Mateusza 27 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Jezus przed Piłatem

¹ A gdy nastał wczesny ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli plan przeciw Jezusowi, taki, żeby Go zabić.

² Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.

Koniec Judasza

³ Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że został skazany, pogrążony w żalu zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym,

⁴ mówiąc: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. Oni zaś odparli: Co nam do tego? Ty [sam tego] dopatrz.

⁵ Wówczas rzucił srebrniki do przybytku i oddalił się, po czym poszedł i powiesił się.

⁶ Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i powiedzieli: Nie wolno wrzucać ich do skarbca świątynnego, gdyż są wyceną krwi.

⁷ Po odbyciu narady kupili za nie zatem pole garncarza na cmentarz dla obcych [przybyszów].

⁸ Dlatego pole to zwane jest Polem Krwi aż do dnia dzisiejszego.

⁹ Wtedy wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza, mówiącego: I wzięli trzydzieści srebrników, wycenę oszacowanego, który został oszacowany przez synów Izraela.

¹⁰ I dali je za pole garncarza, jak mi zlecił Pan.

Przesłuchanie u Piłata

¹¹ Jezus zaś został postawiony przed namiestnikiem. Namiestnik zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów? Jezus odpowiedział: Ty [sam to] mówisz.

¹² A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nic nie odpowiedział.

¹³ Wówczas Piłat mówi Mu: Czy nie słyszysz, jak wiele przeciw Tobie świadczą?

¹⁴ On jednak nie odpowiedział mu na ani jedno słowo, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

Jezus i Barabasz

¹⁵ Na święta zaś namiestnik miał zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, którego chcieli.

¹⁶ A mieli wówczas znacznego więźnia, imieniem [Jezus] Barabasz.

¹⁷ Gdy więc oni zebrali się, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam zwolnił, [Jezusa] Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem?

¹⁸ Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści.

¹⁹ A gdy on siedział na krześle sędziowskim, jego żona przesłała mu taką [wiadomość]: Nic tobie i temu sprawiedliwemu, bo dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam.

²⁰ Arcykapłani zaś i starsi przekonali tłumy, aby prosiły o Barabasza, a Jezusa zgubiły.

²¹ Gdy więc namiestnik zapytał: Którego z tych dwóch chcecie, abym wam zwolnił? – oni odpowiedzieli: Barabasza.

²² Piłat na to: Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? A wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!

²³ On zaś zapytał: Co więc złego uczynił? Lecz oni tym bardziej zaczęli krzyczeć: Niech będzie ukrzyżowany!

²⁴ Piłat więc, gdy zobaczył, że nic nie zyskuje, przeciwnie, poruszenie staje się większe, wziął wodę, umył ręce wobec tłumu i powiedział: Nie jestem winny tej krwi, wy tego dopatrzcie.

²⁵ A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci.

²⁶ Wtedy zwolnił im Barabasza, a Jezusa ubiczował i wydał, aby został ukrzyżowany.

Ukrzyżowanie Jezusa

²⁷ Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium, a [tam] zgromadzili wokół Niego cały oddział.

²⁸ Rozebrali Go i narzucili [na Niego] szkarłatny płaszcz.

²⁹ Upletli też wieniec z cierni i włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki — trzcinę. I klękając przed Nim, wyśmiewali Go, mówiąc: Witaj, królu Żydów!

³⁰ A plując na Niego, wzięli trzcinę i bili Go po głowie.

³¹ A gdy Go wyśmiali, zdjęli z Niego [szkarłatny] płaszcz, ubrali Go w Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

³² Wychodząc, spotkali pewnego człowieka, Cyrenejczyka imieniem Szymon; tego przymusili, aby poniósł Jego krzyż.

³³ A gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to jest zwane Miejscem Czaszki,

³⁴ dali Mu do picia wino zmieszane z żółcią; i skosztował je, ale nie chciał pić.

³⁵ A gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie los,

³⁶ następnie usiedli i pilnowali Go tam.

³⁷ Umieścili też nad Jego głową wypisaną przyczynę Jego [śmierci]: To jest Jezus, król Żydów.

³⁸ Wraz z Nim ukrzyżowali wówczas dwóch zbójców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.

³⁹ A ci, którzy przechodzili, ubliżali Mu, kiwali swoimi głowami

⁴⁰ i mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją budujesz, ratuj samego siebie, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża.

⁴¹ Podobnie arcykapłani wraz ze znawcami Prawa i starszymi drwili i mówili:

⁴² Innych ratował, a siebie samego uratować nie jest w stanie; jest królem Izraela, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy w Niego.

⁴³ Zaufał Bogu; niech Go teraz wybawi, jeśli Go pragnie, powiedział przecież: Jestem Synem Boga.

⁴⁴ Tak samo lżyli Go ukrzyżowani wraz z Nim zbójcy.

Rozdarcie zasłony

⁴⁵ Od godziny zaś szóstej ciemność stała się na całej ziemi aż do godziny dziewiątej.

⁴⁶ A około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?

⁴⁷ Niektórzy zaś z tych, którzy tam stali, gdy to usłyszeli, mówili: Ten woła Eliasza.

⁴⁸ I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił winnym octem, osadził na trzcinie i dawał Mu pić.

⁴⁹ Pozostali zaś mówili: Przestań, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go uratować.

⁵⁰ Jezus zaś znów zawołał donośnym głosem i oddał ducha.

⁵¹ I oto zasłona przybytku została rozdarta na dwoje, od góry do dołu, i ziemią zatrzęsło, i skały popękały,

⁵² i grobowce zostały otwarte, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych;

⁵³ i wyszli oni z grobowców po Jego wzbudzeniu, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu.

Pierwsze wyznania wiary

⁵⁴ Setnik zaś i ci, którzy wraz z nim strzegli Jezusa, gdy zobaczyli trzęsienie i to, co się działo, bardzo się przestraszyli, mówiąc: Naprawdę, Ten był Synem Boga.

⁵⁵ Było tam zaś wiele kobiet przyglądających się z oddali; przyszły one za Jezusem z Galilei i posługiwały Mu.

⁵⁶ Wśród nich była Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeusza.

Pogrzeb Jezusa

⁵⁷ Wraz z nastaniem wieczoru przyszedł pewien bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też sam został uczniem Jezusa.

⁵⁸ Ten udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat polecił je wydać.

⁵⁹ A Józef wziął ciało, owinął je w czyste płótno

⁶⁰ i złożył je w swoim nowym grobowcu, który wykuł w skale; i zatoczył na wejście do grobowca wielki kamień – i odszedł.

⁶¹ Była tam zaś Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu.

Narada u Piłata

⁶² Nazajutrz, czyli po dniu Przygotowania, zebrali się u Piłata arcykapłani i faryzeusze,

⁶³ mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten oszust powiedział jeszcze za życia: Po trzech dniach zostanę wzbudzony.

⁶⁴ Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, by czasem nie przyszli Jego uczniowie, nie ukradli Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze.

⁶⁵ Piłat powiedział im: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.

⁶⁶ Oni więc poszli i zabezpieczyli grób – opieczętowali kamień i [postawili] straż.