Hebrajczyków 6 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

¹ Dlatego pominąwszy podstawę nauki o Chrystusie, przejdźmy do doskonałości, nie kładąc znów fundamentu o odwróceniu się od martwych uczynków i wierze w Boga,

² pouczeniu o chrztach, o nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu umarłych i o sądzie wiecznym.

³ To właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.

⁴ Niemożliwe jest bowiem raz oświeconych, tych, którzy też posmakowali niebieskiego daru, i którym dano stać się uczestnikami Ducha Świętego,

⁵ i którzy posmakowali dobroci słowa Bożego oraz [przejawów] mocy przyszłego wieku –

⁶ i którzy odpadli, ponownie odnowić ku opamiętaniu, jako tych, którzy krzyżują sobie Syna Bożego i publicznie znieważają.

⁷ Ziemia bowiem, która często pije spadający na nią deszcz i wydaje użyteczny plon tym, przez których jest też uprawiana, uczestniczy w błogosławieństwie [pochodzącym] od Boga;

⁸ ta natomiast, która rodzi ciernie i osty, jest bezużyteczna i bliska przekleństwa, a jej kresem – spalenie.

⁹ Ale chociaż tak mówimy, jesteśmy co do was, kochani, przekonani o [rzeczach] lepszych i niosących zbawienie.

¹⁰ Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby zapomnieć o waszym dziele i o miłości dla Jego imienia, której dowiedliście jako ci, którzy usługiwali i usługują świętym.

¹¹ Pragniemy zaś, aby każdy z was – ze względu na całkowitą pewność nadziei – aż do końca przejawiał tę samą gorliwość,

¹² abyście nie stali się ociężali, lecz byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.

Przykład niezawodności Bożych obietnic

¹³ Gdy bowiem Bóg składał Abrahamowi obietnicę i nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie,

¹⁴ mówiąc: Zaręczam, że ci pobłogosławię i rozmnożę cię obficie;

¹⁵ a ponieważ [Abraham] był cierpliwy, doczekał się [spełnienia] obietnicy.

¹⁶ Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego i przysięga przypieczętowuje koniec każdego ich sporu;

¹⁷ stąd Bóg, chcąc mocniej przekonać dziedziców obietnicy o niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą,

¹⁸ abyśmy dzięki dwom niezmiennym posunięciom, co do których niemożliwe jest, aby Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę, by uchwycić się przedłożonej nam nadziei.

¹⁹ Trzymamy się jej jako kotwicy duszy, pewnej i niewzruszonej, sięgającej aż poza zasłonę,

²⁰ gdzie jako przewodnik wszedł za nas Jezus, stając się na wieki Arcykapłanem według porządku Melchizedeka.