1ซามูเอล 15 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ซามูเอลทูลซาอูลว่า, พระยะโฮวาทรงใช้ข้าพเจ้ามาชะโลมตั้งท่านเป็นกษัตริย์ครอบครองพวกยิศราเอลไพร่พลของพระองค์, บัดนี้จงฟังเสียงพระดำรัสของพระยะโฮวา. 2 พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทรงตรัสดังนี้ว่า, เราได้พิจารณาดูการซึ่งชนชาติอะมาเล็คได้ทำต่อชาติยิศราเอล, คือสกัดทางขณะเขาทั้งปวงขึ้นมาจากแผ่นดินอายฆุบโต, 3 บัดนี้จงไปตีประเทศอะมาเล็ค, และทำลายสิ่งของๆ เขาเสียให้สิ้น อย่าให้เหลือเลย, กับให้ฆ่าชายหญิง เด็กอ่อนและที่ยังกินนมอยู่, ทั้งโค แกะ อูฐและลาด้วย 4 ซาอูลทรงเกณฑ์พลทหาร, และทรงทอดพระเนตรตรวจการที่ตำบลตะลายิมนับทหารราบได้สองแสน, กับตระกูลยูดาอีกหมื่นหนึ่ง. 5 จึงเสด็จมายังเมืองหลวง, ประเทศอะมาเล็ค, ซุ่มซ่อนอยู่ที่ระหว่างเขา. 6 ซาอูลจึงตรัสแก่ชาติเคนีว่า, จงหลีกไปจากท่ามกลางชาติอะมาเล็คเถิด, เกลือกว่าเราจะทำลายท่านทั้งหลายด้วย, เพราะท่านทั้งหลายได้แสดงความกรุณาคุณต่อบรรดาชาติยิศราเอล, ขณะเมื่อเขาขึ้นมาจากแผ่นดินอายฆุบโต, ชนชาติเคนีจึงได้หลีกไปจากท่ามกลางชาติอะมาเล็ค. 7 ซาอูลก็ฆ่าฟันชาติอะมาเล็คตั้งแต่ฮะวิลาทางเข้าไปเมืองซูรที่อยู่ข้างแผ่นดินอายฆุบโต. 8 ได้จับอะฆาฆกษัตริย์ประเทศอะมาเล็คคุมมาทั้งเป็น, ได้เอากระบี่ประหารชีวิตบรรดาชาวชนประเทศนั้นทั้งสิ้น. 9 แต่อะฆาฆและฝูงแกะแพะโคอย่างดี, กับสัตว์อ้วนพีลูกแกะ, และบรรดาของวิเศษนั้น, ซาอูลกับพลทหารหาได้ทำลายเสียไม่, ส่วนบรรดาของเลวๆ และน่าเกลียดนั้นได้ทำลายเสียสิ้น 10 พระดำรัสแห่งพระยะโฮวามายังซามูเอลว่า, 11 “เรามีความเบื่อหน่ายแล้วซึ่งเราได้ตั้งซาอูลไว้เป็นกษัตริย์. เหตุว่าเขาเอาใจออกหากไม่ดำเนินตามเรา, ทั้งไม่ประพฤติตามบัญญัติของเราด้วย.” ซามูเอลก็ร้อนใจ, จึงร้องทูลอ้อนวอนพระยะโฮวาตลอดคืนนั้น. 12 ครั้นรุ่งเช้าก็ลุกขึ้นจะไปเฝ้าซาอูลก็มีผู้เรียนซามูเอลว่า, ซาอูลเสด็จไปยังเขาคารเม็ล, ดูเถิด, ท่านได้สร้างที่ระลึกแห่งตนแล้วเลยเสด็จอ้อมลงไปที่เมืองฆีละฆาล. 13 ซามูเอลจึงเข้ามาเฝ้าซาอูลๆ รับสั่งว่า, ขอพระยะโฮวาทรงอวยพระพรแก่ท่านเถิด, เราได้ทำตามพระดำรัสของพระองค์แล้วทุกประการ. 14 ซามูเอลจึงทูลถามว่า, เสียงแกะ แพะทั้งโคที่รองเข้าหูของข้าพเจ้านั้นเป็นที่หมายอะไร? 15 ซาอูลจึงรับสั่งว่า, ราษฎรได้สัตว์เหล่านี้มาจากพวกอะมาเล็คคือแกะแพะโคอย่างดีซึ่งเขาเว้นไว้เพื่อเป็นเครื่องสักการบูชาถวายพระยะโฮวาพระเจ้าของท่าน, ส่วนตัวอื่นๆ เราฆ่าเสียหมดแล้ว. 16 ซามูเอลจึงทูลซาอูลว่า, จงคอยฟังก่อน, ข้าพเจ้าจะชี้แจงให้ท่านทราบตามความที่พระยะโฮวาทรงตรัสแก่ข้าพเจ้าเมื่อคืนนี้, ซาอูลจึงรับสั่งว่า, จงกล่าวไปเถิด 17 ซามูเอลทูลว่า, ท่านนับว่าท่านเป็นแต่ผู้น้อยที่ต้องเลื่อนขึ้นเป็นหัวหน้าของยิศราเอลทุกตระกูลมิใช่หรือ? และพระยะโฮวาเจ้าได้ทรงตั้งให้ท่านเป็นกษัตริย์แห่งชนชาติยิศราเอล. 18 พระยะโฮวาทรงรับสั่งใช้ให้ท่านไปสู้รบกับชาวอะมาเล็คชาติชั่วให้ประหารชีวิตเสียให้สิ้น. 19 เหตุไฉนจึงไม่เชื่อฟังพระดำรัสของพระองค์, ไปรุกรานแย่งทรัพย์สิ่งของๆ เขามาเป็นการอธรรมต่อพระเนตรของพระองค์? 20 ซาอูลทรงโต้แย้งซามูเอลว่า, เราได้เชื่อฟังพระดำรัสของพระยะโฮวา, และได้ไปตามทางซึ่งพระองค์ทรงสั่งให้ไปนั้นเราได้จับอะฆาฆกษัตริย์อะมาเล็คคุมมาเป็นชะเลย, และประหารชีวิตชนประเทศอะมาเล็คนั้นเสียสิ้น. 21 แต่ราษฎรได้เลือกของที่แย่งชิงนั้นคือแกะ แพะและโคซึ่งเป็นของดียิ่งไว้เพื่อจะบูชาถวายพระยะโฮวาพระเจ้าของท่านที่เมืองฆีละฆาล. 22 ซามูเอลทูลว่า, พระยะโฮวาทรงพอพระทัยในเครื่องเผาบูชาเครื่องถวายเสมอเหมือนกับการเชื่อฟังพระดำรัสของพระองค์หรือ? ดูกรท่าน, การเชื่อฟังก็ประเสริฐกว่าเครื่องบูชา, และการสดับฟังนั้นประเสริฐกว่ามันแกะตัวผู้อีก. 23 เพราะว่าการกบฏนับว่าเป็นบาปเหมือนเล่ห์กลมารยา, และความดื้อดึงนับว่าเป็นบาปเหมือนการไหว้รูปเคารพ, โดยเหตุที่ท่านได้ละทิ้งพระดำรัสของพระยะโฮวาเสียพระองค์จึงทรงถอดท่านออกจากตำแหน่งกษัตริย์นั้น 24 ซาอูลทรงตรัสแก่ซามูเอลว่า, เราได้ทำผิดแล้วโดยได้ล่วงละเมิดต่อพระดำรัสของพระยะโฮวาและคำของท่าน, เพราะเรายำเกรงราษฎรจึงได้ฟังเสียงคนเหล่านั้น. 25 บัดนี้ขอท่านได้ประทานโทษแก่เราและกลับไปกราบไหว้นมัสการพระยะโฮวาด้วยกันกับเรา. 26 ซามูเอลทูลตอบว่า, จะไม่กลับไปกับท่าน, ด้วยว่าท่านได้ประมาทหมิ่นต่อพระดำรัสพระยะโฮวา, และพระองค์ได้ทรงถอดท่านจากที่เป็นกษัตริย์แห่งชาติยิศราเอลแล้ว. 27 ครั้นเมื่อซามูเอลหันหน้าจะลาไป, ซาอูลก็ยึดชายเสื้อของท่านไว้จนขาด. 28 ซามูเอลจึงทูลว่า, พระยะโฮวาได้ทรงบันดาลให้แผ่นดินยิศราเอลขาดจากท่านวันนี้, และทรงยกประทานให้แก่ผู้อื่นที่ดีกว่าท่าน. 29 อนึ่งที่พึ่งแห่งชาติยิศราเอลไม่ทรงแปรปากหลากคำหรือมีพระทัยหันหวนด้วยพระองค์มิใช่มนุษย์ที่จะกลับกลายได้. 30 ท่าน (ซาอูล) รับสั่งว่า, เราทำผิดแล้ว, แต่บัดนี้ขอให้ไว้หน้าของเราต่อผู้เฒ่าแก่มหาชนของเราและต่อชนชาติยิศราเอล ให้ท่านกลับมานมัสการพระยะโฮวาพระเจ้าของท่านด้วยกัน. 31 ซามูเอลก็กลับตามซาอูล ๆ จึงได้นมัสการพระยะโฮวา 32 ซามูเอลจึงสั่งว่า, จงพาอะฆาฆกษัตริย์อะมาเล็คมาหาเราเถิด, อะฆาฆก็มาเฝ้าด้วยความยินดี, และทูลว่า, การโศกเศร้าแห่งความมรณะก็ล่วงพ้นไปแล้วเป็นแน่. 33 ซามูเอลตอบว่า, ดาพของท่านเป็นเหตุทำให้หญิงไร้บุตรฉันใด, พระมารดาของท่านก็จะเป็นหญิงที่ไร้บุตรฉันนั้น, แล้วซามูเอลก็ฟันอะฆาฆขาดเป็นท่อนๆ ต่อพระพักตรพระยะโฮวา ณ เมืองฆีละฆาล 34 ซามูเอลจึงขึ้นไปเมืองรามาและซาอูลเสด็จขึ้นไปยังพระราชวังที่เมืองฆิบอาซึ่งเป็นของท่าน. 35 ซามูเอลมิได้มาเผ่าซาอูลอีกต่อไปจนชีวิตหาไม่, แต่ทว่าได้ตรอมใจเป็นทุกข์ด้วยซาอูล, พระยะโฮวาก็ทรงเบื่อหน่ายพระทัยจึงได้ถอดซาอูลออกจากตำแหน่งที่ปกครองประเทศยิศราเอล |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society