ปัญญาจารย์ 5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 จงระวังเท้าของเจ้าเมื่อเจ้าไปยังวิหารของพระเจ้า; เพราะการเข้าใกล้ชิดเพื่อจะเชื่อฟังก็ดีกว่าคนโฉดเขลาถวายสักการบูชา: ด้วยว่าเขาไม่รู้ว่าตนกระทำความบาป, 2 อย่าให้ใจของเจ้าเร็ว, และอย่าให้ปากของเจ้าพูดโพล่งๆ ต่อพระพักตรของพระเจ้า; เพราะว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ในสวรรค์, และเจ้าอยู่บนพื้นแผ่นดินโลก, เหตุฉะนั้นเจ้าจงพูดให้น้อยคำ. 3 นิมิตต์ฝันเนื่องจากกิจธุระมากมายก่ายกอง, และเสียงของคนโฉดเขลาก็เนืองนองด้วยถ้อยคำ, 4 เมื่อเจ้าปฏิญาณบนไว้ต่อพระเจ้า, อย่าชักช้าในการที่จะแก้บนนั้นให้สำเร็จ; เพราะพระองค์หาชอบพระทัยคนโฉดเขลาไม่: จงแก้บนตามที่เจ้าบนไว้เถิด. 5 ที่เจ้าจะไม่บนยังดีกว่าที่เจ้าจะบนแล้วไม่แก้. 6 อย่าให้ปากของเจ้าเป็นเหตุทำเนื้อตัวของเจ้าให้กระทำผิดไป, และอย่าพูดต่อหน้าทูตสวรรค์ว่า, นี่แหละเป็นความพลั้งเผลอ: เพราะเหตุไฉนพระเจ้าจะได้ทรงพระพิโรธเพราะเสียงคำพูดของเจ้า, แล้วเลยทรงทำรายการงานแห่งน้ำมือของเจ้าเสียเล่า? 7 เพราะว่ามีเรื่องอนิจจังอยู่ในความฝันหลายเรื่องและอยู่ในคำพูดมากๆ: ถึงกระนั้นเจ้าจงยำเกรงพระเจ้าเถิด 8 ถ้าเจ้าเห็นคนจนถูกข่มเหงก็ดี, ความยุตติธรรมและความสัตย์ธรรมในเมืองถูกคร่าเอาไปเสียก็ดี, เจ้าอย่าหลากใจในเรื่องนั้น; ด้วยว่ายังมีท่านผู้สูงกว่าที่คอยปกป้องรักษาอยู่; แล้วยังมีผู้ที่สูงสุดอีกชั้นหนึ่งอยู่เหนือเขาทั้งสิ้น. 9 ยิ่งกว่านั้นอีก, ผลประโยชน์ใดๆ แห่งแผ่นดินโลกจะได้มาทางใดก็ตาม, กษัตริย์เป็นผู้รับใช้อำนวยผลให้เกิดขึ้น 10 คนรักเงิน, ไม่อิ่มด้วยเงิน; และคนรักกำไร, ไม่รู้อิ่มด้วยความมั่งคั่ง; นี่อีกเป็นอนิจจังด้วย. 11 เมื่อทรัพย์สมบัติมั่งคั่งขึ้น, คนกินก็มีคับคั่งขึ้นเป็นเงาตามตัว; และมีประโยชน์อะไรแก่คนที่เป็นเจ้าของทรัพย์นั้นเล่า, นอกจากได้ชมของนั้นเล่นเป็นขวัญตาตนเท่านั้น? 12 การหลับของกรรมกรก็ผาสุก, จะแปลกประหลาดอะไรที่เขากินน้อยหรือกินมาก; แต่ความอิ่มท้องของคนมั่งมีก็ไม่ช่วยให้เขาหลับ. 13 ยังมีความทุกข์อย่างน่าสลดใจอีกอย่างหนึ่งที่ข้าฯ ได้เห็นภายใต้ดวงอาทิตย์, คือทรัพย์สมบัติซึ่งเจ้าของได้เก็บไว้จนเกิดเป็นภัยแก่ตน: 14 และทรัพย์สมบัตินั้นได้เสียศูนย์ไปโดยการเคราะห์ร้าย; เขาได้บุตรชายคนหนึ่ง, เมื่อเขาเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว. 15 เขาได้คลอดออกจากครรภ์มารดามาตัวล่อนจ้อนฉันใด, เขาจะกลับไปอีกเช่นเดียวกันฉันนั้น, และเขาจะเอาอะไรซึ่งเป็นผลของงานของเขาติดมือเขาไปไม่ได้สักอย่างเดียว. 16 นี่แหละเป็นความทุกข์อันน่าสลดใจ, คือเขาได้เกิดมาอย่างไร, เขาจะต้องไปอย่างนั้น: และเขาจะได้ประโยชน์อะไรเล่าเพราะเขาได้ลงแรงเพื่อลมแล้ง? 17 อนึ่งตลอดชั่ววันเหล่านั้นเขารับประทานอาหารในเวลามืดมัว, เขามีความยุ่งใจแสนสาหัส, มีโรคาพิยาธิเบียดเบียฬและมีโทโส 18 นี่แน่ะ, ที่ข้าฯ ได้เห็น, ว่าดีและสมควร, คือกินและดื่มกับชื่นชมสนุกสนานในบรรดากิจการของตน, ที่ตนกระทำภายใต้ดวงอาทิตย์, ตลอดชั่วอายุของตนที่พระเจ้าได้ทรงโปรดประทานให้แก่ตน, เพราะการนี้แหละเป็นส่วนของตน, 19 อนึ่งทุกๆ คนที่พระเจ้าได้ทรงประทานทรัพย์สมบัติให้, และก็ได้ทรงประทานอำนาจให้ด้วยเพื่อจะกินของเหล่านั้นได้, เพื่อจะรับเอาเป็นส่วนของตนได้, และเพื่อจะยินดีปรีดาในการงานของตนได้. นี่แหละเป็นของประทานจากพระเจ้า. 20 แล้วเขาจะได้ไม่ต้องนึกถึงวันเวลาในชีวิตของตนมาก, เพราะพระเจ้าทรงสนองความชื่นใจให้แก่เขา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society