Lamentacje 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń żałobna o upadłej Jerozolimie

¹ א Ach! Jakże samotne siedzi – miasto [niegdyś] pełne ludzi. Stało się jak wdowa, [niegdyś] wielkie między narodami, Księżniczka wśród prowincji stała się przymusową robotnicą!

² ב Gorzko płacze w nocy, a na jej policzku łzy. Nie ma pocieszenia od żadnego ze swych kochanków. Wszyscy jej przyjaciele zdradzili ją, stali się jej wrogami.

³ ג Na wygnanie poszedł Juda, na cierpienie i do wielkiej niewoli. Osiadł między narodami, nie znalazł wytchnienia; wszyscy jego prześladowcy dopadli go w wąskich przejściach.

⁴ ד Drogi na Syjon w żałobie, bo brak zdążających na święto! Wszystkie jego bramy spustoszone, jego kapłani jęczą, jego dziewice zgnębione, a on – w rozgoryczeniu.

⁵ ה Jego nieprzyjaciele byli na przedzie, wrogom powiodło się, bo JHWH utrapił go z powodu jego licznych przestępstw. Jego dzieci poszły w niewolę przed obliczem nieprzyjaciela.

⁶ ו I odszedł od córki Syjonu cały jej splendor. Jej książęta stali się jak jelenie: nie znalazły pastwiska i uchodzą bez siły przed tropicielem.

⁷ ז Jerozolima wspomniała dni swego cierpienia i swojej tułaczki, wszystkie swe kosztowności, które miała od dawna. Gdy jej lud wpadł w rękę nieprzyjaciela i nikt nie przyszedł jej z pomocą, widzieli ją jej nieprzyjaciele – śmiali się z jej zagłady.

⁸ ח Ciężko zgrzeszyła Jerozolima, dlatego stała się nieczysta. Wszyscy jej czciciele pogardzili nią, bo zobaczyli jej nagość. Ona również wzdycha i odwraca się tyłem.

⁹ ט Jej nieczystość – na jej spódnicy, nie pamiętała swojej przyszłości. Strasznie też się stoczyła, nie ma pocieszyciela. Wejrzyj, JHWH, na moją niedolę, gdyż wróg się wywyższa.

¹⁰ י Wróg wyciąga swą rękę po wszystkie jej kosztowności, bo widziała narody wchodzące do jej świątyni, o których przykazałeś: Nie wejdą do twego [miejsca] zgromadzenia.

¹¹ כ Cały jej lud jęczy, poszukując chleba, oddają swe kosztowności za pokarm – dla zachowania duszy: Wejrzyj, JHWH, i zobacz, jak jestem wzgardzona.

¹² ל Nie obchodzi was wszystkich przechodzących drogą? Spójrzcie i zobaczcie: Czy jest ból jak mój ból, który został mi zadany, który sprowadził na mnie JHWH w dniu żaru swojego gniewu?

¹³ מ Z wysoka posłał ogień w moje kości i [ten] je pokonał. Rozciągnął sieć na moje nogi i obrócił mnie do tyłu. Zesłał na mnie zniszczenie, omdlewam cały dzień.

¹⁴ נ Zawiązane jest jarzmo moich przestępstw – związane Jego ręką. Podniesione zostały na moją szyję – sprawił, że załamała się moja siła. Pan wydał mnie w ręce tych, którym nie mogę sprostać.

¹⁵ ס Zakpił z mych wszystkich walecznych Pan w moim obrębie. Zwołał przeciw mnie zgromadzenie, aby złamać mego młodzieńca. Pan podeptał tłocznię dziewicy, córce judzkiej.

¹⁶ ע Z tego powodu ja płaczę, moje oko, moje oko spływa wodą, bo daleki ode mnie pocieszyciel, ktoś, kto pokrzepiłby moją duszę, zniszczeni zostali moi synowie, gdyż wróg był potężny.

¹⁷ פ Syjon wyciąga swoje ręce – brak mu pocieszenia, JHWH przykazał o Jakubie, by otoczyli go jego wrogowie, Jerozolima stała się nieczysta pomiędzy nimi.

¹⁸ צ JHWH okazał się sprawiedliwy; tak, Jego ustom byłem nieposłuszny. Słuchajcie, wszystkie ludy, i zobaczcie mój ból: moje dziewice i moi młodzieńcy poszli do niewoli.

¹⁹ ק Wołałam moich kochanków – oni mnie zdradzili! Moi kapłani i moi starsi pomarli w mieście, gdyż szukali dla siebie żywności, aby odzyskać [siły] dla swych dusz.

²⁰ ר Wejrzyj, JHWH, gdyż jestem w ucisku! Moje wnętrze wzburzone, moje serce przewraca się we mnie, bo byłam bardzo nieposłuszna. Na ulicy osieraca miecz, a dom jest niczym śmierć.

²¹ ש Słuchali, że ja jęczę, brak mi pocieszenia. Wszyscy moi wrogowie słuchali, cieszyli się z mego nieszczęścia, że Ty to uczyniłeś – sprowadziłeś dzień zapowiedziany. Niech im się stanie, jak mnie!

²² ת Niech całe ich zło przyjdzie przed Ciebie i nawiedź ich, jak nawiedziłeś mnie za wszystkie moje przestępstwa. Tak, liczne są moje westchnienia, a moje serce jest słabe.