Kaznodziei 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Tytuł

¹ Słowa Kaznodziei, syna Dawida, króla w Jerozolimie.

Motto

² Marność nad marnościami, mówi Kaznodzieja, marność nad marnościami – wszystko jest marnością.

Wartość ludzkiego trudu

³ Jaki pożytek ma człowiek z całego swojego trudu, który znosi pod słońcem?

⁴ Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia pozostaje na wieki.

⁵ Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i śpieszy do swego miejsca – tam, gdzie jego wschód.

⁶ Wiatr wieje na południe i krąży – na północ; krąży, krąży, wieje – i w swym krążeniu wraca.

⁷ Wszystkie rzeki płyną ku morzu, lecz morze się nie zapełnia; do miejsca, z którego rzeki płyną – tam one zawracają, by [dalej] płynąć.

⁸ Wszystkie rozważania nużą, człowiek nie zdoła [ich] wyrazić. Oko nie nasyci się oglądaniem, a ucho nie napełni się słuchaniem.

⁹ To, co było, znów będzie, a to, co robiono, znów będą robić – i nie ma nic nowego pod słońcem.

¹⁰ Czy jest sprawa, o której można by powiedzieć: Spójrz, to coś nowego? Było to już w czasach, które nas poprzedzały.

¹¹ Nie pamięta się o tych, którzy byli wcześniej, ani o następnych, którzy [dopiero] będą; oni też nie pozostaną w pamięci u tych, którzy po nich nastaną.

Wartość wnikliwych dociekań

¹² Ja, Kaznodzieja, byłem królem nad Izraelem w Jerozolimie.

¹³ I postanowiłem w swoim sercu prześledzić i zbadać – w mądrości – wszystko, co się dzieje pod niebem. Takie to trudne zadanie zlecił Bóg synom ludzkim, aby się nim trudzili.

¹⁴ [I] przyjrzałem się wszystkim sprawom, które się dzieją pod słońcem, a wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem.

¹⁵ Tego, co krzywe, nie da się wyprostować, a tego, czego brak, nie da się policzyć.

¹⁶ Toteż powiedziałem sobie w swoim sercu: Oto stałem się wielki i doszedłem do większej mądrości niż wszyscy, którzy byli przede mną w Jerozolimie, a moje serce zgłębiło wiele mądrości i wiedzy.

¹⁷ Nakłoniłem zatem moje serce, aby poznać mądrość i poznać szaleństwo i głupotę; lecz poznałem, że to również jest gonitwą za wiatrem.

¹⁸ Bo gdzie wiele mądrości, tam wiele zmartwienia, a kto pomnaża poznanie, pomnaża cierpienie.