Jeremiasza 10 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

PAN i fałszywe bóstwa

¹ Słuchajcie Słowa, które JHWH kieruje do was, domu Izraela!

² Tak mówi JHWH: Nie uczcie się drogi narodów i nie bójcie się znaków niebieskich, choć boją się ich narody!

³ Gdyż ustawy ludów są niczym! Tak, są drzewem z lasu! Wyciął je – pracą rąk rzemieślnika – siekierą!

⁴ Srebrem i złotem je upiększył, gwoździami i młotkami je wzmocnili – i się nie chwieje.

⁵ Są one jak straszak na polu ogórkowym! I nie mówią! Trzeba się ich nanosić, bo nie zrobią kroku. Nie bójcie się ich, bo nie mogą zaszkodzić. Nie mogą również zrobić nic dobrego.

⁶ Nie ma takiego jak Ty, JHWH! Jesteś wielki i wielkie jest w mocy Twe imię.

⁷ Kto by się nie bał Ciebie, Królu narodów? Tak, Tobie się to należy, gdyż wśród wszystkich mędrców narodów i między wszystkimi ich królestwami nie ma takiego jak Ty.

⁸ To im wspólne: są tępi i głupi! Pouczenie [od tych] nicości? [Przecież] to drewno!

⁹ Srebro sklepane, sprowadzone z Tarszisz, i złoto z Ufaz – dzieło rzemieślnika i rąk złotnika; ich szata z błękitnej i czerwonej purpury – wszystkie one sprawą znawców.

¹⁰ Ale JHWH jest Bogiem prawdy. On jest Bogiem żywym i Królem wiecznym. Od Jego gniewu drży ziemia, a narody nie są w stanie znieść Jego wzburzenia.

¹¹ Tak mówcie o nich: Bogowie, którzy nie stworzyli niebios ani ziemi, ci znikną z ziemi i spod niebios.

¹² On natomiast stwarza ziemię swoją mocą, utwierdza świat swoją mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.

¹³ Gdy wyda głos – szum wód na niebiosach; On sprawia, że obłoki wznoszą się z krańców ziemi, stwarza błyskawice na deszcz i wypuszcza wiatr ze swoich skarbców.

¹⁴ Tępy jest każdy człowiek, bez poznania, zawstydzi się każdy złotnik z powodu posążka! Bo jego odlewy są kłamstwem i nie ma w nich ducha!

¹⁵ Są nicością, dziełem kpiny, w czasie swego nawiedzenia zginą!

¹⁶ Nie takim jak one jest Dział Jakuba, gdyż On jest Stwórcą wszystkiego, a Izrael Jego plemieniem Jego dziedzictwa – JHWH Zastępów Jego imię.

Nadciągająca klęska

¹⁷ Podnieś z ziemi swój tobołek, ty, siedząca w oblężeniu!

¹⁸ Gdyż tak mówi JHWH: Oto Ja cisnę mieszkańcami tej ziemi tym razem i pognębię ich po to, by [szukali i] znaleźli.

¹⁹ Biada mi z powodu mego złamania! Osłabiający zadano mi cios. A ja mówiłem: Z pewnością tę słabość zniosę.

²⁰ Mój namiot zniszczony i wszystkie moje sznury zerwane. Moi synowie odeszli ode mnie i ich nie ma. Nikt już nie rozbije mojego namiotu i nie rozciągnie moich zasłon.

²¹ Gdyż tępi byli pasterze i JHWH nie szukali, dlatego im się nie powiodło i całe ich stado rozproszone.

²² Słuchaj! Oto nadchodzi wieść i wielki zgiełk z ziemi północnej, by zamienić miasta Judy w pustkowie, w legowisko szakali!

²³ Wiem, JHWH, że droga człowieka nie od niego zależy i że nikt, gdy idzie, nie kieruje własnym krokiem.

²⁴ Karć mnie, JHWH, lecz według słusznej [miary], nie w swoim gniewie, abyś mnie nie zniweczył!

²⁵ Wylej swe wzburzenie na narody, które Ciebie nie znają, i na plemiona, które nie wzywają Twojego imienia, gdyż pożarły Jakuba i pochłonęły go, i skończyły z nim, i spustoszyły jego niwę.