2โครินธ์ 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เปาโลผู้เป็นอัครสาวกของพระเยซูคริสต์ตามน้ำพระทัยของพระเจ้า กับติโมเธียวผู้น้องฝากมายังคริสตจักรของพระเจ้าที่เมืองโกรินโธ และบรรดาสิทธิชนที่อยู่ทั่วมณฑลอะฆายะ 2 ขอให้พระคุณและสันติสุขซึ่งมาจากพระเจ้า คือพระบิดาของเราและจากพระเยซูคริสต์เจ้า จงมีแก่ท่านทั้งหลายเทอญ จงสรรเสริญพระเจ้าผู้ทรงชูใจทุกอย่าง 3 จงสรรเสริญพระเจ้า, พระบิดาแห่งพระเยซูคริสต์เจ้าของเรา, คือพระบิดาผู้ทรงความเมตตาและพระเจ้าผู้ทรงชูใจทุกอย่าง, 4 พระองค์ผู้ทรงโปรดให้เราได้รับความชูใจในการทุกข์ยากทั้งสิ้นของเรา, เพื่อเราจะได้ชูใจคนเหล่านั้นที่มีความทุกข์ยากอย่างหนึ่งอย่างใดด้วยความชูใจ ซึ่งตัวเราเองได้รับจากพระเจ้า. 5 ด้วยเราได้มีส่วนทนทุกข์ด้วยกันกับพระคริสต์มากเท่าใด, ความชูใจของเราเนื่องจากพระคริสต์ก็มากเท่านั้น. 6 ที่เราทนความทุกข์ยากนั้นก็เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้ความชูใจและความรอด หรือที่เราได้รับความชูใจนั้นก็เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้รับความชูใจด้วย, ซึ่งทำให้ท่านทั้งหลายเพียรสู้ทนความทุกข์เหมือนอย่างเราได้ทนนั้น 7 เราจึงมีความหวังแน่นอนในท่านทั้งหลาย เพราะเรารู้ว่าท่านทั้งหลายได้มีส่วนในความทุกข์ยากฉันใด, ท่านทั้งหลายจะได้มีส่วนในความชูใจฉันนั้น พระองค์ทรงช่วยเราให้พ้นจากความตาย 8 เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลาย, เราใคร่ให้ท่านทั้งหลายทราบถึงความทุกข์ลำบากที่บังเกิดแก่เราในมณฑลอาเซีย ซึ่งหนักใจเหลือกำลัง, จนถึงกับทำให้เราหมดหวังที่จะเอาชีวิตรอดได้. 9 ที่จริงเราคาดว่าถึงที่ตายแล้ว, แต่ที่เป็นเช่นนี้ก็เพื่อมิให้ไว้ใจตนเอง, ให้ไว้ใจพระเจ้าผู้ทรงบันดาลให้คนทั้งปวงเป็นขึ้นมาจากความตาย. 10 พระองค์นั้นทรงช่วยให้เราพ้นจากความตายอันใหญ่หลวง, และพระองค์จะทรงช่วยเราอีก. เราไว้ใจพระองค์ว่า พระองค์ยังจะทรงช่วยเราต่อไป 11 และท่านทั้งหลายจะช่วยเราได้ด้วยคำอธิษฐาน เพราะว่าพระคุณนั้นทรงประทานแก่เราโดยเหตุคนเป็นอันมากได้ทูลขอฉันใด, คนเป็นอันมากจะได้ขอบพระคุณเพราะเราด้วยฉันนั้น 12 ด้วยว่านี่เป็นสิ่งที่เราอวดได้, คือใจเราที่วินิจฉัยผิดและชอบนั้นเป็นพะยานว่า เราได้ประพฤติต่อตาโลก, และยิ่งกว่านั้นอีกคือต่อหน้าท่านทั้งหลายด้วยน้ำใจบริสุทธิ์และสัตย์จริงต่อพระเจ้า. และมิใช่ตามปัญญาแห่งเนื้อหนัง แต่ตามพระคุณซึ่งพระเจ้าได้ทรงโปรดประทาน. 13 เพราะว่าเราไม่ได้เขียนเรื่องอื่นฝากมาให้ท่านทั้งหลาย นอกจากเรื่องซึ่งท่านได้อ่านและรับเห็นด้วยแล้ว, 14 และข้าพเจ้าหวังใจว่าท่านจะรับเห็นด้วยโดยถ้วนถี่, เหมือนพวกท่านบางคนได้ยอมรับเห็นด้วยแล้วว่าเราเป็นคนที่ท่านอวดได้ และท่านทั้งหลายเป็นคนที่เราจะอวดได้ในวันของพระเยซูเจ้าของเราเหมือนกัน พระเจ้าทรงประทับตราเราไว้ 15 และโดยความไว้ใจนั้น ข้าพเจ้าได้ประสงค์ว่าจะไปเยี่ยมพวกท่านก่อน, เพื่อท่านจะได้ประโยชน์สองเท่าคือ 16 ข้าพเจ้าหมายว่าจะแวะเยี่ยมพวกท่านขณะเมื่อเดินทางไปยังมณฑลมากะโดเนีย และเมื่อข้าพเจ้ากลับมาจากมณฑลมากะโดเนียก็จะแวะเยี่ยมท่านอีก, ท่านก็จะได้ส่งให้ข้าพเจ้าออกเดินทางไปยังมณฑลยูดาย. 17 และเมื่อข้าพเจ้ามุ่งหมายอย่างนั้น, ข้าพเจ้าได้กระทำโลเลหรือ และซึ่งข้าพเจ้ามุ่งหมายนั้น ข้าพเจ้าได้พูดเออๆ ค่ะๆ ส่งๆ ไปตามอย่างชาวโลกพูดกันหรือ 18 แต่เมื่อพระเจ้าสัตย์จริง, คำของเราที่กล่าวแก่ท่านทั้งหลายก็มิได้เป็นคำเออๆ ค่ะๆ ส่งๆ ไป. 19 ด้วยว่าพระบุตรของพระเจ้าคือพระเยซูคริสต์, ซึ่งข้าพเจ้ากับซีละวาโนและติโมเธียวได้ประกาศท่ามกลางท่านทั้งหลายมิได้เป็นคำเออๆ ค่ะๆ ส่งๆ ไป, แต่ในพระองค์นั้นมีล้วนแต่ความจริง. 20 บรรดาคำของพระเจ้าเป็นความจริงโดยที่พระเยซูเป็นผู้รับประกันไว้, และที่เราพูดว่าอาเมนในเวลาที่เราถวายเกียรติยศแก่พระเจ้านั้นก็เนื่องด้วยพระเยซู. 21 และผู้ซึ่งได้ทรงตั้งเรากับท่านทั้งหลายไว้ในพระคริสต์, และได้ทรงชะโลมเราไว้นั้นก็คือพระเจ้า 22 และพระองค์ทรงประทับตราเราไว้, และประทานพระวิญญาณเป็นมัดจำไว้ในใจของเราด้วย 23 ขอพระเจ้าเป็นทิพย์พะยานฝ่ายจิตต์ใจของข้าพเจ้าว่า, ซึ่งข้าพเจ้ายังไม่ได้ไปถึงเมืองโกรินโธนั้น, ก็เพื่อจะงดติโทษพวกท่านไว้ก่อน. 24 ใช่ว่าเราเป็นนายบังคับความเชื่อของพวกท่านเมื่อไร, แต่ว่าเราเป็นผู้อุปการให้ความยินดีแก่ท่าน เพราะท่านทั้งหลายก็ยั่งยืนอยู่แล้วในความเชื่อ. |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society