Mateusza 15 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Słowo Boże, tradycja i czystość człowieka

¹ Wtedy podeszli do Jezusa faryzeusze oraz znawcy Prawa z Jerozolimy, pytając:

² Dlaczego Twoi uczniowie przekraczają tradycję starszych? Bo nie myją swoich rąk, gdy jedzą chleb.

³ On zaś odpowiedział: A dlaczego wy przekraczacie przykazanie Boga dla waszej tradycji?

⁴ Bóg bowiem powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.

⁵ A wy mówicie: Ktokolwiek powie ojcu lub matce: Darem jest, cokolwiek z mojej strony mogłoby was wesprzeć,

⁶ w ogóle nie będzie musiał czcić swojego ojca ani swojej matki – i tak unieważniliście słowo Boga dla waszej tradycji.

⁷ Obłudnicy! Trafnie prorokował o was Izajasz, mówiąc:

⁸ Lud ten czci Mnie wargami, lecz ich serce jest ode Mnie daleko.

⁹ Daremnie Mnie jednak czczą, nauczając pouczeń [płynących z] nakazów ludzkich.

¹⁰ Następnie przywołał tłum i powiedział im: Słuchajcie i zrozumcie.

¹¹ Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co wychodzi z ust, to kala człowieka.

¹² Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Czy wiesz, że faryzeusze po usłyszeniu tego słowa zrazili się [do Ciebie]?

¹³ A On odpowiedział: Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec niebieski, zostanie wykorzeniona.

¹⁴ Zostawcie ich! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj wpadną do dołu.

¹⁵ Wówczas odezwał się Piotr: Wyjaśnij nam tę przypowieść.

¹⁶ A On powiedział: I wy nadal jesteście niepojętni?

¹⁷ Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, trafia do żołądka i wyrzucane jest do ustępu?

¹⁸ Lecz to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca – i to kala człowieka.

¹⁹ Gdyż z serca pochodzą złe zamysły, zabójstwa, cudzołóstwa, rozwiązłe czyny, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.

²⁰ To są właśnie rzeczy, które kalają człowieka; jedzenie zaś nie umytymi rękoma nie kala człowieka.

Kananejka i uzdrowienie jej córki

²¹ Gdy Jezus wyszedł stamtąd, oddalił się w strony Tyru i Sydonu.

²² I oto kobieta kananejska z tamtych okolic wyszła i zaczęła wołać: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest strasznie dręczona przez demona.

²³ On jednak nie odpowiedział jej ani słowem. Wówczas podeszli Jego uczniowie i prosili Go, mówiąc: Odpraw ją, gdyż woła za nami.

²⁴ A On odpowiedział: Zostałem posłany tylko do owiec, które zginęły z domu Izraela.

²⁵ Ona zaś podeszła, kłania się i mówi: Panie, pomóż mi!

²⁶ On zaś odpowiedział: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

²⁷ Ona na to: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów.

²⁸ Wtedy Jezus jej odpowiedział: O, kobieto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej godziny jej córka była uleczona.

Nakarmienie czterech tysięcy ludzi

²⁹ Po odejściu stamtąd Jezus przyszedł nad Morze Galilejskie, wszedł na górę i usiadł tam.

³⁰ I podeszły do Niego liczne tłumy, mające z sobą kulejących, niewidomych, niesprawnych, głuchoniemych i wielu innych, i kładli ich u Jego stóp, a On ich uzdrowił,

³¹ tak że tłum był zdumiony, widząc głuchoniemych mówiących, niesprawnych zdrowych, kulawych chodzących, a niewidomych widzących – i oddali chwałę Bogu Izraela.

³² Jezus zaś przywołał swoich uczniów i powiedział: Żal mi tego tłumu, gdyż już trzy dni przebywają ze Mną i nie mają co jeść, a nie chcę odprawić ich głodnych, aby czasem nie posłabli w drodze.

³³ Uczniowie zaś mówią Mu: Skąd nam [wziąć] na pustkowiu tyle chlebów, żeby nasycić taki tłum?

³⁴ Jezus ich pyta: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem, i parę rybek.

³⁵ I polecił tłumowi spocząć na ziemi,

³⁶ wziął te siedem chlebów oraz ryby, podziękował, łamał i podawał uczniom, a uczniowie tłumom.

³⁷ I zjedli wszyscy i nasycili się, i zebrali siedem pełnych koszów pozostałych kawałków.

³⁸ Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, oprócz kobiet i dzieci.

³⁹ A po odprawieniu tłumów wsiadł do łodzi i przybył w okolice Magadanu.