กิจการ 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940พระองค์ทรงโปรดให้สาวกทำการอัศจรรย์ 1 ที่เมืองอโกนิอันก็เช่นเดียวกัน, คือเปาโลกับบาระนาบาได้เข้าไปในธรรมศาลาของพวกยูดาย กล่าวสั่งสอนเป็นที่จับใจจนชาติยูดายและชาติเฮเลนเป็นอันมากได้เชื่อถือ. 2 แต่ชนชาติยูดายที่ดื้อดึงก็ยุยงคนชาติอื่นให้มีใจคิดร้ายต่อพวกพี่น้อง. 3 ฝ่ายท่านทั้งสองได้คอยอยู่ที่นั่นช้านาน, มีใจกล้าสั่งสอนในนามของพระเจ้า และพระองค์ได้ทรงรับรองคำแห่งพระคุณของพระองค์นั้น โดยทรงโปรดให้ท่านทั้งสองนั้นกระทำการอัศจรรย์กับการอิทธิฤทธิ์ได้. 4 แต่พลเมืองนั้นได้แตกแยกกันเป็นสองพวก, พวกหนึ่งอยู่ฝ่ายพวกยูดาย, และพวกหนึ่งอยู่ฝ่ายอัครสาวก. 5 แต่เมื่อคนต่างชาติกับพวกยูดายและพวกขุนนางได้ร่วมคิดกันจะทำการอัปยศ และเอาก้อนหินขว้างเปาโลกับบาระนาบา, 6 ท่านทั้งสองทราบแล้วจึงหนีไปยังเมืองที่อยู่ในมณฑลลุกาโอเนีย, คือเมืองลุศตรา, เมืองเดระเบ, กับที่อยู่ล้อมรอบ, 7 และได้ประกาศกิตติคุณที่นั่น โดยพระเยซู เปาโลรักษาคนง่อย 8 ที่เมืองลุศตรามีคนหนึ่งเท้าลีบตั้งแต่กำเนิด, ยังไม่เคยเดินเลย 9 คนนั้นได้นั่งฟังเปาโลพูดอยู่, เปาโลจึงเขม้นดูเขา, เห็นว่ามีความเชื่อพอจะหายโรคได้. 10 จึงร้องสั่งด้วยเสียงอันดังว่า, “จงลุกขึ้นยืนให้ตรง.” คนง่อยนั้นก็กะโดดขึ้นเดินไป. 11 เมื่อประชาชนเห็นเหตุการณ์ซึ่งเปาโลได้กระทำนั้น, จึงร้องด้วยเสียงดังเป็นภาษาลุกาโอเนียว่า, “พวกพระแปลงเป็นมนุษย์ลงมาหาเราแล้ว.” 12 เขาจึงเรียกบาระนาบาว่าซูศ, และเรียกเปาโลว่าเฮระเม, เพราะเปาโลเป็นผู้เทศน์มากกว่า. 13 ปุโรหิตผู้ปฏิบัติรูปพระซูศซึ่งตั้งอยู่หน้าเมืองได้จูงโคและถือพวงมาลัยมายังประตูเมือง, หมายว่าจะถวายเครื่องบูชาด้วยกันกับประชาชน. 14 แต่เมื่ออัครสาวกบาระนาบากับเปาโลได้ยินดังนั้น, จึงฉีกเสื้อผ้าของตนเสียวิ่งเข้าไปท่ามกลางคนทั้งหลายร้องว่า, 15 “ดูก่อนท่านทั้งหลาย, เหตุไฉนจึงทำการอย่างนี้? เราเป็นคนธรรมดาเช่นเดียวกันกับท่านทั้งหลาย, และมากล่าวสั่งสอนให้ท่านกลับจากการซึ่งหาประโยชน์มิได้, ให้มาหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่, ซึ่งได้ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดินและทะเล และสิ่งสารพัตรซึ่งมีอยู่ในที่เหล่านั้น. 16 ในกาลก่อน พระองค์ได้ทรงยอมให้ชาวประเทศทั้งปวงประพฤติตามชอบใจของตน 17 แต่พระองค์ไม่ได้ขาดพะยาน, คือพระองค์ได้ทรงกระทำคุณให้ฝนตกและให้มีฤดูเกิดผล, ท่านทั้งหลายจึงอิ่มใจยินดีด้วยอาหารนั้น.” 18 ถึงได้กล่าวคำเหล่านั้นแล้วก็ดี, อัครสาวกก็ยังห้ามประชาชนมิให้เขากระทำสักการบูชาถวายแก่ท่านทั้งสองนั้นได้โดยยาก 19 แต่มีพวกยูดายบางคนมาจากเมืองอันติโอเกียและเมืองอิโกนิอัน เมื่อได้ยุยงประชาชนแล้ว, เขาก็ได้เอาหินขว้างเปาโลและลากท่านออกไปจากเมือง คิดว่าท่านตายแล้ว 20 แต่เมื่อเหล่าสาวกกำลังยืนล้อมรอบท่านอยู่, ท่านก็ลุกขึ้นเข้าไปในเมือง. 21 ครั้นรุ่งขึ้นจึงไปยังเมืองเดระเบกับบาระนาบา. 22 ท่านทั้งสองได้ประกาศกิตติคุณในเมืองนั้นและได้สาวกเป็นอันมาก, จึงกลับไปยังเมืองลุศตราเมืองอิโกนิอันและเมืองอันติโอเกีย, กระทำให้ใจของสาวกทั้งหลายถือมั่นขึ้น, เตือนเขาให้ดำรงอยู่ในความเชื่อ, และสอนให้เขาเข้าใจว่า, เราทั้งหลายจำต้องทนยากลำบากมากจนกว่าจะได้เข้าในแผ่นดินของพระเจ้า. 23 เมื่อท่านทั้งสองได้เลือกตั้งผู้ปกครองสาวกไว้ทุกคริสตจักรและได้อธิษฐานถือศีลอดอาหารแล้ว, จึงฝากเหล่าสาวกไว้กับพระเจ้าที่เขาเชื่อถือ. เปาโลและบาระนาบากลับมายังเมืองอันติโอเกีย 24 ท่านทั้งสองจึงได้ข้ามมณฑลปิซิเดียมายังมณฑลปัมฟูเลีย. 25 เมื่อได้กล่าวพระคำของพระเจ้าในเมืองเประเฆแล้ว. จึงลงไปยังเมืองอัตตาเลีย, 26 และแล่นจากที่นั่นไปยังเมืองอันติโอเกีย. คือเมืองที่ท่านทั้งสองได้รับมอบฉันทะในพระคุณของพระเจ้า ให้กระทำการซึ่งท่านทั้งสองได้กระทำสำเร็จมาแล้วนั้น. 27 เมื่อมาถึงแล้วท่านทั้งสองได้เรียกประชุมคริสตจักร, และได้เล่าให้เขาฟังถึงเหตุการณ์ทั้งปวง ซึ่งพระเจ้าได้ทรงโปรดให้ท่านกระทำนั้น, กับซึ่งพระองค์ได้ทรงเปิดประตูให้คนต่างประเทศเชื่อ. 28 แล้วท่านทั้งสองจึงอาศัยอยู่กับเหล่าสาวกที่นั่นช้านาน |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society