Mateusza 22 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieść o gościach weselnych

¹ I odpowiadając, Jezus znów przemówił do nich w przypowieściach:

² Podobne jest Królestwo Niebios do pewnego człowieka, króla, który przygotował wesele swojemu synowi.

³ I posłał swoje sługi, aby zwołać zaproszonych na wesele, ale nie chcieli przyjść.

⁴ Znowu posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto mój obiad mam gotowy, moje cielce i tuczne [cielęta] ofiarowane – i wszystko jest gotowe; przyjdźcie na wesele.

⁵ Oni jednak, nie dbając o to, odeszli, ten na swoje pole, tamten do swojego handlu,

⁶ a pozostali schwytali jego sługi, znieważyli i pozabijali.

⁷ Król zaś, rozgniewany, posłał swoje wojsko, wygubił tych morderców, a ich miasto spalił.

⁸ Następnie mówi swoim sługom: Wesele wprawdzie gotowe, ale zaproszeni nie byli godni.

⁹ Idźcie więc na rozstaje dróg i tylu, ilu spotkacie, zwołajcie na wesele.

¹⁰ Słudzy ci zatem wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których spotkali, tak złych, jak i dobrych, i wesele zapełniło się siedzącymi.

¹¹ A gdy wszedł król, aby przyjrzeć się siedzącym, zobaczył tam człowieka nie ubranego w szatę weselną.

¹² I pyta go: Kolego, jak tu wszedłeś, nie mając szaty weselnej? A on oniemiał.

¹³ Wtedy król zwrócił się do posługujących: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹⁴ Bo wielu jest wezwanych, ale mało wybranych.

Jezus i sprawa podatków

¹⁵ Wtedy faryzeusze poszli i powzięli plan, jak by Go usidlić w słowie.

¹⁶ I posłali do Niego swoich uczniów wraz z herodianami i [ci] powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej nauczasz w prawdzie, i na nikim Ci nie zależy, bo nie masz względu na osobę.

¹⁷ Powiedz nam więc, jak uważasz? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie?

¹⁸ A Jezus, gdy rozpoznał ich niegodziwość, odpowiedział: Dlaczego wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy?

¹⁹ Pokażcie mi monetę podatkową. Oni zaś przynieśli mu denara.

²⁰ Pyta ich: Czyj to wizerunek i napis?

²¹ Mówią Mu: Cesarza. Wtedy mówi im: Oddawajcie więc co cesarskie, cesarzowi, a co Boże – Bogu.

²² A gdy to usłyszeli, zdziwili się, po czym opuścili Go i odeszli.

Zagadka o zmartwychwstaniu

²³ Tego dnia podeszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go:

²⁴ Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze, nie mając dziecka, jego brat pojmie jego żonę i wzbudzi potomstwo swojemu bratu.

²⁵ Otóż było u nas siedmiu braci; pierwszy ożenił się i zmarł, a ponieważ nie miał potomka, zostawił swoją żonę swojemu bratu.

²⁶ Podobnie i drugi, i trzeci – aż do siódmego.

²⁷ Po wszystkich zaś zmarła ta kobieta.

²⁸ Przy zmartwychwstaniu więc którego z tych siedmiu będzie żoną? Bo wszyscy ją mieli.

²⁹ A Jezus odpowiedział im: Błądzicie, gdyż nie znacie Pism ani mocy Boga.

³⁰ Przy zmartwychwstaniu bowiem ani nie będą się żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie w niebie.

³¹ A co do zmartwychwstania umarłych, czy nie czytaliście, co wam zostało powiedziane przez Boga, mówiącego:

³² Ja jestem Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.

³³ A tłumy, gdy tego słuchały, były zdumione Jego nauką.

Najważniejsze przykazanie

³⁴ Faryzeusze zaś, gdy usłyszeli, że uciszył saduceuszów, zeszli się razem.

³⁵ A jeden z nich, znawca Prawa, wystawiając Go na próbę, zapytał:

³⁶ Nauczycielu, które przykazanie jest największe w Prawie?

³⁷ A On mu odpowiedział: Będziesz kochał Pana, Boga swego, całym swoim sercem i całą swoją duszą, i całą swoją myślą.

³⁸ To jest największe i pierwsze przykazanie.

³⁹ Drugie zaś, podobne temu, to: Będziesz kochał swojego bliźniego tak, jak samego siebie.

⁴⁰ Na tych dwóch przykazaniach zawisa całe Prawo i prorocy.

Boska tożsamość Jezusa

⁴¹ A gdy zeszli się faryzeusze, Jezus ich zapytał:

⁴² Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli: Dawida.

⁴³ Zapytał ich: Jak to zatem jest, że Dawid w Duchu nazywa go Panem, gdy mówi:

⁴⁴ Powiedział Pan mojemu Panu: Siedź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod Twoje stopy.

⁴⁵ Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, jak może być [On] Jego synem?

⁴⁶ I nikt nie był w stanie odpowiedzieć Mu ani słowem. Nikt też od tego dnia nie ośmielił się już Go pytać.