ปัญญาจารย์ 10 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 แมลงวันตายกระทำน้ำมันที่มีกลิ่นหอมให้บูดเหม็นไปฉันใด; ความโฉดเขลานิดหน่อยก็ทำให้สติปัญญาและเกียรติยศให้เหม็นไปได้ฉันนั้น. 2 จิตต์ใจของคนที่มีสติปัญญาย่อมอยู่ที่ข้างขวามือของตน: แต่จิตต์ใจของคนโฉดเขลาย่อมอยู่ที่ข้างซ้ายมือของตัว. 3 อนึ่งเมื่อคนโฉดเขลากำลังเดินไปตามทาง, ใจของตัวย่อมบกพร่องไม่เต็มบาท, และตัวเองมักสำแดงแก่ทุกคนว่า ตนเป็นคนโฉดเขลา. 4 ถ้าใจของเจ้านายเกิดโทโสขึ้นต่อเจ้า, อย่าลาออกเสียจากตำแหน่งของเจ้า, เพราะว่าใจสงบเสงี่ยมย่อมสงบความบาปใหญ่หลวงไว้ได้. 5 มีความชั่วที่ข้าฯ ได้เห็นภายใต้ดวงอาทิตย์, ดูประหนึ่งว่าความชั่วนั้นมาจากที่ตรงหน้าเจ้านาย: 6 คือคนโฉดเขลาถูกแต่งตั้งไว้ในตำแหน่งสูงใหญ่, และผู้ดีมั่งคั่งรับตำแหน่งต่ำต้อย. 7 ข้าฯ ได้เห็นขี้ข้าขี่ม้า, และเจ้านายดำเนินที่พื้นแผ่นดินดุจดังบ่าว. 8 ผู้ใดขุดบ่อผู้นั้นจะตกลงในบ่อนั้น; ผู้ใดพังกำแพงทะลุเข้าไปงูก็จะขบกัดผู้นั้น. 9 ผู้ใดต่อยหินผู้นั้นก็จะถูกเจ็บด้วยหินนั้น: ผู้ใดผ่าขอนไม้ ผู้นั้นก็จะมีบาดแผลด้วยขอนไม้นั้น. 10 ถ้าขวานทื่อแล้ว, และเขาไม่ลับคมเสีย, แล้วเขาก็ต้องออกกำลังแรงมาก: แต่สติปัญญามีประโยชน์ในทางแนะนำ. 11 ถ้าแม้นว่างูขบเสียก่อนเมื่อมันยังไม่ได้ถูกทำให้เชื่อง, หมองูก็ไม่เป็นประโยชน์อะไรแล้ว. 12 ถ้อยคำจากปากของผู้มีสติปัญญาก็มีคุณ; แต่ริมฝีปากของคนโฉดเขลาจะกลืนตัวเองเสีย. 13 ถ้อยคำจากปากของเขาย่อมเป็นความโฉดเขลาตั้งแต่เริ่มปริปาก, พอลงเอยก็เป็นความเซ่อเซอะอย่างเลวทราม. 14 คนโฉดเขลาพูดมากซ้ำซี้ซ้ำซาก; มนุษย์หารู้ไม่ว่าเหตุอันใดจะบังเกิดขึ้น, และเหตุอันใดจะบังเกิดตามหลังเขา, ใครจะบอกเขาได้เล่า? 15 การงานของคนโฉดเขลากระทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยเพราะเขาไม่รู้ว่าจะไปถามคนในกรุงได้อย่างไร. 16 วิบัติแก่เจ้า, โอบ้านเมือง, เมื่อกษัตริย์ของเจ้าเป็นขี้ข้า, และเจ้านายทั้งหลายของเจ้ามีการเลี้ยงสนุกสนานกันแต่เช้า! 17 ความสุขสำราญจะมีแก่เจ้า, โอบ้านเมือง, เมื่อกษัตริย์ของเจ้าเป็นเชื้อขุนนาง, และเจ้านายของเจ้ามีการเลี้ยงรื่นเริงตามกาลเทศะ, เพื่อจะมีกำลังวังชาและมิใช่เพื่อจะดื่มให้เมาสนุกสนาน! 18 เพราะความเฉื่อยชาไม้แปก็หักพังลง, และเพราะความเฉื่อยแฉะของมือทั้งสองข้างเรือนก็รั่วเฉอะแฉะ. 19 การเลี้ยงถูกจัดขึ้นเพื่อความร่าเริงบรรเทิงใจ, และเหล้าองุ่นย่อมย้อมใจให้ชื่นชมยินดี, และเงินนั้นรับสนองได้สารพัตร. 20 อย่านินทากษัตริย์, อย่าเลย, ถึงนินทาในใจก็อย่า; และอย่านินทาเศรษฐีบนที่นอนของเจ้า; เพราะนกในอากาศจะคาบเสียงนั้นไป, และวิหคจะเล่าเรื่องนั้น |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society