนำเจ้ามาถึงเราอย่างไร. 5 เหตุฉะนี้ถ้าเจ้าทั้งหลายจะฟังถ้อยคำของเราจริงๆ, และรักษาคำสัญญาไมตรีของเราไว้, เจ้าจะเป็นทรัพย์ประเสริฐของเรายิ่งกว่าชาติทั้งปวง: เพราะเราเป็นเจ้าของโลกทั้งสิ้น: 6 เจ้าทั้งหลายจะเป็นอาณาจักรแห่งปุโรหิต, และจะเป็นชนชาติอันบริสุทธิ์สำหรับเรา, ถ้อยคำเหล่านี้จงเล่าให้ชนชาติยิศราเอลฟัง.’ ” 7 โมเซจึงเรียกประชุมผู้เฒ่าชาติยิศราเอล, แล้วนำข้อความเหล่านี้ที่พระยะโฮวาตรัสสั่งเล่าให้เขาฟังทุกประการ. 8 พลไพร่ทั้งปวงก็พร้อมกันตอบว่า, “สิ่งสารพัตรที่พระยะโฮวาตรัสนั้นข้าพเจ้าทั้งหลายจะกระทำตาม.” โมเซจึงนำถ้อยคำของพลไพร่นั้นกราบทูลพระยะโฮวา. 9 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, “เรามาหาเจ้าในเมฆหนาทึบ, เพื่อพลไพร่จะได้ยินขณะที่เราพูดกับเจ้า, แล้วจะได้เชื่อเจ้าเสมอไป” โมเซจึงนำถ้อยคำของพลไพร่นั้นกราบทูลพระยะโฮวา. 10 พระยะโฮวาจึงรับสั่งแก่โมเซว่า, “จงไปให้พลไพร่จัดการชำระตัวให้หมดมลทินไว้ในวันนี้และพรุ่งนี้, ให้เขาซักเสื้อผ้าเสียให้สะอาด, 11 เตรียมตัวไว้ให้พร้อมสำหรับวันที่สาม; เพราะในวันที่สามนั้นพระยะโฮวาจะเสด็จลงมาบนภูเขาซีนายต่อหน้าพลไพร่ทั้งปวง. 12 จงกะเขตต์ไว้สำหรับพลไพร่นั้นโดยรอบแล้วกำชับเขาว่า, “เจ้าทั้งหลายจงระวังตัวให้ดี, อย่าล่วงเขตต์ขึ้นไปหรือถูกต้องเชิงภูเขานั้น: ผู้หนึ่งผู้ใดถูกภูเขาต้องมีโทษถึงตาย. 13 อย่าให้มือผู้ใดถูกต้องภูเขาเลย, อะไรๆ ที่ภูเขานั้น, จะเป็นมนุษย์ก็ดี, หรือเป็นสัตว์ก็ดี, จะต้องเอาหินขว้างหรือยิงเสีย; อย่าไว้ชีวิตเลย: เมื่อได้ยินแตรเป่าเสียงยาว, ให้พากันมายังเขตต์ภูเขานั้น.” 14 โมเซได้ลงจากภูเขามายังพลไพร่, แล้วให้เขาชำระตัวให้หมดมลทิน; และเขาได้ซักเสื้อผ้าของตนให้สะอาด. 15 แล้วท่านได้กล่าวแก่พลไพร่ว่า, “เจ้าทั้งหลายจงเตรียมตัวไว้ให้พร้อมในวันที่สาม: อย่าเข้าใกล้ผู้หญิงเลย.” 16 อยู่มาพอถึงรุ่งเช้าวันที่สามก็บังเกิดฟ้าร้องฟ้าแลบ, มีเมฆอันหนาทึบหุ้มภูเขานั้นไว้, กับมีเสียงแตรดังสนั่นยิ่ง, จนคนทั้งปวงซึ่งอยู่ในที่พักต่างตกใจอกสั่นขวัญหาย. 17 โมเซก็นำพลไพร่ออกจากที่พักไปเฝ้าพระเจ้า; และเขาทั้งหลายได้มายืนอยู่ที่เชิงภูเขา. 18 ภูเขาซีนายนั้นมีควันกลุ้มหุ้มอยู่ทั่วไป, เพราะพระยะโฮวาเสด็จลงมาบนภูเขานั้นโดยไฟวิถี; และควันไฟนั้นพลุ่งขึ้นเหมือนควันเตาใหญ่, ภูเขานั้นก็สะเทือนหวั่นไหวไปหมด. 19 เมื่อเสียงแตรยิ่งดังขึ้นๆ, โมเซได้กราบทูลอัญเชิญพระเจ้า, และพระองค์ก็ทรงเปล่งพระสุรเสียงตรัสตอบ. 20 พระยะโฮวาได้เสด็จลงมาบนยอดภูเขาซีนายนั้น, ทรงเรียกโมเซให้ขึ้นไปบนยอดภูเขา; แล้วโมเซก็ได้ขึ้นไป. 21 พระยะโฮวาจึงตรัสสั่งโมเซว่า, “จงลงไปกำชับพลไพร่, เกรงว่าเขาจะล่วงเข้ามาถึงพระยะโฮวาเพราะใคร่จะเห็น, แล้วเขาจะถึงแก่ความพินาศเสียเป็นอันมาก. 22 ฝ่ายพวกปุโรหิตที่จะเข้ามาเฝ้าพระยะโฮวานั้นก็จงให้เขาชำระตัวเสียให้หมดมลทิน, ด้วยเกรงว่าพระยะโฮวาจะทรงพระพิโรธลงโทษเขา.” 23 ฝ่ายโมเซได้กราบทูลพระยะโฮวาว่า, “พลไพร่นั้นคงจะไม่กล้าขึ้นมาบนภูเขาซีนาย: เพราะพระองค์ได้รับสั่งให้กั้นเขตต์ไว้รอบภูเขานั้นแล้ว, เพื่อสงวนไว้เป็นที่บริสุทธิ์.” 24 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, “จงลงไปเถิด; แล้วจงกลับขึ้นมาอีกพาอาโรนขึ้นมาด้วย: แต่เหล่าปุโรหิตและพลไพร่นั้นอย่าให้เขาล่วงขึ้นมาถึงพระยะโฮวา, เกรงว่าพระองค์จะลงโทษเขา.” 25 โมเซก็ลงไปประกาศแก่พลไพร่อย่างนั้น. |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society