เอสเธอร์ 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 อยู่มาภายหลังเหตุการณ์เหล่านั้นกษัตริย์อะหัศวะโรศได้โปรดปรานฮามานบุตรชายฮามะดาธา, ชาวอะฆาฆ, ให้เลื่อนขึ้นมีตำแหน่งสูงกว่าเจ้านายทั้งปวงที่เป็นพวกเสนาบดีด้วยกัน. 2 และข้าราชการทั้งหลายของกษัตริย์ที่อยู่ที่ประตูพระราชวังนั้น, จึงก้มกราบและนับถือฮามาน: ด้วยว่ากษัตริย์รับสั่งแล้วให้กระทำอย่างนั้น. ฝ่ายมาระดะคายนั้นไม่ได้ถ่อมตัวหรือนับถือฮามาน. 3 ขณะนั้นข้าราชการทั้งปวงของกษัตริย์, ที่อยู่ที่ประตูพระราชวังนั้น, ถามมาระดะคายว่า, เหตุไฉนท่านขัดรับสั่งของกษัตริย์เล่า? 4 อยู่มาครั้นเขาเตือนสติท่านทุกๆ วันแล้ว, และท่านไม่ได้ฟังเขา, เขาได้ไปบอกแก่ฮามาน, เพื่ออยากจะรู้ว่าการซึ่งมาระดะคายขัดขืนนั้นจะยั่งยืนได้หรือไม่: ด้วยว่ามาระดะคายได้บอกคนเหล่านั้นแล้วว่าตัวเป็นชาติยูดาย. 5 และเมื่อฮามานได้เห็นแล้วว่ามาระดะคายไม่ได้ถ่อมตัวนับถือท่าน, ฮามานจึงมีความโกรธยิ่งนัก. 6 ฝ่ายฮามานคิดว่าถ้าจะลงมือทำร้ายแก่มาระดะคายผู้เดียวก็จะเป็นการอัปยศแก่ตัว; ด้วยว่าเขาทั้งหลายนั้นได้แจ้งให้รู้ว่าวงศ์ญาติของมาระดะคายคือผู้ใด, เหตุฉะนั้นฮามานจึงได้แสวงหาช่องที่จะล้างผลาญพวกยูดายทั้งปวงที่อยู่ทั่วตลอดแผ่นดินของกษัตริย์อะหัศวะโรศ, คือวงศ์ญาติของมาระดะคายนั้น. 7 ครั้นกษัตริย์อะหัศวะโรศเสวยราชย์ได้สิบเอ็ดปีเศษแล้ว, ในเดือนต้นที่เรียกว่าเดือนนีซาน, เขาได้ทิ้งฟูระ, คือทิ้งฉลากทุกๆ วันต่อหน้าฮามาน, และทุกเดือนๆ จนถึงเดือนสิบสอง, ที่เรียกว่าเดือนอะดาร. 8 แล้วฮามานจึงนำความขึ้นกราบทูลกษัตริย์อะหัศวะโรศว่า, มีพวกหนึ่งกระจัดกระจายไปอยู่กับพลไพร่ทั้งปวงตลอดทั่วอาณาเขตต์ของพระองค์; และกฎหมายของเราผิดกันกับ (กฎมายของ) พวกพลไพร่ทั้งหลายนั้น; และเขาไม่ได้กระทำตามกฎหมายของกษัตริย์: เหตุฉะนั้นกษัตริย์จะให้เขาอยู่ต่อไปก็หาประโยชน์อันใดไม่ได้. 9 ถ้ากษัตริย์ทรงเห็นชอบแล้ว, ขอทรงโปรดให้มีหมายประกาศให้สังหารพวกนั้นเสีย: และข้าพเจ้าจะถวายเงินให้แก่เจ้าพนักงานในการนั้นหมื่นตะลนต์, เพื่อ (เงินนั้น) จะเข้าในคลังของพระองค์, 10 ฝ่ายกษัตริย์จึงทรงถอดพระธำมรงค์ออกจากพระหัตถ์, พระราชทานแก่ฮามานบุตรชายฮามะดาธาชาวอะฆาฆ, ที่เป็นศัตรูของพวกยูดายนั้น. 11 และกษัตริย์จึงทรงตรัสแก่ฮามานว่า, เงินนั้นเราให้เจ้าแล้ว, กับพวกคนชะเลยนั้นล้วน, เพื่อจะกระทำแก่เขาตามที่เจ้าจะเห็นดีเถิด. 12 และในเดือนต้น ณ วันที่สิบสาม, เขาจึงเรียกพวกอาลักษณ์ของกษัตริย์เข้ามา, และได้เขียนตามคำทั้งหลายที่ฮามานได้สั่งนั้น, และส่งไปให้องครักษ์ของกษัตริย์, และให้เจ้าเมืองทุกหัวเมือง, และให้เจ้านายของคนทุกพวก, และให้ทุกหัวเมืองที่ได้เขียนไว้นั้น, และเขียนเป็นภาษาของตนทุกจำพวก; และเขียนในพระนามของกษัตริย์อะหัศวะโรศ, และประทับด้วยตราพระธำมรงค์ของกษัตริย์, 13 และหมายประกาศนั้นข้าหลวงได้ส่งไปตลอดทั่วหัวเมืองของกษัตริย์นั้น, (หนังสือนั้นสั่งว่า) ทำลาย, ให้ประหาร, และทำให้พินาศเสียซึ่งพวกยูดายทั้งสิ้น, ทั้งชายหนุ่ม, คนแก่, กับเด็กอ่อน, และผู้หญิง, ในวันเดียว, คือในเดือนสิบสอง, วันที่สิบสาม, ที่เรียกว่า, เดือนอะดาร, และสิ่งของๆ เขานั้นจงริบเอามาเป็นของริบ. 14 และหมายประกาศที่เขียนส่งไปทุกหัวเมืองนั้น, ฉะบับหนึ่งก็ให้ประกาศแก่คนทั้งปวง, เพื่อให้เตรียมไว้พร้อมคอยวันนั้น. 15 ข้าหลวงก็ออกไปโดยเร็วตามรับสั่งของกษัตริย์. และหมายประกาศนั้นได้ออกมาจากซูซัรอันเป็นพระราชวังนั้น. ส่วนกษัตริย์กับฮามานนั้นได้นั่งลงเสวยน้ำจันทน์: แต่คนทั้งหลายที่อยู่ซูซัรนั้นก็ตกใจตลึงไปหมด |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society