พระบัญญัติ 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เราทั้งหลายจึงได้กลับ, ขึ้นไปทางเมืองบาซาน: และโอฆกษัตริย์เมืองบาซานก็ออกมาต่อสู้รบกับเรา, ท่านโอฆเองและพลไพร่ทั้งหลายของท่าน, มารบกันที่ตำบลเอ็ดระอี. 2 พระยะโฮวาได้ตรัสแก่เราว่า, เจ้าอย่ากลัวเขาเลย; เพราะจะมอบเขา, กับพลโยธาของเขา, และเมืองเขา, ไว้ในมือของเจ้า; และเจ้าจะกระทำแก่เขาเหมือนเจ้าได้กระทำแก่ซีโฮนกษัตริย์พวกอะโมรี, ซึ่งอยู่ตำบลเฮ็ศโบนนั้น. 3 พระยะโฮวาพระเจ้าของเราจึงได้ทรงมอบไว้ในมือของเราทั้งโอฆ, กษัตริย์เมืองบาซาน, และพลโยธาทั้งหลายของท่าน: และเราทั้งหลายได้ตีประหารชีวิตเขาจนไม่มีเหลือ. 4 ครั้งนั้นเราทั้งหลายได้ตีเอาบ้านเมืองทั้งหลายของเขา; จนไม่มีเหลือสักเมืองหนึ่งที่เราไม่ได้ตีทำลายเสีย; รวมหกสิบเมือง, บรรดาที่ตำบลอะระโฆบ, ซึ่งเป็นแผ่นดินของโอฆกษัตริย์ ณ เมืองบาซาน. 5 บรรดาเมืองเหล่านี้ก็มีกำแพงอันสูงโดยรอบ, มีประตูและมีดานประตู: และเมืองอีกเป็นอันมากที่ไม่มีกำแพง. 6 เราได้ตีทำลายเขา, ได้ประหารทุกๆ เมืองที่มีคนอยู่เสียสิ้น ทั้งหญิงและเด็กทั้งหลาย, เหมือนเราได้ประหารชีวิตกษัตริย์ซีโฮนกษัตริย์เมืองเฮ็ศโบนนั้น. 7 แต่ฝูงวัวและสิ่งของทั้งปวงในเมืองเหล่านั้น, เราก็ได้เอาไว้เป็นของเราเสียสิ้น. 8 ครั้งนั้นเราได้ตีเอาแผ่นดินของกษัตริย์อะโมรีทั้งสองชิงเอาเมืองที่อยู่ฟากแม่น้ำยาระเด็นข้างนี้ไปเสียจากมือของเขา ตั้งแต่แม่น้ำอะราโมนจนถึงภูเขาเฮระโมน. 9 (ภูเขาเฮระโมนนั้นชาวซีโดนก็เรียกชื่อว่าซีระโยน, และชาวอะโมรีก็เรียกชื่อว่า ซะนีร); 10 และเมืองทั้งหลายในที่ราบเตียน, และฆีละอาดทั้งหมด, และบาซานทั้งหมด, จนถึงซะละคาและเอ็ดระอี, ซึ่งเป็นหัวเมืองของโอฆกษัตริย์เมืองบาซาน, 11 (ด้วยยังเหลืออยู่แต่โอฆกษัตริย์เมืองบาซาน ซึ่งเป็นแต่พวกระฟายา; นี่แน่ะ, เตียงนอนของท่านซึ่งอยู่ที่เมืองรับบีพวกอาโมนนั้นทำด้วยเหล็ก, เตียงนอนยาวเก้าศอก กว้างสี่ศอก ตามศอกมนุษย์) 12 แผ่นดินนี้เราตีได้ครั้งนั้น: ตั้งแต่อะโรเอร, ซึ่งอยู่ริมแม่น้ำอะระโมน, และภูเขาฆีระอาดกึ่งหนึ่ง, กับเมืองทั้งหลายเหล่านั้น, เราก็ได้ให้แก่พวกรูเบ็นและพวกฆาค: 13 และตำบลฆีละอาดยังเหลืออยู่นั้น, กับเมืองบาซาน, ทั้งหมดซึ่งเป็นแผ่นดินของโอฆ, เราก็ได้ให้ไว้กับตระกูลมะนาเซครึ่งตระกูล เมืองอะระโฆบทั้งหมด คือเมืองบาซานทั้งหมด (ซึ่งเรียกชื่อว่าเมืองของพวกระฟายา. 14 ยาอีรบุตรมะนาเซก็ตีได้เมืองอาระโฆบทั้งหมด, จนถึงแดนเมืองฆะซูรีและเมืองมาอะคาธี, และได้เรียกชื่อเมืองเหล่านั้นตามชื่อของตนว่า, บาซานฮาโวธยาอิรจนถึงทุกวันนี้.) 15 เมืองฆีละอาดนั้นก็ได้ให้แก่มาคีร. 16 และตำบลตั้งแต่ฆีละอาดมีเขตต์ครึ่งแม่น้ำอาระโนน, จนถึงแม่น้ำยาโบค, ซึ่งเป็นแดนเมืองพวกอะโมน: 17 เราได้ให้ไว้แก่ตระกูลรูเบ็น, และตระกูลฆาดที่ราบเตียนและแม่น้ำยาระเด็นทั้งริมฝั่งตั้งแต่คะเนเร็ธจนถึงหุบเขาอะราบา, จนทะเลเค็มใต้เนินภูเขาฟิศฆาทิศตะวันออก, เราก็ได้ให้แก่พวกรูเบ็นและพวกฆาดด้วย 18 ครั้งนั้นเราได้สั่งเจ้าทั้งหลายไว้ว่า, พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้ให้เจ้าทั้งหลายปกครองแผ่นดินนี้: เจ้าทั้งหลายจงยกข้ามไปก่อนพวกยิศราเอลผู้เป็นพี่น้องของเจ้า, ตระเตรียมพลให้พร้อมสำหรับการศึก, 19 แต่ภรรยา, และบุตรทั้งหลาย, กับฝูงสัตว์ของเจ้า, จะอยู่ในเมืองทั้งปวงที่ได้ให้แก่เจ้าทั้งหลาย (เพราะเรารู้ว่าเจ้าทั้งหลายมีฝูงสัตว์เป็นอันมาก), จะอยู่ที่นั่นก่อน, 20 กว่าพระยะโฮวาจะทรงโปรดให้พี่น้องทั้งหลายของเจ้ามีความสุข, เหมือนได้ประทานให้เจ้าแล้ว, จนเขาจะเข้าไปในแผ่นดิน ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าทรงประทานแก่เขาทั้งหลายที่แม่น้ำยาระเด็นข้างโน้น: แล้วเจ้าทั้งหลายจึงจะกลับไปยังที่อยู่ของตนทุกคน, ซึ่งเราให้แก่เจ้าทั้งหลายนั้น. 21 ครั้งนั้นเราได้สั่งยะโฮซูอะไว้ว่า, ตาของเจ้าได้เห็นบรรดาการ ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้ทรงกระทำแก่กษัตริย์สององค์นั้น: ดังนั้นพระยะโฮวาจะทรงกระทำแก่เมืองทั้ง ปวงซึ่งเจ้าจะข้ามไปอยู่ให้เหมือนกัน. 22 เจ้าทั้งหลายอย่าได้กลัวเขาเลย; เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ทรงช่วยเจ้าทั้งหลาย 23 ครั้งนั้นเราได้อ้อนวอนพระยะโฮวา, 24 โอ้พระยะโฮวาพระเจ้า, พระองค์เพิ่งทรงสำแดงอานุภาพ, และฤทธิ์เดชพระหัตถ์ของพระองค์, แก่ผู้ทาสของพระองค์: เพราะมีพระเจ้าองค์ไหนในสวรรค์ก็ดีในแผ่นดินโลกก็ดี, ซึ่งอาจจะทรงกระทำตามการสำคัญของพระองค์, และการอิทธิฤทธิ์ของพระองค์ได้? 25 ข้าพเจ้าขอพระองค์ทรงโปรดอนุญาตให้ข้าพเจ้าข้ามไปดูแผ่นดินอันมั่งคั่งบริบูรณ์ที่อยู่ฟากแม่น้ำยาระเด็นข้างโน้น, ภูเขางดงาม, และภูเขาละบาโนนด้วยเถิด, 26 แต่พระยะโฮวาได้ทรงพิโรธเราเพราะเหตุเจ้าทั้งหลาย, พระองค์จึงมิได้ทรงโปรด; และพระยะโฮวาตรัสแก่เราว่าเท่านั้นเถิด; เจ้าอย่าได้พูดกับเราด้วยเรื่องนี้อีกต่อไปเลย. 27 เจ้าจงขึ้นไปถึงยอดภูเขาฟิศฆา, และเพ่งตาของเจ้าดูทางทิศตะวันตก, ทิศตะวันออก, ทิศเหนือ, และทิศใต้, แลดูแผ่นดินนั้นด้วยตาของเจ้า; เพราะเจ้าจะข้ามแม่น้ำยาระเด็นนี้ไม่ได้เลย. 28 แต่เจ้าจงสั่งยะโฮซูอะ, และเล้าโลม และอุดหนุนใจของเขา, เพราะเขาจะต้องข้ามไปนำหน้าคนทั้งหลายเหล่านี้, และจะให้เขาทั้งหลายตั้งอยู่ในแผ่นดินที่เจ้าแลเห็นนั้นเป็นกรรมสิทธิ์. 29 แล้วเราทั้งหลายได้อาศัยอยู่ในที่หุบเขาตรงหน้าตำบลชื่อเบ็ธฟะโอร |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society