1ซามูเอล 30 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ครั้นดาวิดกับพรรคพวกมาถึงเมืองซิคลัฆในวันที่สาม ชนชาติอะมาเล็คได้ยกเข้าข้างทิศใต้, โจมตีเมืองซิคลัฆกับฆ่าฟันผู้คน, ทั้งเก็บเอาเข้าของ, แล้วเผาเมืองนั้นเสีย. 2 จับเหล่าหญิงที่อยู่ในเมืองนั้น คุมไปเป็นชะเลยทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อย มิได้ฆ่าเลย. 3 ขณะดาวิดกับพวกพลมาถึงเมือง, เห็นไฟไหม้เสียแล้ว ภรรยากับบุตรชายหญิงของเขาทั้งหลายถูกกวาดไปเป็นชะเลย. 4 ดาวิดกับพรรคพวกก็พากันร้องไห้เสียงดัง, จนสิ้นกำลังร้องไม่ออก. 5 อะฮีโนอำชาวยิศเรลกับอะบีฆายิล (เดิมเป็น) ภรรยาของนาบาลชาวคารเม็ลภรรยาทั้งสอง, ก็ถูกจับไปเป็นชะเลยด้วย. 6 ดาวิดเป็นทุกข์ยิ่งนัก, ด้วยพลไพร่บ่นกันว่าจะเอาหินขว้างท่าน, เหตุว่าชนทั้งปวงเร่าร้อนไปหมด ต่างคนต่างเป็นทุกข์ถึงบุตรชายหญิงของตน, แต่ดาวิดตั้งใจให้แข็งกล้าขึ้น, ด้วยพึ่งในพระยะโฮวาพระเจ้าของตน 7 ดาวิดบอกอะบีอาธารปุโรหิตบุตรชายอะฮีเมเล็คว่า, ขอส่งเอโฟดมาให้เราที่นี่, แล้วอะบีอาธารส่งเอโฟดมาให้. 8 ดาวิดจึงทูลถามพระยะโฮวาว่า, หากว่าข้าพเจ้าจะไล่ตามกองข้าศึกนั้น, จะทันหรือไม่? พระองค์ทรงตรัสว่า, “ไปตามเถิด คงจะทัน, จะตีคืนมาได้หมด.” 9 ดาวิดกับพรรคพวกหกร้อยคนก็ไปยังลำธารบะโซร์, ส่วนผู้ที่ล้าหลังก็พักอยู่ที่นั่น. 10 ดาวิดกับทหารสี่ร้อยคนก็รีบตามไป มีผู้ล้าหลังสองร้อยคน, ด้วยอ่อนเปลี้ย, ข้ามลำธารบะโซร์ไม่ไหว 11 พวกทหารพบชาวอายฆุบโตที่ทุ่งนาคนหนึ่ง จึงคุมมาหาดาวิด แล้วให้อาหารและน้ำกิน; 12 กับให้กินขนมมะเดื่อเทศและผลองุ่นแห้งสองพวง, ชายนั้นจึงฟื้นขึ้น ด้วยอดอาหารอดน้ำมาสามวันสามคืนแล้ว. 13 ดาวิดถามชายนั้นว่า, เจ้าเป็นบ่าวของใคร? มาจากไหน? เขาบอกว่า, เป็นชาวอายฆุบโต, เป็นบ่าวชนชาติอะมาเล็ค แต่นายไว้ละทิ้งเสีย, เหตุว่าข้าพเจ้าป่วยสามวันมาแล้ว. 14 เขตต์พวกเราได้เข้ามาตีข้างทิศใต้, เมืองกะเรธและยูดาและทั้งทิศใต้แขวงคาเล็บได้ แล้วเผาเมืองซิคลัฆเสีย. 15 ดาวิดถามต่อไปว่า, จะนำเราลงไปถึงกองทัพนั้นได้หรือ? เขาทูลว่า, ขอท่านสาบานด้วยพระเจ้าว่า จะไม่ฆ่าหรือมอบข้าพเจ้าไว้ในมือของนาย, แล้วข้าพเจ้าจะนำท่านไปถึงกองทัพนั้น 16 ครั้นชายนั้นนำไป ก็เห็นผู้คนแยกย้ายกันอยู่ออกเกลื่อนไปกำลังกินและดื่มและเต้นโลดอยู่, เพราะมีสิ่งของมากซึ่งเก็บได้มาจากแผ่นดินฟะลิศตีมและแผ่นดินยูดา. 17 ดาวิดได้ฆ่าฟันพวกนั้นตั้งแต่เช้ามืดจนถึงเวลาเย็นหนีไม่พ้นเลย, เว้นแต่คนหนุ่มสี่ร้อยคนที่ขี่อูฐหนีไปได้. 18 บรรดาสิ่งของที่ชาวอะมาเล็คเก็บไปนั้น, ดาวิดได้คืนมาสิ้น ทั้งภรรยาสองคนก็ได้คืนมาด้วย. 19 ชั้นสิ่งของใหญ่น้อย, บุตรชายหญิง, เขาของที่เก็บแย่งไปนั้น, ดาวิดตีคืนมาได้หมด. 20 ดาวิดเอาส่วนบรรดาตัวแกะตัวโคซึ่งไล่ไปข้างหน้าฝูงสัตว์นั้น, ดาวิดเก็บเอาประกาศว่า, นี่แหละเป็นส่วนของดาวิด 21 ดาวิดมาถึงคนสองร้อยที่อ่อนเปลี้ย, ตามไปไม่ไหวนั้น, ยังพักอยู่ที่ลำธารบะโซร์, พวกนั้นออกมาต้อนรับดาวิดกับพลไพร่ที่ไปด้วย, ครั้นดาวิดเข้ามาใกล้, ท่านจึงคำนับชนเหล่านั้น. 22 บรรดาคนเลวหยาบช้าในพวกพลที่ไปกับดาวิดจึงทูลว่า, เราจะไม่ยกของซึ่งตีคืนมาไว้นั้นให้แก่เขาเลย, เพราะเขาไม่ได้ไปกับเรา, จะให้ทุกคนพาภรรยาและบุตรของตนไปเสียเท่านั้น, 23 แต่ดาวิดตอบว่า, พี่น้องเอ๋ย, อย่าทำเช่นนั้นเลย, ด้วยสิ่งของประทานย่อมมาแต่พระยะโฮวาผู้ทรงพิทักษ์รักษาพวกเราไว้, กับได้ทรงมอบกองทัพที่มาย่ำยีเราไว้ในอำนาจของพวกเรา. 24 ทั้งนี้ใครจะเชื่อฟังเจ้าทั้งหลายเล่า? คนที่ไปทำศึกจะได้ส่วนเท่าใด, คนที่อยู่เฝ้าของจะได้ส่วนเท่านั้น, เขาจะแบ่งให้เท่าๆ กัน. 25 นับแต่วันนั้นมา, ท่านก็ตั้งข้อนี้เป็นกฎหมาย, และขนบธรรมเนียมของประเทศยิศราเอลจนทุกวันนี้ 26 เมื่อดาวิดกลับเข้าเมืองซิคลัฆแล้ว, ก็แบ่งส่วนของที่เก็บมาได้นั้น, ส่งไปให้ผู้เฒ่าแก่ในตระกูลยูดา, ซึ่งเป็นมิตรสหายบ้างจึงกล่าวว่า, นี่แน่ะของกำนัลเพื่อท่านทั้งหลาย, ซึ่งตีได้มาจากพวกศัตรูของพระยะโฮวา, 27 ให้แก่ชาวเมืองเบธเอล, ชาวเมืองราโมธฝ่ายใต้, และชาวเมืองยาเทียร์. 28 และแก่ชาวเมืองอะโรเออร์, ชาวเมืองซิบโมธและชาวเมืองเอศตะโมอะ. 29 และแก่ชาวเมืองรากาล, ชาวเมืองต่างๆ ของพงศ์ยะรัศเมลีและชาวเมืองต่างๆ ของชาติเคนี. 30 และแก่ชาวเมืองคาระมา, ชาวเมืองโบราซาน, และชาวเมืองอะธาค. 31 และแก่ชาวเมืองเฮ็บโรนทั้งบรรดาตำบลที่ดาวิดกับพรรคพวกได้เคยเที่ยวไปมานั้น |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society