Łukasza 18 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieść o hardym sędzi

¹ Opowiedział im też przypowieść o tym, że trzeba zawsze modlić się i nie ustawać.

² Powiedział tak: Był w jednym mieście pewien sędzia, który nie bał się Boga i nie liczył się z człowiekiem.

³ Była też w tym mieście pewna wdowa. Ta nachodziła go i mówiła: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem.

⁴ I przez pewien czas nie chciał. Potem jednak powiedział sobie: Chociaż nie boję się Boga i nie liczę się z człowiekiem,

⁵ jednak, ponieważ ta wdowa sprawia mi kłopot, obronię ją, aby wciąż nie przychodziła i nie uprzykrzała mi się.

⁶ I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia!

⁷ A czy Bóg nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy wołają do Niego dniem i nocą, chociaż zwleka w ich sprawie?

⁸ Mówię wam: Szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

Faryzeusz i celnik

⁹ Powiedział też do niektórych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są sprawiedliwi, a pozostałymi gardzili, taką przypowieść:

¹⁰ Dwóch ludzi wstąpiło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.

¹¹ Faryzeusz stanął i tak się o sobie modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak pozostali ludzie: zdziercy, oszuści, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.

¹² Poszczę dwa razy w tygodniu, oddaję dziesiątą część wszystkiego, co zyskuję.

¹³ Celnik zaś stanął daleko i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w swą pierś i mówił: Boże, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem.

¹⁴ Mówię wam: Raczej ten poszedł do swojego domu usprawiedliwiony niż tamten; bo każdy, kto się wywyższa, będzie upokorzony, a kto okazuje pokorę, będzie wywyższony.

Jezus i dzieci

¹⁵ Przynosili Mu też niemowlęta, aby ich dotknął. Uczniowie, widząc to, ganili ich.

¹⁶ Jezus jednak przywołał je i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i przestańcie im zabraniać, takich bowiem jest Królestwo Boże.

¹⁷ Zapewniam was, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno nie wejdzie do niego.

Bariera bogactwa

¹⁸ I zapytał Go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

¹⁹ A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg.

²⁰ Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie składaj fałszywych świadectw, szanuj swojego ojca i matkę.

²¹ A on na to: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.

²² Gdy Jezus to usłyszał, powiedział mu: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb na niebiosach, następnie zaś idź za Mną.

²³ Ten jednak, gdy usłyszał te słowa, [bardzo] się zasmucił, był bowiem wyjątkowo bogaty.

²⁴ Gdy Jezus zobaczył go tak bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają majątki, wejść do Królestwa Bożego.

²⁵ Łatwiej jest bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igły, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.

²⁶ A ci, którzy to usłyszeli, zapytali: Kto więc może być zbawiony?

²⁷ On zaś rzekł: To, co niemożliwe u ludzi, możliwe jest u Boga.

²⁸ Na to odezwał się Piotr: Oto my opuściliśmy to, co nasze, i poszliśmy za Tobą.

²⁹ On zaś odpowiedział im: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom lub żonę, lub braci, lub rodziców, lub dzieci ze względu na Królestwo Boże

³⁰ i kto nie otrzymałby w zamian dużo więcej w tym czasie, a w nadchodzącym wieku życia wiecznego.

Trzecia zapowiedź męki

³¹ Następnie wziął z sobą Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, gdzie dopełni się wszystko, co zostało napisane o Synu Człowieczym przez proroków.

³² Gdyż będzie wydany narodom i wyśmiany, zelżony i opluty,

³³ a po ubiczowaniu zabiją Go, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie.

³⁴ Oni jednak nic z tego nie kojarzyli, rzecz ta była przed nimi zakryta i nie rozumieli tych wypowiedzi.

Uzdrowienie niewidomego

³⁵ Gdy zaś zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał.

³⁶ Kiedy usłyszał, że przechodzi tłum, zaczął rozpytywać, co się dzieje.

³⁷ Oznajmili mu więc, że przechodzi Jezus z Nazaretu.

³⁸ Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!

³⁹ Ci, którzy szli na przedzie, upominali go, by zamilkł. On jednak tym bardziej krzyczał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!

⁴⁰ Jezus zaś stanął i polecił przyprowadzić go do siebie. A gdy zbliżył się, zapytał go:

⁴¹ Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, abym odzyskał wzrok.

⁴² Wtedy Jezus powiedział do niego: Odzyskaj! Twoja wiara cię ocaliła.

⁴³ I natychmiast odzyskał wzrok, i szedł za Nim, chwaląc Boga. A cały lud, gdy to zobaczył, oddał cześć Bogu.