Mateusza 26 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Narada starszyzny żydowskiej

¹ I stało się, gdy Jezus skończył wszystkie te słowa, że powiedział do swoich uczniów:

² Wiecie, że za dwa dni jest Pascha i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie.

³ Wtedy arcykapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana, którego zwano Kajfasz.

⁴ I uradzili, aby Jezusa podstępem schwytać i zabić.

⁵ Powtarzali jednak: Tylko nie w święto, aby nie powstały rozruchy między ludem.

Namaszczenie Jezusa

⁶ A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona trędowatego,

⁷ podeszła do Niego kobieta, która miała alabastrowy flakonik drogocennego olejku, i wylała go na Jego głowę, gdy spoczywał przy stole.

⁸ Gdy uczniowie to zobaczyli, oburzyli się i powiedzieli: Po co ta strata?

⁹ Przecież można to było drogo sprzedać i dać ubogim.

¹⁰ Gdy Jezus to zauważył, powiedział im: Dlaczego sprawiacie przykrość tej kobiecie? Bo spełniła względem Mnie dobry uczynek.

¹¹ Ubogich bowiem zawsze macie wśród siebie, Mnie jednak macie nie zawsze;

¹² ona bowiem, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb.

¹³ Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła – na jej pamiątkę.

Zdrada Judasza

¹⁴ Wtedy jeden z Dwunastu, zwany Judasz Iskariot, udał się do arcykapłanów

¹⁵ i powiedział: Co chcecie mi dać, a ja wydam Go wam? Oni zaś odważyli mu trzydzieści srebrników.

¹⁶ I odtąd szukał dogodnej chwili, aby Go wydać.

Ostatnia wieczerza

¹⁷ W pierwszym dniu Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie i zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali Ci Paschę do spożycia?

¹⁸ On zaś odpowiedział: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Mój czas jest bliski, u ciebie urządzę Paschę z moimi uczniami.

¹⁹ Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

²⁰ A z nastaniem wieczoru zajął wraz z Dwunastoma miejsce [przy stole].

Zapowiedź zdrady

²¹ I gdy oni jedli, powiedział: Zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda.

²² I bardzo zasmuceni zaczęli pytać Go jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie?

²³ On zaś odpowiedział: Ten, który zanurzył wraz ze Mną rękę w misie – ten Mnie wyda.

²⁴ Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy jest wydawany. Lepiej by mu było, gdyby się ten człowiek nie urodził.

²⁵ Judasz zaś, który Go wydawał, odezwał się: Chyba nie ja, Rabbi? A On na to: Ty [sam to] powiedziałeś.

Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej

²⁶ A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, złamał i rozdając uczniom, powiedział: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało.

²⁷ Następnie wziął kielich, podziękował i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy;

²⁸ gdyż to jest moja krew przymierza, która wylewa się za wielu na odpuszczenie grzechów.

²⁹ Mówię wam zaś: Odtąd na pewno nie będę pił z tego owocu winorośli aż do tego dnia, gdy go będę pił z wami nowy w Królestwie mego Ojca.

³⁰ I po odśpiewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej.

Zapowiedź załamania się uczniów

³¹ Wówczas Jezus powiedział im: Tej nocy wy wszyscy zrazicie się do Mnie, gdyż napisano: Uderzę pasterza i będą rozproszone owce trzody.

³² Ale po wzbudzeniu Mnie wyprzedzę was do Galilei.

³³ Wtedy odezwał się Piotr: Choćby wszyscy się do Ciebie zrazili, ja się nigdy nie zrażę.

³⁴ A Jezus mu na to: Zapewniam cię, że tej nocy, zanim zapieje kogut, wyprzesz się Mnie trzykrotnie.

³⁵ Piotr mówi Mu: Choćby przyszło mi wraz z Tobą umrzeć, na pewno nie wyprę się Ciebie. Podobnie mówili i wszyscy uczniowie.

Walka w ogrodzie Getsemani

³⁶ Następnie Jezus przybył wraz z nimi do ogrodu zwanego Getsemani i powiedział do uczniów: Usiądźcie tutaj, aż odejdę tam i pomodlę się.

³⁷ I wziął z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, i zaczął smucić się i trwożyć.

³⁸ I powiedział im: Bardzo smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tutaj i czuwajcie ze Mną.

³⁹ I przeszedł nieco dalej, upadł na swą twarz i modlił się, mówiąc: Ojcze mój, jeśli to jest możliwe, niech Mnie ominie ten kielich; jednak nie jak Ja chcę, ale jak Ty.

⁴⁰ I wrócił do uczniów i zastał ich śpiącymi — i mówi do Piotra: Tak to nie zdołaliście czuwać ze Mną ani jednej godziny?

⁴¹ Czuwajcie i módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało – słabe.

⁴² Znów po raz drugi odszedł i modlił się: Ojcze mój, jeśli nie może [Mnie] to ominąć, ale mam go wypić, niech stanie się Twoja wola.

⁴³ I znów, gdy przyszedł, zastał ich śpiącymi, gdyż oczy ich były obciążone.

⁴⁴ Zostawił ich zatem, znów odszedł i po raz trzeci modlił się tymi samymi słowami.

⁴⁵ Następnie przyszedł do uczniów i mówi: Śpijcie dalej i odpoczywajcie, oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy wydany jest w ręce grzeszników.

⁴⁶ Wstańcie, chodźmy; oto się zbliża ten, który Mnie wydaje.

Ujęcie Jezusa

⁴⁷ Gdy On jeszcze mówił, oto przyszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a wraz z nim liczny tłum z mieczami i kijami, od arcykapłanów i od starszych ludu.

⁴⁸ A ten, który Go wydawał, dał im taki znak: Jest nim Ten, którego pocałuję – schwytajcie Go.

⁴⁹ Zaraz też podszedł do Jezusa i powiedział: Witaj, Rabbi! I pocałował Go.

⁵⁰ Jezus zaś powiedział do niego: Kolego, [rób to], po co się zjawiasz. Wtedy podeszli, zarzucili na Jezusa ręce i schwytali Go.

⁵¹ I oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył swego miecza, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu ucho.

⁵² A Jezus mówi Mu: Odłóż swój miecz na jego miejsce; wszyscy bowiem, którzy dobywają miecza, od miecza giną.

⁵³ Albo czy myślisz, że nie mógłbym poprosić mojego Ojca, a już teraz wystawiłby mi więcej niż dwanaście legionów aniołów?

⁵⁴ Jak jednak miałyby spełnić się Pisma, że tak musi się stać?

⁵⁵ W tej godzinie Jezus powiedział do tłumów: Jak na zbójcę wyszliście z mieczami i kijami, aby Mnie ująć; codziennie siadywałem w świątyni i nauczałem, a nie schwytaliście Mnie.

⁵⁶ Ale to wszystko stało się, aby wypełniły się Pisma proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

Jezus przesłuchiwany

⁵⁷ A ci, którzy schwytali Jezusa, poprowadzili [Go] do arcykapłana Kajfasza, gdzie zgromadzili się znawcy Prawa i starsi.

⁵⁸ Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec arcykapłana – i wszedł do środka, i usiadł z podwładnymi, aby zobaczyć koniec.

⁵⁹ Arcykapłani zaś i cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, po to, aby Go zabić,

⁶⁰ i nie znaleźli, [chociaż] przychodziło wielu fałszywych świadków; w końcu podeszli dwaj

⁶¹ i oświadczyli: Ten powiedział: Jestem w stanie zburzyć przybytek Boga i w trzy dni go zbudować.

⁶² Wtedy powstał arcykapłan i zapytał Go: Nic nie odpowiadasz na to, co oni świadczą przeciw Tobie?

⁶³ Ale Jezus milczał. Arcykapłan więc powiedział: Zaprzysięgam Cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga.

⁶⁴ Jezus mówi mu: Ty [sam to] powiedziałeś. Ponadto mówię wam: Od teraz zobaczycie Syna Człowieczego siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach nieba.

⁶⁵ Wtedy arcykapłan rozdarł swoje szaty i powiedział: Zbluźnił! Czy trzeba nam jeszcze świadków? Oto teraz usłyszeliście bluźnierstwo!

⁶⁶ Co sądzicie? A oni odpowiedzieli: Winien jest śmierci.

⁶⁷ Wtedy pluli Mu w twarz, bili Go pięściami, a inni policzkowali Go,

⁶⁸ mówiąc: Prorokuj nam, Chrystusie, kto Cię uderzył?

Załamanie się Piotra

⁶⁹ Piotr tymczasem siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. [Tam] podeszła do niego jedna posługaczka, mówiąc: Ty też byłeś z tym Galilejczykiem Jezusem.

⁷⁰ On zaś wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz.

⁷¹ A gdy wyszedł ku bramie, zobaczyła go inna i powiedziała do tych, którzy tam byli: Ten był z Jezusem z Nazaretu.

⁷² I znowu wyparł się pod przysięgą: Nie znam tego człowieka.

⁷³ Po chwili podeszli stojący [tam] i powiedzieli do Piotra: Ty naprawdę jesteś jednym z nich, bo i twoja mowa czyni cię widocznym.

⁷⁴ Wtedy zaczął ściągać na siebie klątwy i przysięgać [na świętości]: Nie znam tego człowieka. I zaraz zapiał kogut.

⁷⁵ A Piotr przypomniał sobie słowo Jezusa, gdy powiedział: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wówczas wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.