Wyjścia 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Dzieje Izraelitów w Egipcie

¹ Oto imiona synów Izraela przybyłych z Jakubem do Egiptu – każdy przybył ze swoim domem:

² Ruben, Symeon, Lewi i Juda;

³ Issachar, Zebulon i Beniamin;

⁴ Dan i Naftali, Gad i Aszer.

⁵ A było wszystkich dusz, które wyszły z lędźwi Jakuba, dusz siedemdziesiąt, Józef zaś był już w Egipcie.

⁶ Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie.

⁷ A synowie Izraela byli płodni i mnożyli się, i stawali się liczni, i potężnieli coraz bardziej i bardziej, i ziemia była nimi zapełniona.

⁸ Nastał też w Egipcie nowy król, który nie znał Józefa.

⁹ I powiedział do swego ludu: Oto lud synów Izraela stał się liczniejszy i potężniejszy niż my.

¹⁰ Postąpmy z nim mądrze, aby się nie rozrastał, bo gdyby spotkała nas wojna, mógłby i on dołączyć do tych, którzy nas nienawidzą, i walczyć przeciw nam – i odejść z tej ziemi.

¹¹ Ustanowiono zatem nad nim książąt nad przymusowymi robotnikami, po to, by gnębili go ciężkimi robotami – a budowano wtedy dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses.

¹² Lecz im bardziej go gnębili, tym stawał się liczniejszy i tym bardziej się rozrastał – i wzdrygano się przed synami Izraela.

¹³ I zmusili Egipcjanie synów Izraela do pracy pod przymusem,

¹⁴ i uprzykrzali im życie ciężką pracą w glinie i przy cegłach, i najróżniejszą pracą na polu, a wszystkie te prace, które wykonywali, [wykonywali] pod przymusem.

¹⁵ Powiedział też król Egiptu do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra, a druga miała na imię Pua:

¹⁶ Gdy będziecie przy porodach Hebrajek, patrzcie na stolik: Jeśli to syn, uśmiercajcie go, a jeśli to córka, niech zostanie przy życiu.

¹⁷ Położne jednak bały się Boga i nie czyniły tak, jak im nakazał król Egiptu, ale zostawiały chłopców przy życiu.

¹⁸ Wtedy król Egiptu wezwał położne i powiedział do nich: Dlaczego uczyniłyście tę rzecz i zostawiałyście chłopców przy życiu?

¹⁹ A położne odpowiedziały faraonowi, że Hebrajki nie są jak kobiety egipskie, bo są one żywotne – rodzą, zanim przyjdzie do nich położna!

²⁰ Bóg zaś darzył położne tym, co dobre, a lud mnożył się i bardzo potężniał.

²¹ A ponieważ położne bały się Boga, obdarzył je domami.

²² Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego syna, który się urodzi – wrzućcie go do Nilu; a każdą córkę pozostawcie przy życiu!