เอ็กโซโด 12 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาจึงตรัสแก่โมเซและอาโรนในประเทศอายฆุบโตว่า, 2 “เดือนนี้จะเป็นเดือนต้นสำหรับเจ้าทั้งหลาย: จะเป็นเดือนแรกขึ้นปีใหม่สำหรับเจ้าทั้งหลาย. 3 จงสั่งพวกยิศราเอลทั้งปวงว่า, ในวันที่สิบเดือนนี้ให้ทุกคนเตรียมลูกแกะ, ครัวละตัว, ตามครอบครัวของตน: 4 ถ้าครัวใดมีคน น้อยกินลูกแกะไม่หมด, ให้รวมกับเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียงกัน; นับจำนวนคนที่จะกินลูกแกะนั้นตามมากและน้อย. 5 ลูกแกะหรือแพะของเจ้านั้นต้องเป็นตัวผู้, อายุไม่เกินหนึ่งขวบ, และปราศจากพิการ: 6 จงบำรุงสัตว์นั้นไว้ให้ดีจนถึงวันที่สิบสี่เดือนนั้น; แล้วในเวลาเย็นวันนั้นให้พวกยิศราเอลทั้งปวงฆ่ามันเสีย. 7 จงเอาเลือดนั้นทาไว้ที่กรอบประตูทั้งสองข้างและกรอบข้างบนในเรือนที่เขาเลี้ยงกันนั้นด้วย. 8 ในคืนวันนั้นให้เขากินเนื้อปิ้งกับขนมปังไม่มีเชื้อและผักที่มีรสขม; 9 เนื้อที่ยังดิบหรือต้มนั้นอย่ากินเลย; แต่จงปิ้งทั้งหัวและขาและเครื่องในด้วย. 10 จงกินเสียให้หมด, อย่าให้เหลือจนถึงเวลาเช้าเลย; ถ้าแม้จะมีเหลืออยู่บ้างจนถึงเวลาเช้าก็ให้เผาเสีย. 11 เจ้าทั้งหลายจงเลี้ยงกันดังนี้: คือให้คาดบั้นเอว, สวมรองเท้า, และถือไม้เท้าไว้ให้พร้อม; และจงรีบกินโดยเร็ว: การเลี้ยงนี้เป็นปัศคาของพระยะโฮวา. 12 เพราะในคืนวันนั้นเราจะไปประหารบุตรหัวปีของมนุษย์และสัตว์ทั้งปวง; และเราจะพิพากษาลงโทษแก่พระทั้งปวงของชาวอายฆุบโต, ทั่วประเทศด้วย: เราคือยะโฮวา. 13 แต่เลือดที่ทาไว้ตามเรือนที่เจ้าทั้งหลายอยู่นั้นจะเป็นหมายสำคัญสำหรับเจ้า: เมื่อเราเห็นเลือดนั้น, เราจะเว้นเจ้าทั้งหลายไว้, มหาภัยนั้นจะไม่บังเกิดแก่เจ้า, ขณะเมื่อเราจะผลาญประเทศอายฆุบโตนั้น. 14 วันนี้จะเป็นวันที่ระลึกสำหรับเจ้า, ให้เจ้าทั้งหลายถือไว้เป็นเทศกาลเลี้ยงประจำปีแด่พระยะโฮวา: ตลอดเชื้อวงศ์ของเจ้าเป็นนิตย์.” 15 เจ้าทั้งหลายจงกินขนมปังไม่มีเชื้อให้ครบกำหนดเจ็ดวัน: เริ่มต้นนั้นจงชำระปัดที่เรือนของเจ้าให้ปราศจากเชื้อทั้งหมด: ถ้าผู้ใดขืนกินขนมปังที่มีเชื้อตั้งแต่วันต้นจนถึงวันที่เจ็ด, จะต้องตัดผู้นั้นให้ขาดจากพวกยิศราเอล. 16 ในวันต้นนั้นให้ประชุมพร้อมกันเป็นการประชุมบริสุทธิ์, และวันที่เจ็ดก็จงมีการประชุมเหมือนกัน; และในสองวันนั้นอย่าให้ผู้หนึ่งผู้ใดทำงานเลย, เว้นไว้แต่การจัดเตรียมอาหารสำหรับรับประทานนั้นทำได้. 17 เจ้าทั้งหลายจงถือพิธีเทศกาลกินขนมปังไม่มีเชื้อ; เพราะในวันนั้นเราได้นำกองของเจ้าทั้งหลายออกไปจากประเทศอายฆุบโต: เหตุฉะนี้เจ้าจงถือวันนี้ไว้ตลอดเชื้อวงศ์ของเจ้าให้เป็นพิธีเทศกาลสืบเนื่องไปเป็นนิตย์ 18 ในเวลาเย็นวันที่สิบสี่แห่งเดือนต้น, เจ้าทั้งหลายจงกินขนมปังไม่มีเชื้อจนถึงเวลาเย็นวันที่ยี่สิบเอ็ดของเดือนนั้น. 19 ในเจ็ดวันนั้นอย่าให้มีเชื้อในเรือนของเจ้าเลย: ผู้ใดเป็นแขกเมือง, หรือคนเกิดในเมืองก็ดี, ขืนกินขนมปังมีเชื้อ, ผู้นั้นจะต้องถูกตัดขาดจากพวกยิศราเอล. 20 สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่มีเชื้ออย่ากินเลย; ในที่อาศัยของเจ้าจงกินแต่ขนมปังที่ไม่มีเชื้อเท่านั้น.” 21 ขณะนั้นโมเซได้เรียกผู้เฒ่าของชาติยิศราเอลมาพร้อมกันแล้วสั่งว่า, “เจ้าทั้งหลายจงเลือกหาลูกแกะตามครอบครัวของเจ้ามาฆ่าเป็นปัศคา. 22 จงเอาต้นหุสบกำหนึ่ง, จุ่มลงในเลือดที่อยู่ในชาม, แล้วจงพรมเลือดนั้นไว้ที่กรอบประตูข้างบน, และกรอบทั้งสองข้าง; อย่าให้ผู้หนึ่งผู้ใดออกไปพ้นประตูเรือนของตนจนถึงรุ่งเช้า. 23 เพราะพระยะโฮวาจะเสด็จไปทั่วประเทศเพื่อจะได้ประหารชาวอายฆุบโต; เมื่อพระองค์ทรงเห็นเลือดที่พรมไว้ที่กรอบประตูข้างบน, และกรอบข้างๆ, พระองค์จะทรงผ่านเว้นประตูนั้น, ไม่ยอมให้ผู้ประหารเข้าไปในเรือนของเจ้า. 24 เจ้าทั้งหลายกับลูกหลานจงถือพิธีนี้ให้เป็นพิธีเทศกาลต่อไปเป็นนิตย์. 25 ครั้นถึงแผ่นดินซึ่งพระยะโฮวาจะทรงพระราชทานให้แก่เจ้า, ตามที่ได้ทรงสัญญาไว้แล้วนั้น, เจ้าจงถือลัทธินี้ไว้. 26 ครั้นสืบไปภายหน้าลูกหลานของเจ้าจะถามว่า, ถือลัทธินี้เพราะเหตุไร? 27 เจ้าทั้งหลายจงตอบว่า, เป็นการบูชายัญของพระยะโฮวาที่เรียกว่าปัศคา, ด้วยพระองค์ได้ทรงเว้นเรือนของชนชาติยิศราเอลในประเทศอายฆุบโตให้พ้นภัย, เมื่อพระองค์ได้ประหารชีวิตชนชาติอายฆุบโต.’ ” พลไพร่ทั้งปวงจึงได้ก้มศีรษะลงนมัสการ. 28 พระยะโฮวารับสั่งแก่โมเซและอาโรนแล้วอย่างไร, ชนชาติยิศราเอลก็ได้กระทำอย่างนั้นทุกประการ 29 อยู่มาในเวลาเที่ยงคืนวันนั้น, พระยะโฮวาได้ทรงประหารชีวิตบุตรหัวปีทั้งปวง. ตั้งแต่พระราชบุตรของกษัตริย์ฟาโรผู้ประทับบนพระที่นั่งจนถึงบุตรหัวปีของพวกชะเลยที่ติดอยู่ในคุกมืด: ทั้งลูกหัวปีของสัตว์เดียรฉานทุกตัวด้วย. 30 ฝ่ายกษัตริย์ฟาโรกับข้าราชการและพลเมืองทั้งปวงได้ตื่นขึ้นในเวลากลางคืน, และร้องไห้คร่ำครวญยิ่งนักทั่วประเทศอายฆุบโต; เนื่องด้วยเรือนที่ปราศจากคนตายไม่มีเลย. 31 กษัตริย์ฟาโรจึงทรงเรียกโมเซกับอาโรนมาเฝ้าในเวลากลางคืนวันนั้น, ตรัสว่า, “เจ้าทั้งสอง, กับทั้งชาติยิศราเอล, จงยกไปจากท่ามกลางพลไพร่ของเราเถิด; ไปปรนนิบัติพระยะโฮวา, ตามที่ได้ขอไว้แล้ว. 32 ไปเถิด, จงเอาฝูงสัตว์ของเจ้าไปด้วย, ตามที่ได้บอกแล้ว; และจงอวยพรให้เราด้วย.” 33 ฝ่ายชาวอายฆุบโตได้เร่งรัดพลไพร่นั้นให้ไปจากแผ่นดินโดยเร็ว; เขาพูดว่า, “พวกเราตายกันหมดแน่แล้ว.” 34 พวกพลไพร่นั้นได้เอาขนมปังดิบที่ยังมิได้ใส่เชื้อกับรางขยำขนมปังห่อผ้าใส่บ่าแบกไป. 35 ชนชาติยิศราเอลก็ได้กระทำตามที่โมเซได้สั่งไว้; คือได้ขอเครื่องเงินทองประดับกาย, และผ้านุ่งห่มจากชาติอายฆุบโต: 36 และพระยะโฮวาได้ทรงทำให้พลไพร่นั้นเป็นที่ชอบพอต่อชาวอายฆุบโต, เขาจึงให้สิ่งของทั้งปวงตามที่เขาขอ. เขาจึงได้ริบเอาสิ่งของต่างๆ ของชาวอายฆุบโตเสีย 37 ชนชาติยิศราเอลก็ได้เดินไปจากเมืองรามะเซสถึงเมืองซุโคธ, นับแต่ผู้ชายประมาณได้หกแสนคน, เด็กมิได้นับ. 38 มีฝูงชนชาติอื่นเป็นอันมากได้ปะปนติดตามไปด้วย: ทั้งฝูงสัตว์เป็นอันมากคือฝูงแกะ, ฝูงแพะ, ฝูงโค, ก็มีไปด้วยเป็นอันมาก. 39 เขาเอาขนมปังดิบไม่มีเชื้อซึ่งได้นำมาจากประเทศอายฆุบโตปิ้งขึ้น; ที่ขนมปังไม่ใส่เชื้อนั้น, ก็เพราะเขาถูกเร่งรัดให้ออกจากอายฆุบโต, จึงไม่ทันเตรียมอาหารมาด้วย. 40 เวลาที่ชนชาติยิศราเอลอาศัยอยู่ในประเทศอายฆุบโตนับได้สี่ร้อยสามสิบปี. 41 ครั้นสิ้นสี่ร้อยสามสิบปีแล้ว, เป็นเวลาวันนั้นเอง, ที่พลโยธาของพระยะโฮวาได้ยกไปจากประเทศอายฆุบโต. 42 เวลากลางคืนวันนั้นควรจดจำไว้เป็นที่ระลึกอย่างยิ่งถึงพระยะโฮวา, ด้วยว่าพระองค์ได้ทรงนำเขาออกจากประเทศอายฆุบโต: คืนวันนั้นเป็นคืนของพระยะโฮวา, ที่ชนชาติยิศราเอลทั้งปวงตั้งเป็นที่ระลึกตลอดเชื้อวงศ์ของเขา 43 พระยะโฮวาได้ตรัสแก่โมเซและอาโรนว่า, “พิธีเทศกาลปัศกาเป็นดังนี้: คือคนนอกจากชนชาติยิศราเอลอย่าให้กินเลย; 44 แต่ฝ่ายทาสของผู้ใดซึ่งนายได้ช่วยมาด้วยเงิน, เมื่อให้ทาสนั้นรับพิธีสุนัดแล้ว, จึงให้เขากินได้. 45 ส่วนแขกบ้านหรือลูกจ้างอย่าให้กินเลย. 46 ปัศคานั้นให้กินแต่ฉะเพาะบนเรือน; อย่าให้เอาเนื้อไปนอกเรือน; และอย่าให้หักกะดูกของแกะนั้นเลย. 47 ชนชาติยิศราเอลทั้งปวงต้องปฏิบัติตามพิธีเทศกาลนี้. 48 เมื่อมีแขกเมืองมาอาศัยอยู่กับเจ้า, ใคร่จะถือปัศคาถวายพระยะโฮวา, ก็ให้ชายพวกนั้นรับพิธีสุนัดทุกคน, แล้วจึงให้เขามาใกล้และถือเทศกาลนั้น; เขาจงจะเป็นเหมือนคนเกิดในแผ่นดินนั้น: แต่ผู้ใดยังมิได้รับพิธีสุนัด อย่าให้ร่วมกินเลี้ยงในเทศกาลปัศคานั้นเลย. 49 บัญญัติสำหรับคนเกิดในเมือง, และแขกเมืองซึ่งอาศัยอยู่ด้วยกันกับเจ้าทั้งหลาย, จะต้องเป็นอันเดียวกัน.” 50 พระยะโฮวาได้รับสั่งแก่โมเซและอาโรนอย่างไร, ชนชาติยิศราเอลทั้งปวงก็ได้กระทำอย่างนั้น. 51 อยู่มาวันนั้นแหละ, พระยะโฮวาได้ทรงนำชาติยิศราเอลออกจากประเทศอายฆุบโตเป็นกองๆ ตามตระกูลของเขา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society