Nehemiasza 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Modlitwa Nehemiasza

¹ Słowa Nehemiasza, syna Chakaliasza: Gdy w miesiącu Kislew, dwudziestego roku, przebywałem ja w twierdzy Suza,

² przybył [do mnie] Chanani, jeden z moich braci, on oraz ludzie z Judy. I pytałem ich o Judejczyków, o ocalałych, którzy pozostali po niewoli, i o Jerozolimę.

³ I powiedzieli do mnie: Ci pozostali, którzy ocaleli z niewoli, znajdują się tam, w tamtejszej prowincji, w wielkiej biedzie i pohańbieniu – i mur Jerozolimy jest zwalony, i jej bramy spalone są ogniem.

⁴ I stało się, gdy usłyszałem te słowa, że usiadłem i zacząłem płakać, i smuciłem się przez [całe] dni; pościłem i modliłem się przed obliczem Boga niebios

⁵ tymi słowy: Ach, JHWH, Boże niebios! Jesteś Bogiem wielkim i wzbudzającym lęk, dotrzymującym przymierza i [okazującym] łaskę tym, którzy Go kochają i przestrzegają Jego przykazań.

⁶ Niech Twoje ucho będzie uważne, a Twoje oczy otwarte, aby wysłuchać modlitwy twojego sługi, którą ja teraz zanoszę przed Twoim obliczem dniem i nocą za synów Izraela, Twoje sługi, i przyznaję się do grzechów synów Izraela, którymi zgrzeszyliśmy wobec Ciebie – także ja i dom mojego ojca zgrzeszyliśmy.

⁷ Bardzo niegodziwie postąpiliśmy wobec Ciebie: nie przestrzegaliśmy przykazań ani ustaw, ani rozstrzygnięć, które nadałeś Mojżeszowi, swojemu słudze.

⁸ Wspomnij, proszę, na słowo, które przekazałeś Mojżeszowi, swojemu słudze, mówiąc: Jeśli się sprzeniewierzycie, to rozproszę was między ludami.

⁹ Lecz jeśli nawrócicie się do Mnie i będziecie przestrzegać moich przykazań i wypełniać je, to choćby wasze rozproszenie było na krańcu niebios, i stamtąd ich zbiorę, i sprowadzę na miejsce, które obrałem na mieszkanie dla mojego imienia.

¹⁰ A oni są Twoimi sługami i Twoim ludem, który odkupiłeś swą wielką mocą i swoją potężną ręką.

¹¹ Ach, Panie! Niech Twoje ucho będzie uważne na modlitwę Twojego sługi i na modlitwę Twoich sług, pragnących uczcić Twoje imię. Spraw, proszę, aby poszczęściło się dziś Twojemu słudze i okaż mu zmiłowanie przed obliczem tego człowieka. A byłem ja [wówczas] podczaszym króla.