Lamentacje 2 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń żałobna o gniewie PANA

¹ א Ach! Okrył w swym gniewie ciemną chmurą Pan córkę Syjonu! Zrzucił z nieba na ziemię wspaniałość Izraela i nie pamiętał o podnóżku swoich stóp w dniu swojego gniewu.

² ב Pochłonął Pan, nie żałował żadnej siedziby Jakuba. W swej porywczości zburzył twierdze córki judzkiej. Zrzucił na ziemię, sponiewierał królestwo i jego książąt.

³ ג Ściął w żarze swego gniewu wszelki róg Izraela. Cofnął swoją prawicę sprzed oblicza wroga i zapłonął w Jakubie niczym płomień ognia pożerający wokoło.

⁴ ד Naciągnął swój łuk jak wróg. Postawił prawicę jak przeciwnik i wyciął wszystkie kosztowności oka w namiocie córki Syjonu, rozlał jak ogień swą wściekłość.

⁵ ה Pan stał się jak wróg. Pochłonął Izraela. Pochłonął wszystkie jego pałace, zburzył umocnienia i pomnożył u córki Syjonu płacz i narzekanie.

⁶ ו Splądrował jak w ogrodzie jego szałas, zrujnował miejsce jego spotkań. Sprawił, że zapomniano na Syjonie o święcie i szabacie – i odtrącił w porywie swego gniewu króla oraz kapłana.

⁷ ז Odrzucił Pan swój ołtarz, obrzydził sobie swą świątynię. Przekazał w rękę wroga mury jej pałaców – wydali głos w domu JHWH jak w dniu święta.

⁸ ח JHWH przeznaczył na zniszczenie mur córki Syjonu. Rozciągnął sznur, nie cofnął swej ręki przed pochłonięciem, sprawił, że płakał [w żałobie] wał obronny i mur – razem posłabły.

⁹ ט Zapadły się w ziemię jej bramy. Zniszczył i połamał ich rygle. Jej król i książęta – u narodów. Nie ma już Prawa; również jej prorocy nie znajdą już widzenia u JHWH.

¹⁰ י Usiedli w milczeniu na ziemi starsi córki Syjonu. Wznieśli proch na swoje głowy, opasali się worami. Pochyliły do ziemi swą głowę dziewice Jerozolimy.

¹¹ כ Wylane we łzach moje oczy, przewraca się w mym wnętrzu. Wylana na ziemię moja wątroba – z powodu zagłady córki mego ludu. Omdlewa niemowlę i dziecko na ulicach miasta.

¹² ל Mówiły do matek: Gdzie ziarno i wino? – gdy mdlały niczym przebite [mieczem] na ulicach miasta, gdy wylewały duszę na łono swych matek.

¹³ מ Co mam zaświadczyć o tobie? Co przypomina ciebie, córko jerozolimska? Co równa się z tobą, a zlituję się nad tobą, dziewico, córko Syjonu? Bo wielka jak morze twa zagłada. Kto cię uzdrowi?

¹⁴ נ Twoi prorocy wieszczyli ci puste [słowa] i mdłe [sprawy], i nie obnażali twojej winy, by przywrócić ci powodzenie. Wieszczyli raczej mowy marne i przynęty do odstępstwa.

¹⁵ ס Klaskali nad tobą w dłonie wszyscy przechodzący drogą. Gwizdali i potrząsali swą głową nad córką jerozolimską: Oto miasto, o którym mówili: Pełnia piękna! Radość dla całej ziemi!

¹⁶ פ Otworzyli nad tobą swoje usta wszyscy twoi wrogowie. Gwizdali i zgrzytali zębami; powiedzieli: Pochłonęliśmy! Ach! To jest dzień, na który czekaliśmy! Doczekaliśmy się! Zobaczyliśmy!

¹⁷ ע JHWH uczynił to, co zamyślał. Spełnił swą zapowiedź; to, co ogłaszał od dni dawnych – zburzył i nie żałował! I cieszył się nad tobą wróg – wywyższył róg twoich nieprzyjaciół.

¹⁸ צ Wołało ich serce do Pana: [O,] Murze córki Syjonu! Spraw, niech płyną łzy jak potok, dniami i nocami. Nie dawaj sobie wytchnienia, niech twa źrenica nie spocznie.

¹⁹ ק Powstań, krzycz w nocy, na początku nocnych straży. Wylewaj jak wodę swe serce przed obliczem Pana. Wznieś do Niego swe dłonie za duszę swych niemowląt, omdlewających z głodu na rogu każdej ulicy.

²⁰ ר Spójrz, JHWH, i przyjrzyj się: Z kim tak postąpiłeś? Czy kobiety mają jeść swój owoc, wypieszczone dzieci? Czy w świątyni Pana ma być zabijany kapłan i prorok?

²¹ ש Polegli w prochu ulicy chłopiec oraz starzec; moje dziewice i moi młodzieńcy padli od miecza. Zabiłeś [ich] w dniu swego gniewu – ściąłeś, nie pożałowałeś.

²² ת Zawołaj jak w dzień zgromadzenia – otaczają mnie lęki. I nie było w dniu gniewu JHWH uciekiniera ani ocalonego. Tych, których wychowałam i wykarmiłam, zniszczył mój wróg.