เอ็กโซโด 13 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซว่า, 2 “จงถวายบุตรหัวปีทั้งสิ้นแก่เรา; คือสารพัตรทั้งปวงของชนชาติยิศราเอลที่แหวกครรภ์ครั้งแรก, จะเป็นมนุษย์หรือเป็นสัตว์ก็ดี; สิ่งนั้นเป็นของๆ เรา.” 3 โมเซจงกล่าวแก่พลไพร่ว่า, “จงระลึกถึงวันนี้, ที่เจ้าทั้งหลายได้ออกไปจากอายฆุบโต, จากฐานะแห่งทาส: โดยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ พระยะโฮวาได้ทรงนำเจ้าทั้งหลายออกจากที่นั่น; อย่ากินขนมปังที่มีเชื้อเลย. 4 เจ้าทั้งหลายจงยกออกไปในวันนี้เป็นเดือนอาบิบ. 5 ครั้นพระยะโฮวาจะทรงนำพวกเจ้ามาถึงประเทศคะนาอัน, ถึงชาติเฮธ, ชาติอะโมรี, ชาติฮีวี, และชาติยะบูศ, ที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับรรพบุรุษว่า จะยกแผ่นดินที่บริบูรณ์ไปด้วยน้ำนมและน้ำผึ้งให้พวกเจ้า, ขณะนั้นเจ้าทั้งหลายจงถือตามลัทธินี้ในเดือนนั้น. 6 จงกินขนมปังไม่มีเชื้อให้ครบกำหนดเจ็ดวัน, และวันที่เจ็ด จงถือเป็นพิธีเลี้ยงถวายพระยะโฮวา; 7 จงกินขนมปังไม่มีเชื้อให้ครบกำหนดเจ็ดวัน: อย่าให้เห็นมีขนมปังซึ่งมีเชื้อหรือเชื้อขนมปังในเขตต์ที่อาศัยของพวกเจ้า. 8 ในวันนั้นจงบอกบุตรของเจ้าว่า, ‘ที่ได้ทำดังนี้ ก็เพราะเหตุการณ์ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงกระทำสำหรับข้าพเจ้า ขณะเมื่อข้าพเจ้าออกมาจากประเทศอายฆุบโต.’ 9 เทศกาลนี้จะเป็นการณ์สำคัญดุจดังสิ่งที่ผูกอยู่ที่มือของเจ้า, และเป็นเครื่องระลึกจดจำห้อยไว้ระหว่างในตาของเจ้า. เพื่อพระบัญญัติของพระยะโฮวาจะได้อยู่ที่ปากของเจ้า; เพราะด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์: พระองค์ได้ทรงนำพวกเจ้าออกจากประเทศอายฆุบโต. 10 เหตุฉะนี้พวกเจ้าจงถือพิธีนี้ไว้เป็นเทศกาลประจำปี.’ ” 11 ครั้นเมื่อพระยะโฮวาจะทรงนำเจ้าไปยังแผ่นดินคะนาอัน, ตามที่พระองค์ได้ทรงปฏิญาณไว้กับเจ้าและบรรพบุรุษของเจ้าว่า, จะทรงยกแผ่นดินนั้นให้แก่เจ้า, 12 บุตรชายที่คลอดครั้งแรกจงยกถวายพระยะโฮวา, และลูกสัตว์หัวปีตัวผู้ที่เกิดแก่สัตว์ใช้ของเจ้าเป็นของๆ พระยะโฮวา. 13 จงเอาลูกแกะไถ่ลูกลาหัวปี; ถ้าแม้ไม่ไถ่, จงหักคอมันเสีย: และบุตรชายหัวปีทั้งหลายของมนุษย์จะไถ่ไว้ทั้งหมด. 14 ต่อไปภายหน้า, เมื่อบุตรของเจ้าจะถามว่า, ‘ทำไมจึงทำอย่างนี้?’ จงเล่าให้เขาฟังว่า, ‘พระยะโฮวาได้ทรงนำพวกเราออกจากประเทศอายฆุบโต, จากฐานะแห่งทาส, ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์. 15 ครั้นพระทัยของกษัตริย์ฟาโรกะด้างไม่ยอมปล่อยพวกเราไป, พระยะโฮวาจึงทรงประหารชีวิตลูกหัวปีทั้งหลายในประเทศอายฆุบโต, ทั้งมนุษย์และสัตว์ด้วย: เหตุฉะนี้สัตว์หัวปีตัวผู้เราจึงถวายพระยะโฮวา; แต่บุตรชายหัวปีทั้งหลายของเราๆ ก็ไถ่ไว้. 16 นี่แหละ จะเป็นการณ์สำคัญดุจดังสิ่งที่ผูกอยู่ที่มือและห้อยไว้ระหว่างนัยน์ตาของเจ้า; เพราะพระยะโฮวาได้นำพวกเราออกจากประเทศอายฆุบโต: ด้วยอานุภาพแห่งพระหัตถ์ของพระองค์.’ ” 17 เมื่อกษัตริย์ฟาโรได้ปล่อยพลไพร่ไปแล้ว, พระเจ้ามิได้ทรงนำเขาไปทางแผ่นดินของชาวฟะลีศตีม, ถึงแม้ว่าเป็นทางใกล้; เพราะได้ตรัสไว้ว่า, “เกรงว่า เมื่อพลไพร่นั้นประสพการสงครามแล้วเราจะท้อใจคิดกลับไปยังประเทศอายฆุบโต.” 18 แต่พระเจ้าได้ทรงนำเขาอ้อมไปทางป่ากันดารริมทะเลแดง: เมื่อชนชาติยิศราเอลออกไปจากประเทศอายฆุบโตนั้นได้เตรียมอาวุธไปด้วย. 19 โมเซได้เอากะดูกของโยเซฟไปด้วย: เพราะท่านได้ให้ชนชาติยิศราเอลสาบานไว้ว่า, “พระยะโฮวาเจ้าคงจะเสด็จมาเยี่ยมท่านทั้งหลายเป็นแน่; แล้วท่านจงเอากะดูกของเราไปจากที่นี่ด้วย.” 20 ชนชาติยิศราเอลได้ยกออกจากเมืองซุโคธไปพักที่ตำบลเอธามอยู่ชายป่ากันดาร. 21 พระยะโฮวาได้ทรงนำหน้าในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ, และในเวลากลางคืนด้วยเสาไฟ, ให้เขามีสว่าง; เพื่อจะได้เดินไปได้ทั้งกลางวันและกลางคืน: 22 เสาเมฆสำหรับกลางวันและเสาไฟสำหรับกลางคืนมิได้ขาดจากข้างหน้าพลไพร่นั้นเลย |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society