ดาเนียล 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ครั้นปีที่สามในรัชชกาลของราชายะโฮยาคิมกษัตริย์ของยะฮูดา, ราชานะบูคัศเนซัรกษัตริย์ของประเทศบาบูโลนได้ยกกองทัพมายังกรุงยะรูซาเลมและตั้งค่ายล้อมเมืองไว้. 2 ฝ่ายพระเจ้าได้ทรงมอบราชายะโฮยาคิมกษัตริย์ของประเทศยะฮูดาไว้ในเงื้อมมือของราชานะบูคัศเนซัรพร้อมกับภาชนะบางชิ้นที่ใช้สอยในวิหารของพระเจ้า, และภาชนะเหล่านั้นท่านได้เอาไปยังแผ่นดินซีนารเก็บไว้ในวิหารพระของท่าน, ใส่ไว้ในคลังพระของท่าน. 3 กษัตริย์นั้นได้รับสั่งให้อัศฟะนาศเจ้ากรมวังนำเอาเด็กชายชาติยิศราเอลมาบ้าง, ซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์และวงศ์วารของขุนนาง. 4 ให้เลือกเอาคนหนุ่มที่ไม่พิการเลย แต่มีรูปงามและมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด, สมจะเรียนรู้และเข้าใจในวิชชาต่างๆ ได้, เช่นอย่างคนที่สามารถรับราชการในวังหลวงได้, และให้สอนเขาให้มีความรู้ และให้พูดภาษาชาวเคเซ็ดเป็น. 5 แล้วกษัตริย์ได้รับสั่งไว้ให้เขาเหล่านั้นได้รับประเทานอาหารแบ่งมาจากเครื่องเสวยและดื่มเหล้าองุ่นซึ่งพระองค์ได้สวย, ให้เอาเขาไปอบรมเลี้ยงดูสักสามปี, พอครบกำหนดสามปีแล้ว, เขาจะได้เฝ้าแหนหน้าพระที่นั่ง. 6 ในพวกลูกชนชาติยะฮูดาที่เลือกได้นั้น, มีดานิเอล, ฮะนันยา, มิซาเอล, และอะซาระยา. 7 เจ้ากรมวังได้ขนานนามใหม่ให้คนเหล่านั้น ดานิเอลว่า เบละตะซาซัร, ฮะนันยาว่า ซัดรัค, มิซาเอลว่า เมเซ็ค, และอะซาระยาว่า อะเบ็ดนะโค 8 ฝ่ายดานิเอลได้ตั้งใจได้ว่าจะไม่ให้ตัวเป็นมลทินด้วยอาหารเครื่องเสวย, หรือเหล้าองุ่นเสวยนั้น; เหตุฉะนี้เขาได้ขออนุญาตหัวหน้ากรมวังเพื่อไม่ให้ตัวเขาเป็นมลทินไป. 9 ถึงมาตรว่าพระเจ้าได้ทรงโปรดให้ดานิเอลเป็นที่ชอบพอรักใคร่ของเจ้ากรมวังนั้นแล้วก็ตาม. 10 เจ้ากรมวังก็ยงกล่าวแก่ดานิเอลว่า, “เรากลัวเจ้านายของเราผู้เป็นกษัตริย์, พระองค์ได้ทรงบัญชาสั่งเรื่องอาหารและของเครื่องดื่มสำหรับเจ้าไว้แล้ว; ก็ทำไมจะไปให้พระราชาทรงเห็นหน้าเจ้าซูบกว่าเด็กอื่นๆ ในวัยเดียวกันกับเจ้าเล่า? ข้ากลัวว่าพระราชาจะตัดหัวข้าขาด.” 11 ฝ่ายดานิเอลจึงว่าแก่ทนายคนที่เจ้ากรมวังได้ตั้งไว้ให้เป็นนายของดานิเอล, ฮะนันยา, มิซาเอล, และอาซาระยาว่า, 12 “ข้าพเจ้าขอท่านได้ทดลองดูทาสของท่านสักสิบวันก่อน, ขอให้เขาเอาแต่ผักและน้ำมาให้พวกข้าพเจ้ากิน. 13 แล้วจงเอาหน้าพวกข้าพเจ้าไปเปรียบกับหน้าคนหนุ่มอื่นๆ ซึ่งกินอาหารเครื่องเสวย; ต่อแต่นั้นก็ขอท่านได้กระทำผู้ทาสของท่านตามที่ตาของท่านเห็นเถอะ.” 14 แล้วทนายคนนั้นได้ยอมทำตามที่ขอ, และได้ทดลองดูเขาครบสิบวัน. 15 พอครบสิบวันแล้ว, ใบหน้าของเขาเหล่านั้นดูงามขึ้นและอ้วนกว่าคนหนุ่มอื่นๆ ที่กินอาหารเครื่องเสวย. 16 ทนายจึงเอาอาหารเครื่องเสวยและน้ำองุ่นเสวยไปเสียจากเขา, และเอาผักให้เขากิน 17 คนหนุ่มทั้งสิ้นพระเจ้าได้ประทานให้มีความรู้และฉลาดในการเรียนวิชชาต่างๆ, และให้มีสติปัญญา; ส่วนดานิเอลนั้นมีความรู้ในทางนิมิตต์และทำนายฝันต่างๆ ได้. 18 พอถึงกำหนดเวลาที่กษัตริย์ได้บัญชาสั่งไว้ให้นำคนเหล่านั้นเข้าไปเฝ้า, เจ้ากรมวังก็นำเขาเข้าไปเฝ้าราชานะบูคัศเนซัร. 19 เมื่อกษัตริย์ได้สนทนาปราศรัยกับยุวชนเหล่านั้นเสร็จแล้ว ก็ไม่เห็นผู้ใดจะเสมอเหมือนดานิเอล, ฮะนันยา, มิซาเอล และอะซาระยา: เหตุฉะนี้เขาจึงได้เป็นราชบริพารของพระองค์. 20 ในเรื่องวิชชาและความรู้ต่างๆ เท่าที่กษัตริย์ได้ทรงไต่ถามเขา, พระองค์ทรงเห็นว่าเขารู้ดียิ่งกว่าพวกโหรและพวกหมอดูทั้งหลายในแผ่นดินของพระองค์ตั้งสิบเท่า. 21 ดานิเอลได้อยู่ในหน้าที่ราชการเรื่อยไปจนถึงปีต้นในรัชชกาลของราชาโคเร็ธ. |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society