Zachariasza 11 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Beztroscy pasterze i ich los

¹ Otwórz, Libanie, swoje wrota, niech ogień strawi twoje cedry!

² Narzekaj, cyprysie, że upadł cedr, że wspaniałości spustoszone! Narzekajcie, dęby Baszanu, że legł las niedostępny.

³ Głos narzekania pasterzy! Bo spustoszona ich wspaniałość! Głos ryku lwiąt! Bo spustoszona duma Jordanu!

⁴ Tak mówi JHWH, mój Bóg: Paś owce przeznaczone na rzeź!

⁵ Ci, którzy je kupują, zarzynają je i nie ponoszą winy, a sprzedający je mówią: Błogosławiony niech będzie JHWH, bo się wzbogacę! A pasący je nie oszczędzają ich!

⁶ Dlatego nie oszczędzę już mieszkańców tej ziemi – oświadczenie JHWH – i oto Ja sprawię, że wydawani będą ludzie, każdy w ręce swego bliźniego i w ręce jego króla, i zrujnują tę ziemię, i nikogo nie wyrwę z ich ręki.

⁷ I pasłem owce przeznaczone na rzeź, dlatego biedne owce. I wziąłem sobie dwie laski: jedną nazwałem Przychylność, a drugą nazwałem Jedność. Tak pasłem owce.

⁸ W jednym miesiącu usunąłem trzech pasterzy. Lecz znużyła się moja dusza nimi, a i ich dusze obrzydziły sobie mnie.

⁹ I powiedziałem: Nie będę was pasł. Która ma umrzeć, niech umrze; która ma być usunięta, niech będzie usunięta, a te, które pozostaną, niech nawzajem pożrą swe mięso.

¹⁰ I wziąłem moją laskę Przychylność, i przerąbałem ją, by zerwać moje przymierze, które zawarłem ze wszystkimi ludami.

¹¹ I zostało zerwane w tym dniu. Tak dowiedziały się biedne owce, które się mnie trzymały, że było to Słowo JHWH.

¹² I powiedziałem im: Jeśli uznacie to za słuszne w waszych oczach, dajcie mi należną zapłatę, a jeśli nie, to zaniechajcie! I odważyli mi zapłatę – trzydzieści srebrników.

¹³ I powiedział JHWH do mnie: Wrzuć je przed garncarza, [ten] wspaniały zaszczyt, na jaki Mnie wycenili! Wziąłem zatem trzydzieści srebrników i wrzuciłem je w domu JHWH przed garncarza.

¹⁴ Potem przerąbałem moją drugą laskę Jedność, aby zerwać braterstwo pomiędzy Judą a Izraelem.

¹⁵ I powiedział JHWH do mnie: Weź sobie jeszcze narzędzie nierozumnego pasterza.

¹⁶ Gdyż oto Ja wzbudzę w tej ziemi pasterza, który o zaginione nie będzie się troszczył, młodych nie będzie szukał i zranionych nie będzie leczył, i stojących nie będzie wspierał, lecz będzie jadł mięso tucznych i poobrywa im kopyta.

¹⁷ Biada pasterzowi nierozumnemu, który porzuca owce! Miecz na jego ramię i na jego prawe oko! Niech mu całkiem uschnie ramię, a jego prawe oko całkiem ociemnieje!