ดาเนียล 11 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ในปีต้นแห่งรัชชกาลของราชาดาระยาศ, กษัตริย์ของชนชาติมาดาย, ข้าพเจ้าได้เป็นตัวตั้งตัวตีช่วยอุดหนุนน้ำใจพระราชา บัดนี้ข้าพเจ้าจะสำแดงให้ท่านเห็นความจริงต่อไป: “นี่แน่ะ, จะมีกษัตริย์อีกสามองค์ขึ้นครองประเทศฟารัศ; และองค์ที่สี่จะมั่งคั่งด้วยทรัพย์ศฤงฆารยิ่งกว่าองค์ใดๆ หมด; ครั้นท่านมีทรัพย์ศฤงฆารอุดมสมบูรณ์ขึ้นแล้ว, ท่านก็จะรวบรวมพลานุภาพทั้งหมดของท่านเอาไปสู้รบกับอาณาจักรเฮเลน. เมื่อนั้นก็จะเกิดมีราชานักรบผู้จะครอบครองด้วยอำนาจราชศักดิ์, และจะทำอะไรๆ ตามใจชอบ. แต่พอท่านองค์นั้นเข้มแข็งขึ้น, แล้วอาณาจักรของท่านก็จะพังทำลายลง, และถูกจตุวาตของท้องฟ้าอากาศพัดแยกแตกปลิวไป; อาณาจักรจะไม่ได้ตกไปอยู่ในมือของทายาทของท่าน, และก็จะไม่ได้ไปตกอยู่กับประเทศราชที่ท่านได้เคยครอบครอง; แต่อาณาจักรของท่านจะถูกชิง, แล้วริบเอาไปให้ผู้อื่น, ไม่ใช่ให้ท่านเหล่านั้น. แล้วกษัตริย์ทิศทักษิณจะเข้มแข็ง; แต่ว่าแม่ทัพคนหนึ่งของกษัตริย์องค์นี้จะเข้มแข็งกว่าท่านอีก, และจะขึ้นเสวยราชย์, และรัฏฐของท่านจะเป็นรัฏฐกว้างใหญ่ไพศาล. ครั้นต่อมาอีกหลายปีมวลกษัตริย์จะผูกสันถวไมตรีกัน; และธิดาของกษัตริย์ทิศทักษิณจะมาเฝ้ากษัตริย์ทิศอุดรเพื่อจะเป็นดวงตราประทับบนสันถวไมตรีนั้น; แต่ว่าอิทธิพลของพระนางนั้นจะไม่เกิดผล, และอิทธิพลของพระนางจะไม่ยั่งยืน, เพราะว่าพระนางเองจะถูกถอดลงไปพร้อมกับบริวารของพระนาง, โอรสและพระสวามีของนาง. ในครั้งกระนั้นจะมีพระหน่อองค์หนึ่งประสูติจากวงศ์วานของพระนางขึ้นเสวยราชย์แทนที่, พระหน่อองค์นี้จะยกกองทัพมา, และจะยกเข้าตีทางป้อมคูประตูหอรบของกษัตริย์ทิศอุดร, และจะรบเอาชัยชะนะเขาได้. ท่านจะกวาดเอารูปเคารพของเขาไปพร้อมกับรูปเคารพหล่อและภาชนะเครื่องใช้สอยทำด้วยเงินและทอง, อันเป็นของมีค่าเอาเป็นทรัพย์ชะเลยไปยังประเทศอายฆุบโต; และท่านจะงดยกทัพมารบกษัตริย์ทิศอุดรอยู่หลายปี. แล้วกษัตริย์ทิศอุดรจะยกทัพมาล้อมอาณาจักรของกษัตริย์ทิศทักษิณไว้, แม้ตัวท่านจะได้ยกกองทัพกลับไปยังอาณาจักรของท่านแล้ว. โอรสของท่านก็ตระเตรียมตัวอย่างขมีขมันและซ่องสุมผู้คน, รวบรวมเป็นกองทัพใหญ่, แล้วยกรุดหน้าไปต่อสู้เขา, ยกผ่านเข้าไปตำบลเห็นทหารก็นองดังน้ำท่วม, เพราะเป็นที่ของเขาแล้วที่จะยกไปปะทะป้อมคูประตูหอรบ. แล้วกษัตริย์ทิศทักษิณก็ทรงพิโรธฉุนเฉียว, ยกกองทัพออกมาปะทะกับท่านคือปะทะกับทัพทิศอุดร, ผู้ที่จะเกณฑ์ทัพใหญ่, แต่ทัพใหญ่นี้จะถูกมอบไว้ในมือกษัตริย์ทิศทักษิณ, และถูกกวาดเอาไปเป็นชะเลยศึก. พระทัยของท่านก็ลำพองขึ้นมา, แล้วท่านก็ฆ่าชะเลยเสียหลายหมื่นหลายพัน; แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ช่วยให้สำเร็จสมประสงค์. ด้วยว่ากษัตริย์ทิศอุดรจะเกณฑ์กองทัพใหญ่อีกทัพหนึ่ง, ใหญ่เสียยิ่งกว่าทัพแรกอีก; และต่อมาไม่อีกกี่ปี, ท่านก็จะยกทัพใหญ่นั้นมาพร้อมสรรพด้วยยุทโธปกรณ์. ในสมัยนั้น, หลายประเทศจะเป็นปรปักษ์ต่อกษัตริย์ทิศอุดร, และคนมุทะลุหลายคนที่เป็นชนร่วมชาติกับเจ้า, จะตั้งตัวขึ้น, นึกว่าจะให้สำเร็จตามความในนิมิตต์นั้น, แต่เขาก็จะล้มลงตายหมด, แล้วกษัตริย์ทิศอุดรก็จะยกทัพมา, พูนดินขึ้นเป็นเชิงเทิน, และตีเอาเมืองหนึ่งที่มีป้อมคูประตูหอรบอย่างดีไปได้. กองทัพทิศทักษิณต่อต้านไว้ไม่อยู่, แม้กองทหารตัวกลันก็ไม่เข้มแข็งพอทานไว้ได้. แต่ท่านที่รุกเข้ามาก็ทำเล่นตามอำเภอใจ, และไม่มีใครสู้ท่านได้ ท่านได้ตั้งทัพอยู่ในเมืองงามนั้น, และยึดทั้งเมืองไว้ในเงื้อมมือของท่าน. ท่านจะรวบรวมพลานุภาพทั้งสิ้นในอาณาจักรของท่าน, แล้วมุ่งหน้ารุดไปตีกษัตริย์ทิศทักษิณ; แต่ท่านกลับไปประนีประนอมกัน, โดยบังคับให้กษัตริย์ทิศทักษิณยกธิดาให้อภิเษกกับท่าน, เพื่อการบงการประเทศจะได้ตกอยู่ในมือท่าน; แต่แผนการณ์นี้ไม่ดำเนินไปได้, หรือจะสำเร็จสมประสงค์ก็หาไม่. ต่อแต่นี้ท่านก็ได้แปรพักตร์ไปทางหมู่เกาะน้อยใหญ่, และตีเอาได้หลายเกาะ, แต่แม่ทัพผู้หนึ่งได้กำจัดการทารุณนั้นของท่านเสีย, และกรรมของการทารุณนั้นได้สนองท่านถึงเจ็ดเท่า. ภายหลังท่านก็แปรพักตรกลับเข้าสู่ป้อมคูประตูหอรบในบ้านเมืองของท่าน, แต่จะสะดุดล้มคว่ำลง, และหาตัวไม่พบอีกต่อไป “ต่อมาก็จะมีผู้หนึ่งตั้งตนขึ้น, แล้วเข้าสวมตำแหน่งของท่าน; ผู้นี้จะส่งเจ้าพนักงานไปรีดเก็บส่วยทั่วบ้านทั่วเมือง, ก่อให้เกิดความเดือดร้อน; แต่ภายในไม่อีกกี่วัน, ท่านผู้นี้ก็จะถูกสำเร็จโทษเสีย, มิใช่ในการโรมรัน, หรือหาใช่ในการยุทธไม่ “จะมีทุรชนคนหนึ่งตั้งตัวขึ้น, แล้วเขาสวมตำแหน่งของท่าน, มิได้มีใครอัญเชิญเขาให้ขึ้นครองราชย์, แต่เขาได้ลักลอบเข้าไปในยามปลอด, และชิงราชย์เอาไปได้ด้วยการสมคบกับพวกสอพลอ. ทหารเก่งกาจเคยแต่มีชัยกลับต้องมาปราชัยย่อยยับลงต่อหน้าเขา, เออ, มหาปุโรหิตก็พินาศไปด้วย. พอผู้ใดมาผูกมิตรกับเขา, ในไม่ช้าเขาก็จะดำเนินนโยบายทรยศต่อผู้นั้น, ด้วยว่าเขาขึ้นไปเป็นใหญ่เป็นโตได้ก็โดยได้ความช่วยเหลือของสมัครพรรคพวกเพียงจำนวนคนไม่กี่คนเท่านั้น; พอเมืองใดเผลอไม่ระวังตัว, เขาจะลงมือกำจัดเหล่าคนผู้นำของเมืองนั้น. เขาจะทำอะไรๆ หลายอย่าง, แม้แต่บิดาหรือปู่ของเขาก็ไม่เคยกระทำ. เขาจะเอาทรัพย์ที่ปล้นและชิงมาได้เป็นทรัพย์ชะเลยนั้นแจกปันกัน; และแม้มีเวลาเพียงเล็กน้อย, เขาก็ยังคิดอ่านสร้างโครงการณ์ทำลายป้อมคูประตูหอรบทัน. เขาเตรียมตัวอย่างขมีขมันและมีใจองอาจยกทัพใหญ่เข้าตีกษัตริย์ทิศทักษิณ; กษัตริย์ทิศทักษิณก็ยกทัพใหญ่มหึมาเข้าทำศึก; แต่ท่านต่อต้านข้าศึกหาได้ไม่, เพราะท่านเสียรู้ในกลศึก. เออ, ผู้ที่ร่วมสำรับเสวยกับท่านจะหักหลังท่าน, กองทัพของท่านจะแตก, และหลายต่อหลายคนจะล้มลงถูกฆ่าตาย. ส่วนกษัตริย์ทั้งสององค์นี้, ต่างองค์ต่างก็มีกลศึกด้วยกัน, และต่างฝ่ายก็สนทนาแต่เรื่องกลศึกเมื่อนั่งรับประทานร่วมกัน; แต่ก็ไม่สำเร็จ, เพราะเวลาสุดปลายมาคอยท่านอยู่แล้วตามกำหนด. แล้วกษัตริย์ทิศอุดรก็ยกทัพกลับเข้าบ้านเข้าเมือง, ขนเอาทรัพย์ศฤงฆารมากมายไปด้วย; พลางก็มีใจมุ่งคิดร้ายต่อประเทศที่มีสุทธิสันถวไมตรีกัน, และเขาคิดจะทำตามความมุ่งหมายของเขาให้ได้, แล้วก็กลับเข้าบ้านเข้าเมือง. พอได้เวลากำหนดเขาจะยกทัพไปล้อมเมืองทิศทักษิณอีก; แต่ครั้งนี้เหตุการณ์จะไม่เป็นไปอย่างครั้งก่อน, เพราะว่าทัพเรือของเมืองคีธิมจะยกมาปะทะเขา, เขาก็เกิดท้อใจและยกทัพกลับ. เขาขัดเคืองต่อประเทศที่มีสุทธิสันถวไมตรีกันนั้นอย่างเกรี้ยวกราด; แล้วมานึกออกได้ถึงประเทศที่ถอนตัวออกจากสุทธิสันถวไมตรี, เขาจึงดำเนินตามความคิดอ่านของเขาอีกต่อไป. เขาเกณฑ์กองทัพ, ยกไปทำให้ป้อมคูประตูหอรบของสถานที่บริสุทธิ์นั้นเป็นมลทิน, และจะเลิกล้างการสักการบูชาที่กระทำกันอยู่เนืองๆ นั้นเสีย, แล้วเขาจะตั้งสิ่งน่าเกลียดอันเป็นที่สะอิดสะเอียนขึ้นสวมที่นั้นแทน. โดยนโยบายนี้เขาจะได้ล้างผลาญใครๆ ที่หักข้อบังคับนี้เสีย; แต่คนทั้งหลายที่รู้จักพระเจ้าจะยังมั่นคงอยู่, และคงปฏิบัติไปจนถึงที่สุด. คนเช่นนั้นคือคนมีสติสัมปชัญญ, เขาจะทำให้คนอื่นทั้งหลายได้ความคิด, ถิงแม้ว่าเขาเหล่านั้นจะต้องตกเป็นเหยื่อของคมดาพและไฟ, ตกไปเป็นชะเลยศึก, ชะเลยสงครามอยู่นานวันก็ตามที. ขณะเมื่อเขาตกไปเป็นเหยื่อ, เขาจะได้รับความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ; และหลายคนจะมาสอพลอสมัครเป็นพรรคพวกด้วย. ถึงอย่างไรก็ตามเหล่าคนมีสติสัมปชัญญ, ที่ตกไปเป็นเหยื่อนั้น, ก็ยังคงชำระตน, ก็ล้างตัวให้ขาวหมดจด, เนื่องด้วยแลเห็นวารเบื้องปลายแล้ว; เพราะวารที่กำหนดไว้นั้นคงจะมาถึง. ฝ่ายกษัตริย์องค์นั้นจะกระทำอะไรๆ ตามใจตนชอบ; เขาจะจองหองพองหัว, วางก้ามกับปวงพระทุกองค์, และเขาจะพูดยะโสข่มพระเจ้าผู้เป็นเจ้าแห่งพระทั้งปวง; แต่เขาก็ยงคงจำเริญอยู่จนถึงวารพระพิโรธสุดลง. เขาไม่ใส่ใจแม้กะทั่งปวงพระแห่งบรรพบุรุษของเขา, และพระแม่เจ้าธามูศ, และพระอื่นใดๆ ทั้งนั้น; เพราะว่าเขายกตัวของเขาว่าเลิศกว่าใครๆ ทั้งหมด. เขาจะเคารพพระแห่งป้อมคูประตูหอรบแทนพระเหล่านั้น; พระซึ่งบรรพบุรุษของเขาไม่เคยรู้จัก, เขาก็จะเซ่นไหว้ด้วยทอง, เงิน, เพ็ชรนิลจินดาและเซ่นด้วยของอย่างมีค่า. เขาจะบรรจุทหารที่นับถือพระต่างประเทศ, ไว้ให้รักษาป้อมที่มั่นคงที่สุด; และใครๆ ที่นับถือพระองค์นี้เขาก็จะชุบเลี้ยงให้มีศักดิ์สูง, ตั้งให้เป็นนายพัน, นายพล, และให้ที่ทางเป็นรางวัล “พอปลายรัชชกาลของกษัตริย์องค์นี้, กษัตริย์ทิศทักษิณจะยกมารบเขา; แต่กษัตริย์ทิศอุดรจะยกออกมาปะทะกับท่านราวกับพายุบุแคม, คับคั่งด้วยราชรถ, พลม้า, เรือกำปั่น, เขาจะกวาดล้างเสียหลายต่อหลายประเทศให้ล่มจมเหมือนดังถูกมหาวารีท่วม. เขาจะตลุยเข้าเมืองงามนั้นได้, และคนมากมายจะถูกฆ่าตาย; แต่เมืองเหล่านี้จะรอดพ้นเงื้อมมือของเขาไปคือ: เมืองอะโดมและเมืองโมอาบ, กับคนส่วนใหญ่ของชนชาวอาโมน. เมื่อขณะที่เขาเหยียดหัตถ์ออกไปเอื้อมตีเมืองทั้งหลาย, ประเทศอายฆุบโตก็หาพ้นหัตถ์เขาไปได้ไม่; แต่เขาจะได้ครอบครองคลังทองคำ, เงินและของวิเศษต่างๆ ของประเทศอายฆุบโต, และชาวลิบยากับชาวศุซิมก็พลอยติดท้ายรถของเขาไปด้วย. แล้วมีข่าวเล่าลือมาแต่ทิศบูรพาและทิศอุดร, ทำให้เขาหัวหมุน, เขาโกรธแค้นมากถึงกับถอนทัพยกไปทำลายและล้างผลาญเสียมากต่อมากให้วอดวายลง. เขาตั้งทัพพลับพลาไว้ในเขตต์ระหว่างทะเลกับภูเขาบริสุทธิ์อันงดงามนั้น, แล้วก็มาสิ้นพระชนม์ลง, โดยไม่มีผู้ใดจะช่วยเหลือเขาได้.” 2 บัดนี้ข้าพเจ้าจะสำแดงให้ท่านเห็นความจริงต่อไป: “นี่แน่ะ, จะมีกษัตริย์อีกสามองค์ขึ้นครองประเทศฟารัศ; และองค์ที่สี่จะมั่งคั่งด้วยทรัพย์ศฤงฆารยิ่งกว่าองค์ใดๆ หมด; ครั้นท่านมีทรัพย์ศฤงฆารอุดมสมบูรณ์ขึ้นแล้ว, ท่านก็จะรวบรวมพลานุภาพทั้งหมดของท่านเอาไปสู้รบกับอาณาจักรเฮเลน. 3 เมื่อนั้นก็จะเกิดมีราชานักรบผู้จะครอบครองด้วยอำนาจราชศักดิ์, และจะทำอะไรๆ ตามใจชอบ. 4 แต่พอท่านองค์นั้นเข้มแข็งขึ้น, แล้วอาณาจักรของท่านก็จะพังทำลายลง, และถูกจตุวาตของท้องฟ้าอากาศพัดแยกแตกปลิวไป; อาณาจักรจะไม่ได้ตกไปอยู่ในมือของทายาทของท่าน, และก็จะไม่ได้ไปตกอยู่กับประเทศราชที่ท่านได้เคยครอบครอง; แต่อาณาจักรของท่านจะถูกชิง, แล้วริบเอาไปให้ผู้อื่น, ไม่ใช่ให้ท่านเหล่านั้น. 5 แล้วกษัตริย์ทิศทักษิณจะเข้มแข็ง; แต่ว่าแม่ทัพคนหนึ่งของกษัตริย์องค์นี้จะเข้มแข็งกว่าท่านอีก, และจะขึ้นเสวยราชย์, และรัฏฐของท่านจะเป็นรัฏฐกว้างใหญ่ไพศาล. 6 ครั้นต่อมาอีกหลายปีมวลกษัตริย์จะผูกสันถวไมตรีกัน; และธิดาของกษัตริย์ทิศทักษิณจะมาเฝ้ากษัตริย์ทิศอุดรเพื่อจะเป็นดวงตราประทับบนสันถวไมตรีนั้น; แต่ว่าอิทธิพลของพระนางนั้นจะไม่เกิดผล, และอิทธิพลของพระนางจะไม่ยั่งยืน, เพราะว่าพระนางเองจะถูกถอดลงไปพร้อมกับบริวารของพระนาง, โอรสและพระสวามีของนาง. 7 ในครั้งกระนั้นจะมีพระหน่อองค์หนึ่งประสูติจากวงศ์วานของพระนางขึ้นเสวยราชย์แทนที่, พระหน่อองค์นี้จะยกกองทัพมา, และจะยกเข้าตีทางป้อมคูประตูหอรบของกษัตริย์ทิศอุดร, และจะรบเอาชัยชะนะเขาได้. 8 ท่านจะกวาดเอารูปเคารพของเขาไปพร้อมกับรูปเคารพหล่อและภาชนะเครื่องใช้สอยทำด้วยเงินและทอง, อันเป็นของมีค่าเอาเป็นทรัพย์ชะเลยไปยังประเทศอายฆุบโต; และท่านจะงดยกทัพมารบกษัตริย์ทิศอุดรอยู่หลายปี. 9 แล้วกษัตริย์ทิศอุดรจะยกทัพมาล้อมอาณาจักรของกษัตริย์ทิศทักษิณไว้, แม้ตัวท่านจะได้ยกกองทัพกลับไปยังอาณาจักรของท่านแล้ว. 10 โอรสของท่านก็ตระเตรียมตัวอย่างขมีขมันและซ่องสุมผู้คน, รวบรวมเป็นกองทัพใหญ่, แล้วยกรุดหน้าไปต่อสู้เขา, ยกผ่านเข้าไปตำบลเห็นทหารก็นองดังน้ำท่วม, เพราะเป็นที่ของเขาแล้วที่จะยกไปปะทะป้อมคูประตูหอรบ. 11 แล้วกษัตริย์ทิศทักษิณก็ทรงพิโรธฉุนเฉียว, ยกกองทัพออกมาปะทะกับท่านคือปะทะกับทัพทิศอุดร, ผู้ที่จะเกณฑ์ทัพใหญ่, แต่ทัพใหญ่นี้จะถูกมอบไว้ในมือกษัตริย์ทิศทักษิณ, และถูกกวาดเอาไปเป็นชะเลยศึก. 12 พระทัยของท่านก็ลำพองขึ้นมา, แล้วท่านก็ฆ่าชะเลยเสียหลายหมื่นหลายพัน; แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ช่วยให้สำเร็จสมประสงค์. 13 ด้วยว่ากษัตริย์ทิศอุดรจะเกณฑ์กองทัพใหญ่อีกทัพหนึ่ง, ใหญ่เสียยิ่งกว่าทัพแรกอีก; และต่อมาไม่อีกกี่ปี, ท่านก็จะยกทัพใหญ่นั้นมาพร้อมสรรพด้วยยุทโธปกรณ์. 14 ในสมัยนั้น, หลายประเทศจะเป็นปรปักษ์ต่อกษัตริย์ทิศอุดร, และคนมุทะลุหลายคนที่เป็นชนร่วมชาติกับเจ้า, จะตั้งตัวขึ้น, นึกว่าจะให้สำเร็จตามความในนิมิตต์นั้น, แต่เขาก็จะล้มลงตายหมด, 15 แล้วกษัตริย์ทิศอุดรก็จะยกทัพมา, พูนดินขึ้นเป็นเชิงเทิน, และตีเอาเมืองหนึ่งที่มีป้อมคูประตูหอรบอย่างดีไปได้. กองทัพทิศทักษิณต่อต้านไว้ไม่อยู่, แม้กองทหารตัวกลันก็ไม่เข้มแข็งพอทานไว้ได้. 16 แต่ท่านที่รุกเข้ามาก็ทำเล่นตามอำเภอใจ, และไม่มีใครสู้ท่านได้ ท่านได้ตั้งทัพอยู่ในเมืองงามนั้น, และยึดทั้งเมืองไว้ในเงื้อมมือของท่าน. 17 ท่านจะรวบรวมพลานุภาพทั้งสิ้นในอาณาจักรของท่าน, แล้วมุ่งหน้ารุดไปตีกษัตริย์ทิศทักษิณ; แต่ท่านกลับไปประนีประนอมกัน, โดยบังคับให้กษัตริย์ทิศทักษิณยกธิดาให้อภิเษกกับท่าน, เพื่อการบงการประเทศจะได้ตกอยู่ในมือท่าน; แต่แผนการณ์นี้ไม่ดำเนินไปได้, หรือจะสำเร็จสมประสงค์ก็หาไม่. 18 ต่อแต่นี้ท่านก็ได้แปรพักตร์ไปทางหมู่เกาะน้อยใหญ่, และตีเอาได้หลายเกาะ, แต่แม่ทัพผู้หนึ่งได้กำจัดการทารุณนั้นของท่านเสีย, และกรรมของการทารุณนั้นได้สนองท่านถึงเจ็ดเท่า. 19 ภายหลังท่านก็แปรพักตรกลับเข้าสู่ป้อมคูประตูหอรบในบ้านเมืองของท่าน, แต่จะสะดุดล้มคว่ำลง, และหาตัวไม่พบอีกต่อไป 20 “ต่อมาก็จะมีผู้หนึ่งตั้งตนขึ้น, แล้วเข้าสวมตำแหน่งของท่าน; ผู้นี้จะส่งเจ้าพนักงานไปรีดเก็บส่วยทั่วบ้านทั่วเมือง, ก่อให้เกิดความเดือดร้อน; แต่ภายในไม่อีกกี่วัน, ท่านผู้นี้ก็จะถูกสำเร็จโทษเสีย, มิใช่ในการโรมรัน, หรือหาใช่ในการยุทธไม่ 21 “จะมีทุรชนคนหนึ่งตั้งตัวขึ้น, แล้วเขาสวมตำแหน่งของท่าน, มิได้มีใครอัญเชิญเขาให้ขึ้นครองราชย์, แต่เขาได้ลักลอบเข้าไปในยามปลอด, และชิงราชย์เอาไปได้ด้วยการสมคบกับพวกสอพลอ. 22 ทหารเก่งกาจเคยแต่มีชัยกลับต้องมาปราชัยย่อยยับลงต่อหน้าเขา, เออ, มหาปุโรหิตก็พินาศไปด้วย. 23 พอผู้ใดมาผูกมิตรกับเขา, ในไม่ช้าเขาก็จะดำเนินนโยบายทรยศต่อผู้นั้น, ด้วยว่าเขาขึ้นไปเป็นใหญ่เป็นโตได้ก็โดยได้ความช่วยเหลือของสมัครพรรคพวกเพียงจำนวนคนไม่กี่คนเท่านั้น; 24 พอเมืองใดเผลอไม่ระวังตัว, เขาจะลงมือกำจัดเหล่าคนผู้นำของเมืองนั้น. เขาจะทำอะไรๆ หลายอย่าง, แม้แต่บิดาหรือปู่ของเขาก็ไม่เคยกระทำ. เขาจะเอาทรัพย์ที่ปล้นและชิงมาได้เป็นทรัพย์ชะเลยนั้นแจกปันกัน; และแม้มีเวลาเพียงเล็กน้อย, เขาก็ยังคิดอ่านสร้างโครงการณ์ทำลายป้อมคูประตูหอรบทัน. 25 เขาเตรียมตัวอย่างขมีขมันและมีใจองอาจยกทัพใหญ่เข้าตีกษัตริย์ทิศทักษิณ; กษัตริย์ทิศทักษิณก็ยกทัพใหญ่มหึมาเข้าทำศึก; แต่ท่านต่อต้านข้าศึกหาได้ไม่, เพราะท่านเสียรู้ในกลศึก. 26 เออ, ผู้ที่ร่วมสำรับเสวยกับท่านจะหักหลังท่าน, กองทัพของท่านจะแตก, และหลายต่อหลายคนจะล้มลงถูกฆ่าตาย. 27 ส่วนกษัตริย์ทั้งสององค์นี้, ต่างองค์ต่างก็มีกลศึกด้วยกัน, และต่างฝ่ายก็สนทนาแต่เรื่องกลศึกเมื่อนั่งรับประทานร่วมกัน; แต่ก็ไม่สำเร็จ, เพราะเวลาสุดปลายมาคอยท่านอยู่แล้วตามกำหนด. 28 แล้วกษัตริย์ทิศอุดรก็ยกทัพกลับเข้าบ้านเข้าเมือง, ขนเอาทรัพย์ศฤงฆารมากมายไปด้วย; พลางก็มีใจมุ่งคิดร้ายต่อประเทศที่มีสุทธิสันถวไมตรีกัน, และเขาคิดจะทำตามความมุ่งหมายของเขาให้ได้, แล้วก็กลับเข้าบ้านเข้าเมือง. 29 พอได้เวลากำหนดเขาจะยกทัพไปล้อมเมืองทิศทักษิณอีก; แต่ครั้งนี้เหตุการณ์จะไม่เป็นไปอย่างครั้งก่อน, 30 เพราะว่าทัพเรือของเมืองคีธิมจะยกมาปะทะเขา, เขาก็เกิดท้อใจและยกทัพกลับ. เขาขัดเคืองต่อประเทศที่มีสุทธิสันถวไมตรีกันนั้นอย่างเกรี้ยวกราด; แล้วมานึกออกได้ถึงประเทศที่ถอนตัวออกจากสุทธิสันถวไมตรี, เขาจึงดำเนินตามความคิดอ่านของเขาอีกต่อไป. 31 เขาเกณฑ์กองทัพ, ยกไปทำให้ป้อมคูประตูหอรบของสถานที่บริสุทธิ์นั้นเป็นมลทิน, และจะเลิกล้างการสักการบูชาที่กระทำกันอยู่เนืองๆ นั้นเสีย, แล้วเขาจะตั้งสิ่งน่าเกลียดอันเป็นที่สะอิดสะเอียนขึ้นสวมที่นั้นแทน. 32 โดยนโยบายนี้เขาจะได้ล้างผลาญใครๆ ที่หักข้อบังคับนี้เสีย; แต่คนทั้งหลายที่รู้จักพระเจ้าจะยังมั่นคงอยู่, และคงปฏิบัติไปจนถึงที่สุด. 33 คนเช่นนั้นคือคนมีสติสัมปชัญญ, เขาจะทำให้คนอื่นทั้งหลายได้ความคิด, ถิงแม้ว่าเขาเหล่านั้นจะต้องตกเป็นเหยื่อของคมดาพและไฟ, ตกไปเป็นชะเลยศึก, ชะเลยสงครามอยู่นานวันก็ตามที. 34 ขณะเมื่อเขาตกไปเป็นเหยื่อ, เขาจะได้รับความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ; และหลายคนจะมาสอพลอสมัครเป็นพรรคพวกด้วย. 35 ถึงอย่างไรก็ตามเหล่าคนมีสติสัมปชัญญ, ที่ตกไปเป็นเหยื่อนั้น, ก็ยังคงชำระตน, ก็ล้างตัวให้ขาวหมดจด, เนื่องด้วยแลเห็นวารเบื้องปลายแล้ว; เพราะวารที่กำหนดไว้นั้นคงจะมาถึง. 36 ฝ่ายกษัตริย์องค์นั้นจะกระทำอะไรๆ ตามใจตนชอบ; เขาจะจองหองพองหัว, วางก้ามกับปวงพระทุกองค์, และเขาจะพูดยะโสข่มพระเจ้าผู้เป็นเจ้าแห่งพระทั้งปวง; แต่เขาก็ยงคงจำเริญอยู่จนถึงวารพระพิโรธสุดลง. 37 เขาไม่ใส่ใจแม้กะทั่งปวงพระแห่งบรรพบุรุษของเขา, และพระแม่เจ้าธามูศ, และพระอื่นใดๆ ทั้งนั้น; เพราะว่าเขายกตัวของเขาว่าเลิศกว่าใครๆ ทั้งหมด. 38 เขาจะเคารพพระแห่งป้อมคูประตูหอรบแทนพระเหล่านั้น; พระซึ่งบรรพบุรุษของเขาไม่เคยรู้จัก, เขาก็จะเซ่นไหว้ด้วยทอง, เงิน, เพ็ชรนิลจินดาและเซ่นด้วยของอย่างมีค่า. 39 เขาจะบรรจุทหารที่นับถือพระต่างประเทศ, ไว้ให้รักษาป้อมที่มั่นคงที่สุด; และใครๆ ที่นับถือพระองค์นี้เขาก็จะชุบเลี้ยงให้มีศักดิ์สูง, ตั้งให้เป็นนายพัน, นายพล, และให้ที่ทางเป็นรางวัล 40 “พอปลายรัชชกาลของกษัตริย์องค์นี้, กษัตริย์ทิศทักษิณจะยกมารบเขา; แต่กษัตริย์ทิศอุดรจะยกออกมาปะทะกับท่านราวกับพายุบุแคม, คับคั่งด้วยราชรถ, พลม้า, เรือกำปั่น, เขาจะกวาดล้างเสียหลายต่อหลายประเทศให้ล่มจมเหมือนดังถูกมหาวารีท่วม. 41 เขาจะตลุยเข้าเมืองงามนั้นได้, และคนมากมายจะถูกฆ่าตาย; แต่เมืองเหล่านี้จะรอดพ้นเงื้อมมือของเขาไปคือ: เมืองอะโดมและเมืองโมอาบ, กับคนส่วนใหญ่ของชนชาวอาโมน. 42 เมื่อขณะที่เขาเหยียดหัตถ์ออกไปเอื้อมตีเมืองทั้งหลาย, ประเทศอายฆุบโตก็หาพ้นหัตถ์เขาไปได้ไม่; 43 แต่เขาจะได้ครอบครองคลังทองคำ, เงินและของวิเศษต่างๆ ของประเทศอายฆุบโต, และชาวลิบยากับชาวศุซิมก็พลอยติดท้ายรถของเขาไปด้วย. 44 แล้วมีข่าวเล่าลือมาแต่ทิศบูรพาและทิศอุดร, ทำให้เขาหัวหมุน, เขาโกรธแค้นมากถึงกับถอนทัพยกไปทำลายและล้างผลาญเสียมากต่อมากให้วอดวายลง. 45 เขาตั้งทัพพลับพลาไว้ในเขตต์ระหว่างทะเลกับภูเขาบริสุทธิ์อันงดงามนั้น, แล้วก็มาสิ้นพระชนม์ลง, โดยไม่มีผู้ใดจะช่วยเหลือเขาได้.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society