Łukasza 15 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieści o zgubionej owcy

¹ Garnęli się zaś do Niego wszyscy celnicy i inni grzesznicy, aby Go słuchać.

² Faryzeusze natomiast oraz znawcy Prawa szemrali i mówili: Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi.

³ Opowiedział im więc taką przypowieść:

⁴ Który człowiek spośród was, mając sto owiec, gdy zgubi jedną z nich, nie pozostawia na pustkowiu dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie?

⁵ A gdy znajdzie, wkłada ją na swoje ramiona, cieszy się,

⁶ po przyjściu zaś do domu zwołuje przyjaciół oraz sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, gdyż znalazłem moją zgubioną owcę!

⁷ Mówię wam: Tak będzie radość w niebie z jednego opamiętującego się grzesznika większa, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie mają potrzeby opamiętania.

Przypowieści o zgubionej monecie

⁸ Albo która kobieta, mając dziesięć drachm, gdy zgubi jedną drachmę, nie zapala lampy, nie wymiata domu i nie szuka pracowicie, aż znajdzie?

⁹ Kiedy zaś znajdzie, zwołuje przyjaciółki oraz sąsiadki i mówi: Cieszcie się ze mną, gdyż znalazłam drachmę, którą zgubiłam.

¹⁰ Tak samo – mówię wam – powstaje radość u aniołów Bożych z powodu jednego opamiętującego się grzesznika.

Przypowieść o marnotrawnym synu

¹¹ Powiedział też: Pewien człowiek miał dwóch synów.

¹² Młodszy z nich powiedział ojcu: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. On więc podzielił między nich dorobek życia.

¹³ A po niewielu dniach młodszy syn zebrał wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.

¹⁴ A gdy wszystko wydał, nastał w tym kraju srogi głód i jemu też zaczęło brakować.

¹⁵ Poszedł więc i przyłączył się do jednego z obywateli tego kraju, a [ten] wysłał go do swoich gospodarstw paść świnie.

¹⁶ I pragnął nasycić się strąkami, które jadły świnie, lecz nikt mu nie dawał.

¹⁷ Przyszedł więc do siebie i stwierdził: Iluż to najemników mojego ojca ma chleba pod dostatkiem, a ja tu ginę z głodu.

¹⁸ Wstanę i pójdę do mojego ojca i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu oraz względem ciebie,

¹⁹ nie jestem już godny być nazwany twoim synem; uczyń mnie jak jednego z twoich najemników.

²⁰ Wstał więc i poszedł do swojego ojca. Gdy był jeszcze daleko, jego ojciec zobaczył go, zlitował się, wybiegł, rzucił mu się na szyję i ucałował go.

²¹ Syn zaś powiedział mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu oraz względem ciebie, już nie jestem godny być nazywany twoim synem.

²² Ojciec zaś powiedział do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; włóżcie pierścień na jego rękę i sandały na nogi.

²³ Przyprowadźcie też tuczne cielę, złóżcie je w ofierze, zjedzmy i pocieszmy się,

²⁴ dlatego, że ten mój syn był martwy, ale ożył, był zgubiony, lecz odnalazł się. I zaczęli się bawić.

²⁵ Jego starszy syn był zaś na polu. Gdy wracał i zbliżył się do domu, usłyszał muzykę i tańce.

²⁶ Przywołał więc jednego z pachołków i wypytywał, co to miałoby znaczyć.

²⁷ Ten zaś powiedział: Przybył twój brat, a twój ojciec złożył w ofierze tuczne cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego.

²⁸ Rozgniewał się więc i nie chciał wejść. Wówczas jego ojciec wyszedł i zaczął go zachęcać.

²⁹ On jednak odpowiedział swojemu ojcu: Oto tyle lat służę ci i nigdy nie przestąpiłem twojego rozkazu, a nigdy nie dałeś mi koźlątka, abym zabawił się z moimi przyjaciółmi.

³⁰ Gdy zaś przyszedł ten twój syn, który z dziwkami pożarł dorobek twego życia, złożyłeś w ofierze za niego tuczne cielę!

³¹ Wtedy on powiedział mu: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko moje jest twoje.

³² Trzeba było jednak poradować się i pocieszyć, dlatego że ten twój brat był martwy, ale ożył, był zgubiony, ale odnalazł się.