IV Mojżeszowa 14 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Zniechęcenie i bunt ludu

¹ Wtedy całe zgromadzenie podniosło i wydało swój głos, i płakał lud tej nocy.

² Narzekali na Mojżesza i na Aarona wszyscy synowie Izraela, i powiedziało do nich całe zgromadzenie: Obyśmy wówczas pomarli w ziemi egipskiej albo obyśmy pomarli na tej pustyni!

³ I po cóż JHWH prowadzi nas do tej ziemi? Abyśmy padli od miecza? Aby nasze żony i dzieci stały się łupem? Czy nie lepiej nam wrócić do Egiptu?

⁴ I mówili jeden do drugiego: Obierzmy sobie wodza i wróćmy do Egiptu!

⁵ Wtedy Mojżesz i Aaron padli na swoją twarz przed całą społecznością zgromadzenia synów Izraela.

⁶ Jozue zaś, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, spośród zwiadowców [wysłanych do] ziemi, rozdarli swoje szaty

⁷ i powiedzieli do całego zgromadzenia synów Izraela: Ziemia, przez którą przeszliśmy dla jej wyśledzenia, jest ziemią bardzo, bardzo dobrą.

⁸ Jeśli JHWH upodobał nas sobie, to wprowadzi nas do tej ziemi i da nam ją, ziemię opływającą w mleko i miód.

⁹ Tylko nie buntujcie się przeciw JHWH! Sami też nie bójcie się ludu tej ziemi. Owszem, będą naszym chlebem! Odeszła od nich ich osłona, a JHWH jest z nami! Nie bójcie się ich!

¹⁰ Lecz całe zgromadzenie powiedziało, aby ich ukamienować. Wtedy wszystkim synom Izraela ukazała się w namiocie spotkania chwała JHWH.

Gniew i kara

¹¹ Wówczas JHWH powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie Mną pogardzać? I jak długo nie będą Mi wierzyć pomimo wszystkich znaków, których dokonałem wśród nich?

¹² Uderzę go zarazą i wydziedziczę go, a ciebie uczynię narodem większym i liczniejszym niż oni.

¹³ Lecz Mojżesz powiedział do JHWH: Gdy wtedy Egipcjanie usłyszą – bo przecież wywiodłeś ten lud w swojej mocy spośród nich –

¹⁴ to powiedzą [o tym] mieszkańcom tej ziemi. [A ci] usłyszeli, że Ty, JHWH, jesteś pośród tego ludu, że oko w oko Ty, JHWH, ukazujesz się im i że Twój obłok stoi nad nimi – że w słupie obłoku kroczysz przed nimi za dnia, a w słupie ognia nocą.

¹⁵ Jeśli więc uśmiercisz ten lud do ostatniego człowieka, to narody, które słyszały wieść o Tobie, powiedzą:

¹⁶ Ponieważ JHWH nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, którą im przysiągł, to wybił ich na pustyni.

¹⁷ Teraz więc niech się, proszę, okaże moc mojego Pana, tak jak oznajmiłeś w słowach:

¹⁸ JHWH powściągliwy w gniewie i wielce łaskawy, przebaczający winę i przestępstwo, [który] nigdy nie pozostawia bez kary, lecz nawiedza winę ojców na synach do trzeciego i do czwartego [pokolenia].

¹⁹ Przebacz, proszę, winę tego ludu, według wielkości Twojej łaski, jak już odpuszczałeś temu ludowi od [czasu jego wyjścia z] Egiptu aż dotąd.

²⁰ A JHWH powiedział: Przebaczyłem – według twego słowa.

²¹ Ale – jak Ja żyję i [jak] cała ziemia jest pełna chwały JHWH –

²² że żaden z tych ludzi, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, których dokonywałem w Egipcie i na pustyni – a już po dziesięciokroć wystawiali Mnie na próbę i nie słuchali mojego głosu –

²³ nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mnie znieważyli, nie zobaczy jej.

²⁴ Jednak mojego sługę Kaleba, za to, że jest w nim inny duch i całkowicie był za Mną, wprowadzę do ziemi, do której poszedł, i jego potomstwo ją posiądzie.

²⁵ Skoro więc Amalek i Kananejczyk ma mieszkać w dolinie, zawróćcie jutro i wyruszcie na pustynię, w drogę [ku] Morzu Czerwonemu.

²⁶ JHWH przemówił ponadto do Mojżesza i do Aarona tymi słowy:

²⁷ Jak długo jeszcze to niegodziwe zgromadzenie będzie szemrać przeciwko Mnie? Słyszałem narzekających synów Izraela, [wiem], jak szemrają przeciwko Mnie!

²⁸ Powiedz im: Jak Ja żyję – oświadczenie JHWH – uczynię wam tak, jak mówiliście w mojej obecności.

²⁹ Na tej pustyni padną wasze trupy i wszyscy spisani spośród was, w pełnej liczbie, od dwudziestego roku życia wzwyż – którzy szemraliście przeciw Mnie,

³⁰ nie wejdziecie wy do ziemi, co do której podniosłem moją rękę, że osiedlę was w niej, za wyjątkiem Kaleba, syna Jefunego, i Jozuego, syna Nuna.

³¹ Za to wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem, te wprowadzę i one poznają ziemię, którą wy pogardziliście.

³² Co do was więc, wasze trupy padną na tej pustyni,

³³ a wasi synowie będą pasterzami na pustyni przez czterdzieści lat i poniosą karę za waszą niewierność, aż w pełni padną wasze trupy na pustyni.

³⁴ W liczbie dni szpiegowania przez was ziemi, [to jest w liczbie] czterdziestu dni, dzień za rok, przez czterdzieści lat, będziecie ponosić karę za wasze winy i doznacie mojej niechęci.

³⁵ Ja, JHWH, powiedziałem tak i tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które zmówiło się przeciw Mnie. Na tej pustyni wyginą do ostatniego i tu pomrą!

Śmierć zwiadowców

³⁶ Mężczyźni zaś, których Mojżesz wysłał, aby wyszpiegowali ziemię, a którzy, gdy wrócili, przez rozgłaszanie złej wieści o ziemi podburzyli całe zgromadzenie do szemrania przeciw niemu,

³⁷ ci mężczyźni, którzy roznosili złą wieść o ziemi, pomarli przed obliczem JHWH z powodu plagi.

³⁸ Tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, pozostali przy życiu spośród tych mężczyzn, którzy poszli na przeszpiegi do ziemi.

Klęska pod Chormą

³⁹ A gdy Mojżesz oznajmił te słowa wszystkim synom Izraela, lud bardzo się zasmucił.

⁴⁰ [Ludzie] zatem wstali wcześnie rano i wyszli na skraj góry, mówiąc: Oto jesteśmy i chcemy wyruszyć do tego miejsca, o którym mówił JHWH, bo zgrzeszyliśmy.

⁴¹ Lecz Mojżesz powiedział: Dlaczego to chcecie przekroczyć rozkaz JHWH? To się nie powiedzie.

⁴² Nie wyruszajcie, gdyż nie ma JHWH pośród was! [Nie idźcie], abyście nie zostali pobici przed obliczem waszych wrogów.

⁴³ Gdyż Amalek i Kananejczyk są tam przed wami i padniecie od miecza, ponieważ odwróciliście się od [kroczenia] za JHWH – i JHWH nie będzie z wami.

⁴⁴ Uparli się jednak, by wejść na skraj góry, choć skrzynia Przymierza JHWH ani Mojżesz nie opuścili obozu.

⁴⁵ I zszedł Amalek i Kananejczyk, mieszkaniec tej góry, i pobili ich – i bili aż po Chormę.