Mateusza 13 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieści o Królestwie Przypowieść o siewcy

¹ Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.

² I zebrały się przy Nim liczne tłumy; tak że wszedł do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu.

³ I powiedział im wiele w przypowieściach, mówiąc: Oto wyszedł siewca, aby siać.

⁴ A gdy on siał, niektóre [ziarna] padły przy drodze i przyleciały ptaki – i zjadły je.

⁵ Inne zaś padły na miejsce skaliste, gdzie nie miały wiele gleby, i zaraz wystrzeliły w górę, dlatego że gleba nie była głęboka.

⁶ Gdy zaś wzeszło słońce, zostały spieczone, a ponieważ nie miały korzenia, uschły.

⁷ Inne znów padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je.

⁸ Jeszcze inne padły na żyzną ziemię i wydały owoc, te sto, te sześćdziesiąt, a tamte trzydzieści.

⁹ Kto ma uszy, niech słucha.

Powód głoszenia w przypowieściach

¹⁰ Wówczas podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?

¹¹ On zaś odpowiedział im: Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios, tamtym zaś nie dano.

¹² Ktokolwiek bowiem ma, temu będzie dane i będzie miał w nadmiarze; ktokolwiek zaś nie ma, temu również to, co ma, zostanie odebrane.

¹³ Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.

¹⁴ I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi: Będziecie stale słuchać i nie zrozumiecie; wpatrzeni będziecie patrzeć i nie zobaczycie.

¹⁵ Gdyż tłuszczem obrosło serce tego ludu, z trudem uszami usłyszeli, swoje oczy zamknęli, aby oczami nie zobaczyli ani uszami nie usłyszeli, [aby] sercem nie zrozumieli, nie nawrócili się – i abym ich nie uleczył.

¹⁶ Lecz szczęśliwe wasze oczy, że widzą, i wasze uszy, że słyszą,

¹⁷ bo zapewniam was, że wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, co [wy] widzicie, a nie zobaczyli, i usłyszeć to, co [wy] słyszycie, a nie usłyszeli.

Wyjaśnienie przypowieści o siewcy

¹⁸ Wy zatem wysłuchajcie przypowieści o siewcy.

¹⁹ Do każdego, kto słucha Słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodzi zły i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu – to jest zasiany przy drodze.

²⁰ Zasiany zaś na gruncie skalistym to ten, kto słucha Słowa i zaraz z radością je przyjmuje,

²¹ ale nie ma w sobie korzenia, przeciwnie: wytrzymuje tylko chwilę, gdy nastaje ucisk lub prześladowanie z powodu Słowa, zaraz się zraża.

²² Zasiany zaś między ciernie to ten, kto słucha Słowa, ale troska tego wieku i oszustwo bogactwa zaduszają Słowo i staje się bezowocne.

²³ A posiany na żyznej ziemi to ten, kto słucha Słowa i rozumie [je]; ten właśnie wydaje owoc i czyni – ten sto, ten sześćdziesiąt, a tamten trzydzieści.

Przypowieść o pszenicy i kąkolu

²⁴ Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.

²⁵ A gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał kąkolu między pszenicę i odszedł.

²⁶ Kiedy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy pokazał się też kąkol.

²⁷ Przyszli więc słudzy gospodarza i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma kąkol?

²⁸ On zaś im odpowiedział: Nieprzyjaciel to zrobił. Słudzy na to: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i zebrali go?

²⁹ Odpowiedział: Nie! Abyście czasem, zbierając kąkol, nie powyrywali także pszenicy.

³⁰ Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopy na spalenie, pszenicę natomiast zbierzcie do mojego spichrza.

Przypowieść o ziarnie gorczycy

³¹ Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do ziarnka gorczycy, które wziął człowiek i zasiał na swojej roli.

³² Wprawdzie jest ono mniejsze niż wszystkie nasiona, ale kiedy wyrośnie, jest większe od warzyw i staje się drzewem, tak że zlatują się ptaki niebieskie i budują gniazda w jego gałęziach.

Przypowieść o zakwasie

³³ Opowiedział im inną przypowieść: Królestwo Niebios podobne jest do zakwasu, który wzięła kobieta i zmieszała z trzema satonami mąki, aż wszystko się zakwasiło.

³⁴ To wszystko Jezus mówił do ludu w przypowieściach, a bez przypowieści nic do nich nie mówił.

³⁵ W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, gdy mówił: Otworzę w przypowieściach moje usta, wypowiem rzeczy zakryte od założenia świata.

Wyjaśnienie przypowieści o pszenicy i kąkolu

³⁶ Następnie rozpuścił tłumy i poszedł do domu. Wówczas podeszli do Niego Jego uczniowie, mówiąc: Wyjaśnij nam dokładnie przypowieść o kąkolu na roli.

³⁷ On zaś odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy;

³⁸ rolą jest świat, dobrym nasieniem synowie Królestwa, kąkolem zaś synowie złego,

³⁹ nieprzyjacielem, który go rozsiał, jest diabeł, żniwem jest koniec wieku, a żeńcami są aniołowie.

⁴⁰ Jak więc zbierany jest kąkol i palony w ogniu, tak będzie przy końcu wieku.

⁴¹ Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Jego Królestwa wszystkie skandale oraz dopuszczających się bezprawia,

⁴² i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

⁴³ Wtedy sprawiedliwi rozbłysną jak słońce w Królestwie swego Ojca. Kto ma uszy, niech słucha!

Przypowieść o skarbie ukrytym w roli

⁴⁴ Królestwo Niebios podobne jest do skarbu ukrytego w roli, który człowiek znalazł, ukrył i z radości idzie, sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje tę rolę.

Przypowieść o perle

⁴⁵ Dalej Królestwo Niebios podobne jest do człowieka żeglującego po morzach w poszukiwaniu pięknych pereł.

⁴⁶ Gdy zaś znalazł jedną drogocenną perłę, odszedł, wyprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.

Przypowieść o sieci

⁴⁷ Dalej Królestwo Niebios podobne jest do sieci, zarzuconej w morze i zgarniającej z każdego rodzaju,

⁴⁸ którą po napełnieniu wyciągnęli na brzeg, usiedli, dorodne wybrali do naczyń, a marne wyrzucili na zewnątrz.

⁴⁹ Tak będzie przy końcu wieku; wyjdą aniołowie i oddzielą złych spośród sprawiedliwych,

⁵⁰ i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Przypowieść o gospodarzu

⁵¹ Czy zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak!

⁵² A On im powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios, podobny jest do gospodarza, który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare.

⁵³ I stało się, gdy Jezus skończył te podobieństwa, że oddalił się stamtąd.

Jezus wzgardzony w Nazarecie

⁵⁴ Gdy przyszedł w swoje ojczyste strony, nauczał ich w ich synagodze, tak że byli oni zdumieni i mówili: Skąd u Niego ta mądrość i te dzieła mocy?

⁵⁵ Czy nie jest On synem tego cieśli? Czy Jego matce nie jest na imię Maria, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda?

⁵⁶ A Jego siostry – czy nie ma ich wszystkich przy nas? Skąd więc u Niego to wszystko?

⁵⁷ I zaczęli szukać powodów do odsunięcia się od Niego. Jezus zaś powiedział im: Nie jest prorok bez czci, chyba tylko w ojczystych stronach i w swoim domu.

⁵⁸ I nie dokonał tam wielu dzieł mocy – z powodu ich niewiary.