Wyjścia 21 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wytyczne postępowania

¹ A te są prawa, które przedłożysz przed nimi:

Wytyczne dotyczące niewolników hebrajskich

² Jeśli kupisz niewolnika hebrajskiego, będzie [on] służył sześć lat, a siódmego [roku] wyjdzie na wolność nieodpłatnie.

³ Jeśli sam przyszedł, sam wyjdzie; jeśli był on mężem żony, jego żona wyjdzie z nim.

⁴ Jeśli jego pan dał mu żonę i urodziła mu synów lub córki, żona i jej dzieci należeć będą do jej pana, a on wyjdzie sam.

⁵ A jeśli niewolnik wyraźnie oświadczy: Kocham mojego pana, moją żonę i moich synów – i nie chcę wyjść na wolność,

⁶ to przyprowadzi go jego pan przed Boga, następnie przyprowadzi go do drzwi lub do odrzwi i przekłuje mu jego pan jego ucho szydłem – i będzie mu służył na wieki.

⁷ A jeśli ktoś sprzeda swoją córkę jako niewolnicę, to ona nie wyjdzie tak, jak wychodzą niewolnicy.

⁸ Jeśli okazała się niewłaściwa w oczach swego pana, który ją sobie przeznaczył, niech ją pozwoli wykupić. Nie ma prawa sprzedać jej obcemu ludowi w wiarołomstwie przeciw niej.

⁹ Jeśli zaś przeznaczył ją dla swego syna, postąpi z nią według prawa dotyczącego córek.

¹⁰ Jeśli weźmie sobie inną, nie ujmie jej pożywienia, odzienia i współżycia.

¹¹ A jeśli tych trzech [obowiązków] wobec niej nie dopełni, to wyjdzie ona za darmo bez pieniędzy.

Wytyczne dotyczące szkód cielesnych i zabójstw

¹² Kto uderzy człowieka i ten umrze, musi ponieść śmierć.

¹³ A jeśli na niego nie czyhał, lecz Bóg podsunął mu [go] pod rękę, wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciec.

¹⁴ Jeśli jednak ktoś przygotował się przeciw swojemu bliźniemu, by go zabić z rozmysłem, to weźmiesz go nawet sprzed mojego ołtarza, aby go uśmiercić.

¹⁵ Kto zaś uderzy swojego ojca lub swoją matkę, musi ponieść śmierć.

¹⁶ I kto porwie człowieka, to czy go sprzedał, czy znaleziono go w jego ręku, musi ponieść śmierć.

¹⁷ A kto złorzeczy swojemu ojcu lub swojej matce, musi ponieść śmierć.

¹⁸ Jeśli zaś mężczyźni mocno się pokłócą i jeden uderzy drugiego kamieniem lub pięścią, tak że [ten] nie umrze, ale musi położyć się w łóżku,

¹⁹ to jeśli wstanie i potrafi chodzić po dworze o swej lasce, ten, który go uderzył, zostanie uniewinniony, da jedynie za jego przestój i pełne wyleczenie.

²⁰ A jeśli ktoś pobije kijem swojego niewolnika albo swoją niewolnicę tak, że umrą pod jego ręką, musi ponieść pomstę.

²¹ Jeśli jednak przeżyje dzień lub dwa, to nie będzie podlegał pomście, gdyż jest on jego własnością.

²² Jeśli zaś biją się dwaj mężczyźni, a uderzą kobietę w ciąży tak, że wyjdą jej dzieci, lecz nie będzie szkody, to musi zapłacić grzywnę, taką, jaką nałoży na niego mąż kobiety, a przekaże ją przy rozjemcach.

²³ Jeśli jednak będzie szkoda, wtedy da życie za życie –

²⁴ oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę,

²⁵ oparzenie za oparzenie, ranę za ranę, siniec za siniec.

²⁶ A jeśli ktoś uderzy oko swojego niewolnika lub oko swojej niewolnicy tak, że je zniszczy, to wypuści go na wolność za jego oko.

²⁷ A jeśli wybije ząb swojego niewolnika lub ząb swojej niewolnicy, wypuści go na wolność za jego ząb.

Wytyczne dotyczące odpowiedzialności właściciela

²⁸ A jeśli byk zabodzie mężczyznę lub kobietę na śmierć, to byk musi zostać ukamienowany i nie wolno jeść jego mięsa, a właściciel byka będzie niewinny.

²⁹ Jeśli jednak byk bódł od dawna, powiadomiono o tym jego właściciela, lecz [ten] go nie pilnował i byk uśmiercił mężczyznę lub kobietę, to byk zostanie ukamienowany, lecz także jego właściciel poniesie śmierć.

³⁰ Jeśli [zaś] nałożono na niego okup, to da wykup za swoje życie – tyle, ile na niego nałożą.

³¹ Czy zabodzie chłopca czy zabodzie dziewczynkę, postąpią z nim według tego samego prawa.

³² Jeśli byk zabodzie niewolnika lub niewolnicę, da jego panu trzydzieści sykli srebra, a byk zostanie ukamienowany.

³³ Jeśli zaś ktoś otworzy studnię lub jeśli ktoś wykopie studnię i jej nie przykryje, a wpadnie do niej bydlę albo osioł,

³⁴ to właściciel studni zapłaci w srebrze jego właścicielowi, a martwe [zwierzę] należeć będzie do niego.

³⁵ Jeśli czyjś byk pobodzie byka należącego do bliźniego tak, że [ten byk] padnie, to sprzedadzą byka żywego i podzielą się pieniędzmi za niego, podzielą się także zabitym.

³⁶ Jeśli jednak było wiadomo, że byk bódł od dawna, a jego właściciel go nie pilnował, to musi zapłacić bykiem za byka, zabity zaś będzie należał do niego.