Łukasza 10 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Rozesłanie siedemdziesięciu dwóch posłańców

¹ Potem Pan wyznaczył innych siedemdziesięciu dwóch i rozesłał ich po dwóch przed swoim obliczem do każdego miasta i miejsca, do którego On sam zamierzał przyjść.

² Mówił zaś do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Uproście więc Pana żniwa, aby wypchnął robotników na swoje żniwo.

³ Idźcie! Oto posyłam was jak jagnięta między wilki.

⁴ Nie noście z sobą sakiewki ani torby, ani sandałów – i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

⁵ Do któregokolwiek domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi!

⁶ Jeśli będzie tam syn pokoju, spocznie na nim wasz pokój, a jeśli nie – wróci do was.

⁷ W tym zaś domu przebywajcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest; godzien [jest] bowiem robotnik swojej zapłaty. Nie przenoście się z domu do domu.

⁸ A jeśli do któregoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie to, co wam podadzą.

⁹ Uzdrawiajcie w nim też słabych i mówcie do nich: Przybliżyło się do was Królestwo Boże.

¹⁰ A jeśli do któregoś miasta wejdziecie i nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie:

¹¹ Nawet proch z waszego miasta, który przywarł nam do stóp, strząsamy wam, lecz to wiedzcie, że przybliżyło się Królestwo Boże.

¹² Mówię wam, że w tym Dniu lżej będzie Sodomie niż temu miastu.

Ostrzeżenie dla miast galilejskich

¹³ Biada tobie, Chorazynie! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie stały się cuda, które dokonały się u was, dawno opamiętałyby się, siedząc w worze i popiele.

¹⁴ Lecz Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niż wam.

¹⁵ A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba będziesz wywyższone? Aż do Hadesu zstąpisz!

¹⁶ Kto was słucha, Mnie słucha; kto was odrzuca, Mnie odrzuca. A kto Mnie odrzuca, odrzuca Tego, który Mnie posłał.

Powrót siedemdziesięciu dwóch posłańców

¹⁷ Siedemdziesięciu dwóch wróciło z radością, donosząc: Panie, nawet demony są nam uległe w Twoim imieniu.

¹⁸ Wtedy powiedział im: Widziałem szatana, spadającego z nieba niczym błyskawica.

¹⁹ Oto wyposażyłem was we władzę deptania po wężach i skorpionach, i po wszelkiej mocy nieprzyjaciela, i nic was na pewno nie skrzywdzi.

²⁰ Lecz nie cieszcie się z tego, że duchy są wam uległe, cieszcie się zaś, że wasze imiona wpisane są w niebiosach.

Przewaga dziecięcej prostoty

²¹ W tej godzinie rozweselił się [Jezus] w Duchu Świętym i powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś to niemowlętom! Tak, Ojcze, gdyż to stało się dla Ciebie upodobaniem.

²² Wszystko zostało mi przekazane przez mojego Ojca i nikt nie pojmuje, kim jest Syn, jak tylko Ojciec, i kim jest Ojciec, jak tylko Syn i ten, któremu Syn zechce to objawić.

²³ A na osobności zwrócił się do uczniów i powiedział: Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie.

²⁴ Mówię wam bowiem, że wielu proroków i królów chciało zobaczyć to, co wy widzicie, a nie zobaczyli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Sposób na wieczność

²⁵ A oto powstał pewien znawca Prawa [i] chcąc Go wystawić na próbę, zapytał: Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

²⁶ On zaś odpowiedział mu: Co napisano w Prawie? Jak czytasz?

²⁷ A on na to: Będziesz kochał Pana, Boga swego, z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całej swojej siły i z całej swojej myśli, a swojego bliźniego jak siebie samego.

²⁸ Wtedy powiedział mu: Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył.

Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie

²⁹ On jednak, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: A kto jest moim bliźnim?

³⁰ W nawiązaniu do tego Jezus powiedział: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców, którzy go odarli, obłożyli razami i odeszli, zostawiając na wpół umarłego.

³¹ Przypadkiem jakiś kapłan schodził tą drogą i gdy go zobaczył, przeszedł na drugą stronę.

³² Podobnie i Lewita, gdy przyszedł na to miejsce, zobaczył go, przeszedł na drugą stronę.

³³ Natomiast pewien Samarytanin, podróżując, przechodził obok niego i gdy go zobaczył, zlitował się.

³⁴ Podszedł więc i obandażował jego rany, polewając [je] oliwą i winem, po czym posadził [go] na swoje zwierzę, zaprowadził go do gospody i zaopiekował się nim.

³⁵ A nazajutrz wyciągnął dwa denary i dał gospodarzowi, mówiąc: Zadbaj o niego, a cokolwiek nadpłacisz, ja ci w drodze powrotnej zwrócę.

³⁶ Który z tych trzech, twoim zdaniem, okazał się bliźnim temu, który wpadł między zbójców?

³⁷ On na to: Ten, który okazał mu miłosierdzie. Wtedy Jezus powiedział mu: Idź, i ty czyń podobnie.

Jezus u Marii i Marty

³⁸ W czasie ich podróżowania wszedł On do jakiejś wioski, gdzie przyjęła Go pewna kobieta imieniem Marta.

³⁹ Miała ona siostrę, której było na imię Maria. Ta usiadła u stóp Pana i słuchała Jego Słowa.

⁴⁰ Marta tymczasem krzątała się przy wielu posługach. Stanęła zatem i powiedziała: Panie, czy nie dbasz o to, że moja siostra pozostawiła przy posłudze mnie samą? Powiedz jej więc, aby mi pomogła.

⁴¹ Pan zaś odpowiedział jej: Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele,

⁴² potrzeba zaś jest jedna; Maria bowiem wybrała sobie dobrą część, która nie zostanie jej odjęta.