Łukasza 23 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Jezus przed Piłatem

¹ Wtedy cały ich tłum powstał i zaprowadzili Go do Piłata.

² Tam zaczęli Go oskarżać: Stwierdziliśmy, że ten mąci w naszym narodzie, zabrania płacić podatki cesarzowi i podaje się za Chrystusa – króla.

³ Piłat zatem zapytał Go: Ty jesteś królem Żydów? On zaś odpowiedział mu: Sam mówisz.

⁴ Wówczas Piłat powiedział do arcykapłanów i tłumów: Nie znajduję w tym człowieku żadnej winy.

⁵ Oni jednak z tym większym naciskiem twierdzili: Podburza lud, bo uczy po całej Judei; zaczął od Galilei i [dotarł] aż tutaj.

Jezus i Herod

⁶ Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy ten człowiek jest Galilejczykiem,

⁷ i gdy dowiedział się, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który też w tych dniach przebywał w Jerozolimie.

⁸ Herod zaś, gdy zobaczył Jezusa, bardzo się ucieszył, bo już od dłuższego czasu chciał Go zobaczyć, dlatego że słyszał o Nim i miał nadzieję zobaczyć jakiś cud dokonany przez Niego.

⁹ Zaczął Mu zatem zadawać wiele pytań, ale On na nic mu nie odpowiedział.

¹⁰ Stali [tam] natomiast arcykapłani i znawcy Prawa i gwałtownie Go oskarżali.

¹¹ Wzgardził więc Nim i Herod wraz ze swoją strażą, a dla ośmieszenia Go narzucił na Niego lśniący płaszcz i odesłał do Piłata.

¹² I tak Herod i Piłat stali się w tym dniu przyjaciółmi; poprzednio bowiem pozostawali względem siebie we wrogości.

Proces i wyrok

¹³ Piłat zaś zwołał arcykapłanów, przełożonych i lud

¹⁴ i powiedział do nich: Przyprowadziliście mi tego człowieka jako zwodziciela ludu, a oto ja po przesłuchaniu Go wobec was, nie znalazłem w tym człowieku żadnej z win, o które Go oskarżacie.

¹⁵ Herod także, bo odesłał Go do nas – i oto nie popełnił niczego, co zasługiwałoby na śmierć.

¹⁶ Wychłoszczę Go więc i zwolnię.

Jezus i Barabasz

¹⁷ A miał obowiązek zwalniać im jednego [więźnia] ze względu na święto.

¹⁸ Zakrzyknęli więc wszyscy razem tymi słowy: Precz z Nim! Wypuść nam zaś Barabasza!

¹⁹ (Który został wtrącony do więzienia z powodu jakichś rozruchów w mieście oraz zabójstwa).

²⁰ Piłat jednak, chcąc zwolnić Jezusa, znów zwrócił się do nich.

²¹ Lecz oni wołali: Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!

²² Po raz trzeci więc odezwał się do nich: Co zatem złego Ten uczynił? Nie znalazłem w Nim niczego, co zasługiwałoby na śmierć. Wychłoszczę Go więc i zwolnię.

²³ Oni jednak nalegali głośnym wołaniem, domagając się Jego ukrzyżowania – i ich krzyki zaczęły przemagać.

²⁴ Piłat orzekł zatem, że ma się stać zgodnie z ich żądaniem.

²⁵ Zwolnił tego, który był wtrącony do więzienia za rozruchy i morderstwo i o którego prosili, a Jezusa zdał na ich wolę.

Ukrzyżowanie

²⁶ A gdy Go prowadzili, schwytali niejakiego Szymona Cyrenejczyka, który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.

²⁷ Szedł też za Nim liczny tłum ludu i kobiet, które biły się w pierś i opłakiwały Go.

²⁸ Jezus zaś zwrócił się w ich stronę i powiedział: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad swoimi dziećmi,

²⁹ bo oto idą dni, w których będą mówić: Szczęśliwe niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.

³⁰ Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! I do wzgórz: Przykryjcie nas!

³¹ Bo jeśli w zielonym drzewie takie rzeczy czynią, co się stanie w suchym?

³² Prowadzono też innych, dwóch złoczyńców, aby ich stracić wraz z Nim.

³³ Gdy więc przyszli na miejsce zwane Czaszką, tam ukrzyżowali Jego i złoczyńców: jednego z prawej, a drugiego z lewej strony.

³⁴ A Jezus mówił: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. Dzieląc się zaś Jego szatami, rzucili losy.

³⁵ A lud stał i patrzył. Przełożeni zaś szydzili i mówili: Innych ratował, niech uratuje siebie – jeśli jest Bożym Chrystusem, tym wybranym.

³⁶ Wyśmiewali Go też żołnierze, którzy podchodzili i przynosząc Mu kwaśne wino,

³⁷ mówili: Jeśli Ty jesteś królem Żydów, uratuj się!

³⁸ Widniał bowiem nad Nim napis: To jest król Żydów.

Uratowany w ostatniej chwili

³⁹ Wtedy jeden z powieszonych złoczyńców zaczął Mu urągać: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Uratuj siebie i nas!

⁴⁰ Drugi natomiast odezwał się i przyganił mu, mówiąc: Czy ty się Boga nie boisz, choć ponosisz tę samą karę?

⁴¹ My sprawiedliwie, bo godne tego, co zrobiliśmy, odbieramy, ten jednak nie zrobił nic niestosownego.

⁴² I dodał: Jezu, wspomnij o mnie, gdy przyjdziesz do swojego Królestwa.

⁴³ I powiedział mu: Zapewniam cię, dziś będziesz ze Mną w raju.

Rozdarcie zasłony

⁴⁴ A było już wówczas około godziny szóstej i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej

⁴⁵ przy tym zaćmionym słońcu; zasłona zaś przybytku została wówczas rozdarta przez środek.

⁴⁶ A Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce składam mego ducha. Po tych słowach wydał ostatnie tchnienie.

Pierwsze wyznania wiary

⁴⁷ Setnik zaś, gdy zobaczył to, co się stało, oddał chwałę Bogu, mówiąc: Rzeczywiście ten człowiek był sprawiedliwy.

⁴⁸ A wszystkie tłumy, które zeszły się na to widowisko, widząc, co się dzieje, biły się w pierś i zawracały.

⁴⁹ Wszyscy zaś ci, którzy Go znali – również kobiety, które razem podążały za Nim z Galilei – stali z daleka i przyglądali się temu.

Pogrzeb Jezusa

⁵⁰ I oto pewien człowiek imieniem Józef, będący radnym, człowiek dobry i sprawiedliwy –

⁵¹ który nie był w zgodzie z ich wolą ani z ich czynem – pochodzący z żydowskiego miasta Arymatea, oczekujący Królestwa Bożego –

⁵² on udał się do Piłata i wyprosił sobie ciało Jezusa.

⁵³ Następnie zdjął je, owinął w płótno i złożył w wykutym grobowcu, w którym nikt jeszcze nie był złożony.

⁵⁴ A był to Dzień Przygotowania i nadchodził szabat.

⁵⁵ Przyszły tam też za nim kobiety, które razem przybyły za Nim z Galilei; widziały one grobowiec oraz jak złożono Jego ciało.

⁵⁶ Po powrocie zaś przygotowały wonności i olejki, lecz w szabat, zgodnie z przykazaniem, odpoczęły.