1พงศ์กษัตริย์ 19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 อาฮาบจึงบอกอีซาเบ็ลตามการทั้งสิ้นซึ่งเอลียาได้กระทำนั้น, และการที่ท่านได้ฆ่าผู้ทำนายทั้งหมดด้วยดาบโดยเหตุไร. 2 แล้วอีซาเบ็ลก็ใช้คนไปบอกเอลียาว่า, ถ้าพรุ่งนี้เวลานี้เรามิได้ทำชีวิตของเจ้าให้เหมือนอย่างชีวิตของคนเหล่านั้นแล้วก็ให้พระทั้งหลายทำดังนั้นแก่เรา, และให้ยิ่งกว่าท่าน. 3 เมื่อท่านทราบดังนั้นแล้วก็ลุกขึ้นหนีเอาตัวรอด, มาถึงบะเอลีซาบา, เขตต์ตระกูลยูดา, ก็ละคนใช้ไว้ที่นั่น. 4 แต่ท่านเองก็เดินเข้าป่าไปในระยะทางวันหนึ่งแล้ว, ก็นั่งลงใต้ต้น ระเห็ม; อธิาฐานทูลขอให้ตัวตายเสีย; ทูลว่า, พอแล้วพระองค์เจ้าข้า, ขอพระยะโฮวาทรงประหารชีวิตข้าพเจ้าเสียเดี๋ยวนี้เถิด, เพราะข้าพเจ้าไม่ดีกว่าปู่ย่าตายายของข้าพเจ้า. 5 เมื่อท่านนอนหลับอยู่ใต้ต้นระเห็ม, นี่แน่ะ, มีทูตสวรรค์มาถูกต้องท่านแล้วว่า, จงลุกขึ้นรับประทานอาหารเถิด. 6 เมื่อท่านแลดูก็เห็นขนมปังปิ้งอยู่บนท่านไฟ, และขวดน้ำที่ศีรษะ, ท่านก็ได้กินและดื่มแล้วก็นอนลงอีก. 7 ทูตแห่งพระยะโฮวามาอีกเป็นครั้งที่สอง, ถูกต้องท่านแล้วว่า, จงลุกขึ้นและรับประทานเถิด; เพราะทางเดินนั้นเหลือกำลังท่าน. 8 ท่านก็ลุกขึ้นกินและดื่ม, และด้วยกำลังซึ่งได้จากอาหารนั้น, ท่านก็เดินสี่สิบวันสี่สิบคนไปถึงโฮเร็บภูเขาแห่งพระเจ้า 9 ท่านมาถึงถ้ำแห่งหนึ่งก็อาศัยอยู่ที่นั่น; นี่แน่ะ, คำแห่งพระยะโฮวามายังท่านตรัสว่า, “เอลียาเอ๋ย, เจ้าทำอะไรอยู่ที่นี่?” 10 ท่านกราบทูลว่า, ข้าพเจ้าได้หวงแหนพระยะโฮวาพระเจ้าแห่งพลโยธายิ่งนัก: ด้วยชาติยิศราเอลได้ละทิ้งคำสัญญาไมตรีซึ่งมีอยู่กับพระองค์, ทำลายแท่นของพระองค์เสีย, และฆ่าผู้พยากรณ์ด้วยดาบ; ยังเหลือฉะเพาะแต่ข้าพเจ้า ผู้เดียวเท่านั้น; และเขาก็แสวงหาข้าพเจ้าเพื่อจะฆ่าเสียด้วย. 11 พระองค์จึงทรงตรัสว่า, “จงไปเถอะ, และจงยืนฉะเพาะพระยะโฮวาบนภูเขา. นี่แน่ะ, พระยะโฮวาได้ทรงเสด็จผ่านไป, และเกิดลมพายุพัดแรงยิ่งนัก, ภูเขาทั้งหลายก็แตกแยกออก; และศิลาก็แตกเป็นก้อนๆ ฉะเพาะพระยะโฮวา, แต่พระยะโฮวามิได้สถิตอยู่ในพายุนั้น: ภายหลังลมพายุนั้นก็เกิดแผ่นดินไหว: แต่พระยะโฮวามิได้ทรงสถิตอยู่ในแผ่นดินไหวนั้น: 12 ภายหลังแผ่นดินไหวก็เกิดไฟไหม้; แต่พระยะโฮวามิได้สถิตอยู่ในไฟนั้น: ภายหลังไฟไหม้นั้นเกิดมีเสียงเบาๆ.” 13 เมื่อเอลียาได้ยินเสียงนั้นก็ได้เอาผ้าคลุมหน้าแล้วออกไปยืนที่ปากถ้ำ. นี่แน่ะ, มีเสียงตรัสแก่ท่านว่า, “เอลียาเอ๋ย, เจ้าทำอะไรอยู่ที่นี่?” 14 ท่านจึงกราบทูลว่า, ข้าพเจ้าได้หวงแหนพระยะโฮวาพระเจ้าแห่งพลโยธายิ่งนัก: ด้วยชาติยิศราเอลได้ละทิ้งคำสัญญาไมตรีซึ่งมีอยู่กับพระองค์, ทำลายแท่นของพระองค์, และฆ่าพยากรณ์ของพระองค์ตายด้วยดาบ; ยังเหลือฉะเพาะแต่ข้าพเจ้าผู้เดียวเท่านั้น, และเขาก็แสวงหาข้าพเจ้าเพื่อจะฆ่าเสียด้วย 15 แล้วพระยะโฮวาทรงตรัสแก่ท่านว่า, “จงกลับไปทางป่าเมืองดาเมเซ็ค: เมื่อถึงเมืองแล้ว, จงเฉลิมฮะซาเอลไว้เป็นกษัตริย์ประเทศซุเรีย: 16 จงเฉลิมเยฮูบุตรนิมซีไว้เป็นกษัตริย์ยิศราเอล: และอะลีซาบุตรซาฟาดชาวอาเบลมะโฮลา จงเฉลิมไว้เป็นผู้พยากรณ์แทนเจ้า. 17 ผู้ใดรอดจากดาบของฮะซาเอล, เยฮูจะฆ่าเสีย: และผู้ใดรอดจากดาบของเยฮู, อะลีซาจะฆ่าเสีย. 18 เรายังมีเหลืออยู่เจ็ดพันคนในยิศราเอล, คือทุกเข่าซึ่งมิได้คุกลงแก่บาละ, และทุกปากซึ่งมิได้จุบรูปนั้น.” 19 เอลียาก็ได้ไปจากที่นั่น, และได้พบอะลีซาบุตรซาฟาดกำลังไถนาอยู่กับโคสิบสองคู่ไปข้างหน้าท่าน, และท่านไถคู่ที่สิบสอง: เอลียาก็เดินผ่านไปและทิ้งผ้าห่มลงบนท่าน. 20 อะลีซาก็ได้ละโคนั้น, และวิ่งตามเอลียาไป, กล่าวว่า, ขอให้ ข้าพเจ้าไปจุบบิดามารดาแล้วจะตามท่านไป. เอลียาจึงกล่าวแก่อะลีซาว่า, จงกลับไปอีกเถิด: ด้วยว่าเราได้ทำอะไรแก่ท่านเล่า? 21 อะลีซาก็ได้กลับไปเอาโคคู่นั้นฆ่าเสีย, เอาเครื่องแอกทำฟืนต้มเนื้อแจกคนทั้งหลายกิน, และท่านก็ลุกขึ้นตามเอลียาและปฏิบัติท่าน |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society