Łukasza 2 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Narodziny Jezusa

¹ Właśnie w tych dniach wyszedł dekret od cesarza Augusta, aby spisać cały [zamieszkany] świat.

² Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.

³ Wszyscy zatem szli, by się spisać, każdy do swojego miasta.

⁴ Poszedł też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, dlatego że był z domu i z rodu Dawida,

⁵ by poddać się spisowi wraz z poślubioną sobie Marią, która była w ciąży.

⁶ Akurat gdy tam byli, wypełniły się dni jej rozwiązania.

⁷ I urodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go [w pieluszki] i położyła Go w żłobie, ponieważ w izbie nie było dla nich miejsca.

⁸ A byli w tej okolicy pasterze, którzy obozowali [w polu] i trzymali nocą straże przy swoim stadzie.

⁹ I stanął nad nimi anioł Pana i oświeciła ich zewsząd chwała Pana, i ogarnął ich wielki strach.

¹⁰ Lecz anioł przemówił do nich: Przestańcie się bać, bo oto ogłaszam wam wielką radość, która stanie się [udziałem] całego ludu,

¹¹ gdyż dziś urodził się wam Zbawca, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawida.

¹² A to będzie wam znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte [w pieluszki] i położone w żłobie.

¹³ I nagle zjawił się z aniołem tłum wojska niebieskiego, który wielbił Boga i powtarzał:

¹⁴ Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.

¹⁵ A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Dostańmy się aż do Betlejem i zobaczmy to spełnione słowo, które Pan nam oznajmił.

¹⁶ Poszli więc, śpiesząc się, i znaleźli Marię, Józefa oraz Niemowlę leżące w żłobie.

¹⁷ Kiedy zaś zobaczyli, oznajmili [im] o słowie, które im zostało powiedziane o tym Dziecku.

¹⁸ Wtedy wszyscy, którzy usłyszeli, zdziwili się tym, o czym im opowiedzieli pasterze.

¹⁹ Maria zaś zachowywała wszystkie te słowa i kojarzyła je w swoim sercu.

²⁰ Potem pasterze wrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli – tak, jak to im zostało powiedziane.

²¹ A gdy się wypełniło osiem dni, aby je obrzezać, nadano Mu imię Jezus, jak zostało nazwane przez anioła, zanim poczęło się ono w łonie.

Poświęcenie Jezusa w świątyni

²² A gdy, zgodnie z Prawem Mojżesza, wypełniły się dni ich oczyszczenia, przynieśli je do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu –

²³ jak napisano w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono zwany będzie świętym dla Pana–

²⁴ i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Prawie Pana: parę synogarlic lub dwa młode gołębie.

²⁵ A oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Człowiek ten był sprawiedliwy i oddany, oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był na nim;

²⁶ i zostało mu powiedziane przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Chrystusa [posłanego] przez Pana.

²⁷ Przyszedł [on] w Duchu do świątyni i gdy rodzice wnosili Dziecko Jezus, by postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,

²⁸ on wziął je w ramiona, błogosławił Boga i powiedział:

²⁹ Teraz, Władco, zwalniasz swego sługę, według swojego słowa, w pokoju,

³⁰ gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie,

³¹ które przygotowałeś wobec wszystkich ludów:

³² światło dla objawienia narodom i chwałę Twojego ludu – Izraela.

³³ A Jego ojciec i matka dziwili się z powodu wypowiadanych o Nim [słów].

³⁴ Symeon zaś błogosławił ich i powiedział do Marii, Jego matki: Oto Ten został ustanowiony na upadek i powstanie wielu w Izraelu i jako znak, któremu sprzeciwiać się będą –

³⁵ i twoją własną duszę przeszyje miecz – po to, by zostały objawione zamysły wielu serc.

³⁶ Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z plemienia Aszer; ta była bardzo posunięta w swoich dniach, a od swego dziewictwa żyła z mężem siedem lat.

³⁷ Była ona wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, nie opuszczała świątyni, dniami i nocami posługując w postach i w modlitwach.

³⁸ W tej godzinie stanęła obok, zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy.

³⁹ A gdy wypełnili wszystko zgodnie z Prawem Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.

⁴⁰ Dziecko zaś rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim.

Dwunastoletni Jezus w świątyni

⁴¹ Jego rodzice zaś chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.

⁴² A gdy ukończył dwanaście lat i, zgodnie ze zwyczajem, udali się na Święto,

⁴³ to po zakończeniu dni [świątecznych], kiedy już wracali, chłopiec Jezus został w Jerozolimie; a Jego rodzice nie wiedzieli o tym.

⁴⁴ Sądząc jednak, że jest gdzieś w gromadzie [idących], uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych,

⁴⁵ a gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam Go szukali.

⁴⁶ I dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i pytającego ich.

⁴⁷ Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem i Jego odpowiedziami.

⁴⁸ Na Jego widok zdziwili się, a Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko, dlaczego nam to zrobiłeś? Oto Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię.

⁴⁹ I odpowiedział im: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?

⁵⁰ Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im powiedział.

⁵¹ I poszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A Jego matka uważnie zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu.

⁵² Jezus zaś czynił postępy w mądrości i dojrzewaniu oraz w łasce u Boga i u ludzi.