Psalmy 102 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Modlitwa strapionego

1 Modlitwa strapionego, gdy omdlewa i swoją troskę wylewa przed JHWH .

¹ Modlitwa strapionego, gdy omdlewa i swoją troskę wylewa przed JHWH.

² JHWH, wysłuchaj mojej modlitwy I niech dotrze do Ciebie moje wołanie [o pomoc]!

³ Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, W dniu mojej niedoli skłoń ku mnie swoje ucho, W dniu, gdy [Cię] wzywam, Odpowiedz mi bez zwlekania.

⁴ Nikną bowiem niczym w dymie moje dni, Moje kości rozpalone jak piec.

⁵ Moje serce jest jak trawa, pognieciona i wyschnięta, Tak że zapomniałem posilić się mym chlebem.

⁶ Od głosu mego wzdychania Moja kość przyschła mi do ciała.

⁷ Jestem podobny do pustynnej sowy, Stałem się jak puchacz wśród ruin.

⁸ Czuwam – i jestem Jak samotny ptak na dachu.

⁹ Cały dzień znieważają mnie moi wrogowie, Moi naśmiewcy mnie przeklinają.

¹⁰ Tak, proch jadam jak chleb, A swój napój mieszam ze łzami

¹¹ Z powodu Twego wzburzenia i Twojej zapalczywości – Gdyż podniosłeś mnie i rzuciłeś.

¹² Moje dni są jak wydłużony cień, A ja [sam] usycham jak trawa.

¹³ Ale Ty, JHWH, trwasz na wieki, I wspominanie Ciebie z pokolenia w pokolenie.

¹⁴ Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem, Bo czas zlitować się nad nim, Bo nadeszła wyznaczona pora.

¹⁵ Bo Twoi słudzy lgną do jego kamieni I litują się nad jego prochem.

¹⁶ Narody zaś bać się będą imienia JHWH, I wszyscy królowie ziemi Twojej chwały,

¹⁷ Gdyż JHWH odbudował Syjon, Ukazał się w swojej chwale,

¹⁸ Przychylił się do modlitwy obdartego I nie pogardził ich modlitwą.

¹⁹ Niech to zapiszą dla przyszłego pokolenia I niech lud, [który ma być] stworzony, chwali JH[WH],

²⁰ Gdyż spojrzał ze swej świętej wysokości – JHWH z niebios przyjrzał się ziemi –

²¹ By wysłuchać jęku więźnia I uwolnić skazanych na śmierć,

²² Aby ogłaszano imię JHWH na Syjonie I Jego chwałę w Jerozolimie,

²³ Gdy się razem zgromadzą narody I królestwa, aby służyć JHWH.

²⁴ Wyczerpał w drodze moją siłę, Skrócił moje dni.

²⁵ Powiedziałem: Boże mój, Nie zabieraj mnie w połowie moich dni, Twoje lata trwają z pokolenia w pokolenie.

²⁶ Dawno temu posadowiłeś ziemię I niebiosa są dziełem Twoich rąk.

²⁷ One zginą, a Ty pozostaniesz, I wszystkie one zniszczeją jak szata; Jak odzienie zmieniane przeminą.

²⁸ Ale Ty – ten sam I nie skończą się Twoje lata.

²⁹ Synowie Twoich sług zamieszkają I ich nasienie będzie umocnione przed Tobą.