2ซามูเอล 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ครั้นซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว, ดาวิดก็กลับมาจากการฆ่าฟันพวกอะมาเล็คได้ทรงพักอยู่ณเมืองซิคลัฆสองวัน. 2 ในวันที่สามมีชายผู้หนึ่งมาจากกองทัพซาอูล, สรวมเสื้อผ้าฉีกขาดและมีผงคลีดินบนศีรษะ, เข้ามาเฝ้าดาวิดแล้วกราบบังคมท่านถึงพื้นดิน. 3 ดาวิดจึงตรัสถามว่า, มาแต่ไหน? เขาทูลตอบว่า, ข้าพเจ้าหนีมาจากกองทัพยิศราเอล. 4 ดาวิดจึงตรัสถามว่า, เกิดเหตุอย่างไรบ้าง? จงเล่าให้เราฟังเถิด. เขาทูลว่า, พลทหารหนีข้าศึกล้มตายเป็นอันมากทั้งซาอูลและโยนาธานราชโอรสก็สิ้นพระชนม์ด้วย. 5 ดาวิดรับสั่งถามชายหนุ่มผู้ทูลนั้นว่า, ทำไมเจ้าจึงรู้ว่าซาอูลกับโยนาธานราชโอรสสิ้นพระชนม์เล่า? 6 ชายหนุ่มที่นำความมานั้นทูลว่า, เผอิญข้าพเจ้าอยู่ที่ภูเขาฆีละโบอะ, ได้เห็นซาอูลเอนทับหอกของพระองค์, รถรบกับทหารม้าก็รีบไล่ติดตามพระองค์มา. 7 ครั้นทรงเหลียวหลังมาทอดพระเนตรเห็นข้าพเจ้าก็ทรงเรียกฝ่ายข้าพเจ้าทูลตอบ. พระองค์ทรงตรัสถามว่า, เจ้าคือใคร? 8 ข้าพเจ้าทูลตอบว่า, เป็นชนชาวอะมาเล็ค, พระองค์มีพระราชโองการสั่งข้าพเจ้าว่า, 9 จงมายืนฟันเราเสียใกล้ๆเถิด, ด้วยความทุกข์ทรมานได้ครอบงำเราไว้, เพราะจิตต์ใจของเรายังแข็งแรงอยู่. 10 ข้าพเจ้าจึงเข้ามายืนปลงพระชนม์พระองค์ใกล้ๆ, ด้วยทราบอยู่ว่าถ้าล้มแล้ว, จะดำรงพระชนม์ต่อไปหามิได้. ข้าพเจ้าจึงได้ถอดมงกุฎจากพระเศียรและพาหุรัดจากพระกร, นำมาถวายท่าน 11 ดาวิดจึงจับเสื้อของท่านฉีกออก, ทั้งบรรดาพรรคพวกของท่านก็ทำเหมือนกัน. 12 เขาพากันไว้ทุกข์และร้องไห้และอดอาหารวันยังค่ำ, เพื่อซาอูลและโยนาธานราชโอรสและพลไพร่ของพระยะโฮวาคือวงศ์ยิศราเอล, เพราะเหตุถูกกระบี่ตาย. 13 ฝ่ายดาวิดรับสั่งถามชายหนุ่มผู้นำความนั้นว่า, เจ้ามาจากไหน? เขาทูลว่า, ข้าพเจ้าเป็นบุตรชนชาติอะมาเล็คแขกเมือง. 14 ดาวิดรับสั่งถามว่า, ทำไมเล่าเจ้าจึงไม่กลัวที่เอื้อมมือปลงพระชนม์ผู้ชะโลมของพระยะโฮวา? 15 ดาวิดรับสั่งให้คนหนึ่งมาตรัสว่า, จงเข้าไปประหารคนนี้เสีย. ผู้นั้นจึงฟันเขาถึงแก่ความตาย. 16 ดาวิดรับสั่งว่า, ให้โลหิตของเจ้าตกบนศีรษะของตนเอง, เพราะปากของเจ้าเป็นพะยานฟ้องตัวเองว่า, ข้าพเจ้าได้ฆ่าผู้ชะโลมของพระยะโฮวาเสียแล้ว 17 ดาวิดทรงร้องเพลงทุกข์ด้วยบทเพลงนี้ถึงซาอูลและโยนาธานราชโอรส. 18 ท่านจึงมีรับสั่งให้สอนชนตระกูลยูดาให้รู้บทเพลงธนูตามที่มีปรากฏอยู่ในหนังสือ “ยาซาร์:” 19 โอ้พวกยิศราเอล, ผู้ทรงรูปโฉมถูกแทงตายบนภูเขาสูงของท่านทั้งหลาย, โอ้โอ๋ผู้มีกำลังพินาศเสียแล้ว. 20 อย่าแจ้งความณเมืองฆัธ, อย่าประกาศที่ถนนเมืองอัศคาโลน, หากบุตรหญิงของชาติพะลิศตีมจะชื่นชม, หากบุตรสาวของพวกไม่ถือศีลสุนัดจะสมโภชการชะนะ. 21 โอ้หมู่เขาฆีละโบอะ, อย่าให้น้ำค้างหรือฝนตกบนเจ้า, อย่าให้ทุ่งนามีผลอุดมสำหรับถวาย, เพราะที่นั่นโล่ห์ของทหารอันมีกำลังก็เป็นการอัปยศต้องทิ้งเสีย, คือโล่ห์ของซาอูลที่ปราศจากน้ำมันชะโลม. 22 ธนูของโยนาธานไม่ถอยกลับ, และกระบี่ของซาอูลไม่คืนมาเปล่าๆ, จากโลหิตผู้ถูกแทง, จากเนื้อผู้มีกำลัง. 23 ขณะซาอูลและโยนาธานยังทรงพระชนม์อยู่เป็นที่น่ารักและชื่นชม, และขณะสิ้นพระชนม์ก็ไม่แยกกัน, ท่านทั้งสองก็ว่องไวยิ่งกว่านกอินทรีย์, มีกำลังยิ่งกว่าสิงห์โต. 24 โอ้บุตรของพวกยิศราเอล, จงร้องไห้ครวญครางถึงซาอูล, ผู้ประดับพวกเจ้าอย่างโอ่โถงด้วยผ้าสีแดง, ผู้ประดับเครื่องทองคำทับเสื้อผ้าท่านทั้งหลาย. 25 โอ้โอ๋ผู้มีกำลังสิ้นพระชนม์ลงอย่างไรท่ามกลางการศึก! โอ้โยนาธานก็ถูกแทงบนที่สูงของเจ้า. 26 ข้าพเจ้ามีความลำพึงถึงโยนาธานพระเชษฐาที่รัก, ท่านมีคุณต่อข้าพเจ้าอย่างยิ่ง, ความรักของท่านต่อข้าพเจ้าเกินขนาด, แม้ว่าความรักของสตรีก็สู้ไม่ได้. 27 โอ้โอ๋ผู้มีกำลังยังต้องพินาศ, และเครื่องรบก็ต้องเสียหายไป! |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society