Mateusza 21 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy

¹ A gdy zbliżyli się do Jerozolimy i przyszli do Betfage, do Góry Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów,

² mówiąc im: Idźcie do wioski naprzeciw was, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i oślę wraz z nią; odwiążcie je i przyprowadźcie mi.

³ A gdyby ktoś wam coś powiedział, powiedzcie: Pan ich potrzebuje, zaraz jednak odeśle je.

⁴ To zaś stało się, aby wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, mówiącego:

⁵ Powiedzcie córce Syjonu: Oto twój Król przychodzi do ciebie łagodny – i siedząc na oślicy i na oślęciu, źrebięciu jucznego [zwierzęcia].

⁶ Uczniowie zatem poszli i uczynili tak, jak im polecił Jezus.

⁷ Przyprowadzili oślicę oraz osiołka, włożyli na nie płaszcze, a On usiadł na nich.

⁸ Większość zaś tłumu rozpostarła swoje płaszcze na drodze, inni natomiast obcinali gałązki z drzew i rozkładali na drodze.

⁹ Tłumy zaś, które Go poprzedzały i które za Nim szły, wołały: Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana. Hosanna na wysokościach!

¹⁰ A gdy przybył do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto. [Ludzie] pytali: Kto to jest?

¹¹ Tłumy zaś odpowiadały: To jest prorok Jezus, ten z Nazaretu w Galilei.

Oczyszczenie świątyni

¹² A Jezus wszedł do świątyni i wyrzucił wszystkich, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i stragany handlarzy gołębi.

¹³ Mówił im: Napisano: Dom mój będzie nazwany domem modlitwy, a wy zrobiliście z niego jaskinię zbójców.

¹⁴ I podeszli do Niego w świątyni niewidomi i kulawi, a On ich uzdrowił.

¹⁵ Arcykapłani natomiast i znawcy Prawa, widząc dziwy, które czynił, i dzieci, które wołały w świątyni i mówiły: Hosanna Synowi Dawida, oburzyli się.

¹⁶ I zapytali Go: Czy słyszysz, co one mówią? A Jezus na to: Tak. Czy nigdy nie czytaliście: Z ust niemowląt i ssących przygotowałeś sobie chwałę?

¹⁷ Potem zostawił ich, wyszedł z miasta do Betanii i tam zanocował.

Bezowocny figowiec i lekcja o życiu w wierze

¹⁸ A rano, wracając do miasta, zgłodniał.

¹⁹ I gdy zobaczył przy drodze jednego figowca, podszedł do niego – i nie znalazł na nim nic oprócz liści. I mówi mu: Niech już owoc nie rodzi się z ciebie na wieki. I figowiec natychmiast usechł.

²⁰ A gdy uczniowie to zobaczyli, zdziwili się – i mówili: Jak figowiec mógł tak natychmiast uschnąć?!

²¹ Jezus zaś odpowiedział im: Zapewniam was, jeśli macie wiarę i nie zwątpicie, zrobicie nie tylko to, co z figowcem, ale jeśli i tej górze powiecie: Podnieś się i rzuć w morze – [tak] się stanie.

²² I wszystko, o cokolwiek poprosilibyście w modlitwie, wierząc – otrzymacie.

Jezus pełnomocnikiem nieba

²³ A gdy przyszedł do świątyni, podeszli do Niego, podczas nauczania, arcykapłani i starsi ludu, pytając: Jakim prawem to czynisz i kto dał Ci to prawo?

²⁴ Jezus zaś odpowiedział im: Zadam wam i Ja jedno pytanie, na które – jeśli mi odpowiecie – i Ja wam powiem, jakim prawem to czynię:

²⁵ Chrzest Jana – skąd był? Z nieba czy od ludzi? Oni zaś rozważali między sobą, mówiąc: Jeśli powiemy: z nieba, zapyta: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?

²⁶ Jeśli zaś powiemy: Od ludzi, boimy się tłumu, wszyscy bowiem mają Jana za proroka.

²⁷ I odpowiadając Jezusowi, powiedzieli: Nie wiemy. Wówczas i On im powiedział: To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.

Przypowieść o wypełnianiu woli Ojca

²⁸ Jak wam się wydaje? Pewien człowiek miał dwóch synów. Podszedł do pierwszego i powiedział: Synu, idź dziś, pracuj w winnicy.

²⁹ On zaś odpowiedział: Nie chcę. Potem jednak pożałował – i poszedł.

³⁰ Podszedł też do drugiego i powiedział to samo. A on odpowiedział: Tak, Panie – i nie poszedł.

³¹ Który z tych dwóch spełnił wolę ojca? Mówią: Pierwszy. A Jezus na to: Zapewniam was, celnicy i nierządnice wyprzedzają was do Królestwa Bożego.

³² Gdyż przyszedł do was Jan drogą sprawiedliwości i nie uwierzyliście mu, a celnicy i nierządnice uwierzyli mu; a wy, chociaż zobaczyliście, nie pożałowaliście potem, aby mu uwierzyć.

Przypowieść o dzierżawcach winnicy

³³ Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien człowiek, gospodarz, który zasadził winnicę, ogrodził ją płotem, wykuł w niej tłocznię, zbudował wieżę, wydzierżawił ją rolnikom i odjechał.

³⁴ Gdy zaś zbliżył się czas zbiorów, posłał do rolników swoje sługi, aby odebrali jego owoce.

³⁵ A rolnicy wzięli jego sługi i tego ubiczowali, tego zabili, tamtego zaś ukamienowali.

³⁶ Znów posłał inne sługi, liczniejszych od pierwszych – i postąpili z nimi podobnie.

³⁷ W końcu posłał do nich swego syna, mówiąc: Uszanują mego syna.

³⁸ Rolnicy zaś zobaczyli syna i powiedzieli sobie: To jest dziedzic! Dalej, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo.

³⁹ I wzięli go, wyrzucili poza winnicę i zabili.

⁴⁰ Gdy więc przyjdzie pan winnicy, co uczyni tym rolnikom?

⁴¹ Mówią Mu: Marnie wygubi łotrów, a winnicę wydzierżawi innym rolnikom, którzy we właściwym czasie będą oddawać mu owoce.

⁴² A Jezus na to: Czy nigdy nie czytaliście w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i to jest cudowne w naszych oczach?

⁴³ Dlatego mówię wam, że Królestwo Boże zostanie wam zabrane i dane narodowi wydającemu jego owoce.

⁴⁴ A ten, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, na kogo zaś on upadnie, tego zmiażdży.

⁴⁵ A gdy arcykapłani i faryzeusze wysłuchali Jego przypowieści, zrozumieli, że mówi o nich.

⁴⁶ I usiłowali Go schwytać, ale bali się tłumu, gdyż miał Go za proroka.