Łukasza 4 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Czas próby

¹ Jezus zaś, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i był prowadzony w Duchu po pustkowiu,

² przez czterdzieści dni poddawany próbie przez diabła. W tych dniach nic nie jadł, a gdy się one dopełniły, był głodny.

³ Diabeł zaś powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga, powiedz temu kamieniowi, aby stał się chlebem.

⁴ A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie.

⁵ Potem wyprowadził Go diabeł na górę i w jednej chwili pokazał Mu wszystkie królestwa [zamieszkanego] świata.

⁶ I powiedział diabeł do Niego: Tobie dam całą tę władzę i chwałę ich, gdyż mnie została przekazana i daję ją, komu chcę.

⁷ Jeśli więc Ty pokłonisz się przede mną, cała [ona] będzie Twoja.

⁸ A Jezus odpowiedział mu: Napisano: Panu, twojemu Bogu, będziesz się kłaniał i tylko Jemu będziesz służył.

⁹ Następnie zaprowadził Go do Jerozolimy, postawił na szczycie świątyni i powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga, rzuć się stąd w dół;

¹⁰ napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,

¹¹ oraz: Na rękach będą cię nosić, byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień.

¹² A Jezus odpowiedział mu: Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, twojego Boga.

¹³ Gdy zaś diabeł zakończył całą [tę] próbę, odstąpił od Niego – do [pewnego] czasu.

Jezus w Galilei

¹⁴ Potem Jezus w mocy Ducha zawrócił do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy.

¹⁵ On zaś, chwalony przez wszystkich, nauczał w ich synagogach.

Jezus wzgardzony w Nazarecie

¹⁶ Tak przyszedł do Nazaretu, gdzie został wychowany, i w dzień szabatu, według swojego zwyczaju, wszedł do synagogi i powstał, aby czytać.

¹⁷ I podano Mu zwój proroka Izajasza, On zaś rozwinął zwój i odnalazł miejsce, gdzie było napisane:

¹⁸ Duch Pana nade mną, ten, który namaścił mnie po to, abym niósł dobrą nowinę ubogim, posłał mnie, abym ogłosił więźniom wyzwolenie, a niewidzącym ponowne przejrzenie, abym rozbitych odesłał wolnymi,

¹⁹ abym ogłosił rok przychylności Pana.

²⁰ Potem zwinął zwój, oddał go podwładnemu i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego wpatrzone.

²¹ Zaczął więc mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w waszych uszach.

²² Wszyscy zaś przytakiwali Mu i podziwiali słowa łaski, które padały z Jego ust, a też mówili: Czy ten nie jest synem Józefa?

²³ Wtedy powiedział do nich: Zapewne powiecie mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tu, w swojej ojczyźnie, tego wszystkiego, co – jak słyszeliśmy – wydarzyło się w Kafarnaum.

²⁴ I dodał: Zapewniam was, żaden prorok nie cieszy się przychylnością w swojej ojczyźnie.

²⁵ Powiem wam też prawdę: Wiele wdów było za dni Eliasza w Izraelu, gdy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód ogarnął całą ziemię,

²⁶ a do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, jak tylko do Sarepty Sydońskiej, do owdowiałej kobiety.

²⁷ Wielu też było trędowatych w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman – Syryjczyk.

²⁸ Wtedy wszyscy słuchający tych słów w synagodze zostali napełnieni gniewem.

²⁹ Powstali więc, wyrzucili Go z miasta i poprowadzili Go aż na krawędź góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić.

³⁰ On jednak przeszedł ich środkiem i zaczął się oddalać.

Słowa poparte mocą: Uwolnienie opętanego

³¹ I zszedł do Kafarnaum, miasta w Galilei, i nauczał ich w szabat.

³² I zdumiewali się Jego nauczaniem, ponieważ Jego Słowo [wypowiadane] było [jak przez posiadającego] władzę.

³³ A był w synagodze człowiek mający ducha demona nieczystego – i wrzasnął donośnym głosem:

³⁴ Przestań, co nam i Tobie, Jezusie Nazaretańczyku? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim Ty jesteś, Świętym Bożym!

³⁵ A Jezus skarcił go, mówiąc: Zamilcz i wyjdź z niego! Wtedy demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody.

³⁶ I wszystkich ogarnęło zdumienie, i mówili między sobą: Cóż to za Słowo, że w [poczuciu] władzy i z mocą rozkazuje duchom nieczystym – i wychodzą?

³⁷ I rozchodziła się pogłoska o Nim do każdego zakątka okolicy.

Uzdrowienia w domu Piotra

³⁸ Gdy powstał [i wyszedł] z synagogi, wszedł do domu Szymona. Teściową zaś Szymona trzymała wysoka gorączka i prosili Go w związku z nią.

³⁹ Wówczas stanął nad nią, stłumił gorączkę i [ta] ją opuściła. Natychmiast więc wstała i zaczęła im posługiwać.

⁴⁰ Gdy zachodziło słońce, wszyscy, ilu ich miało niedomagających z powodu różnych chorób, przyprowadzali ich do Niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich.

⁴¹ Z wielu wychodziły też demony, które krzyczały: Ty jesteś Synem Boga. On jednak karcił je i nie pozwalał im mówić, gdyż wiedziały, że On jest Chrystusem.

⁴² Gdy nastał dzień, wyszedł i udał się na pustynne miejsce. Tłumy jednak szukały Go, przyszły aż do Niego i powstrzymywały Go, aby od nich nie odchodził.

⁴³ Lecz On powiedział do nich: Innym miastom także muszę nieść dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.

⁴⁴ I głosił w synagogach Judei.