Filipian 2 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

¹ Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jeśli jakiś bodziec miłości, jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i zmiłowanie,

² dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie jednomyślni, odczuwający tę samą miłość, zgodni, jednego zdania –

³ [nie czyniący] nic z samolubstwa ani dla [zaspokojenia] próżnej chwały, ale w pokorze uważający jedni drugich za wyższych od siebie,

⁴ nie doglądający każdy swego, ale też każdy tego, co innych.

Chrystusowy przykład człowieczeństwa

⁵ Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus.

⁶ On, będąc w tej postaci, co Bóg, nie poczytywał sobie za zdobycz bycia równym Bogu,

⁷ ale wyparł się siebie, przyjmując postać sługi, stając się podobny ludziom; a gdy znalazł się w takim stanie jak człowiek,

⁸ uniżył samego siebie, stając się posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci na krzyżu.

⁹ Dlatego też Bóg wielce Go wywyższył i obdarzył imieniem, które jest ponad wszelkie imię,

¹⁰ aby na imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano [bytów] niebieskich, ziemskich i podziemnych

¹¹ i [aby] wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, na chwałę Boga Ojca.

¹² Dlatego, moi ukochani, tak jak zawsze byliście posłuszni – nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność – z bojaźnią i drżeniem pełnijcie swoje zbawienie,

¹³ gdyż to Bóg jest Tym, który sprawia w was chcenie i wykonanie ze względu na dobrą wolę.

¹⁴ Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania,

¹⁵ abyście stali się nienaganni i szczerzy – byli dziećmi Boga bez skazy pośród wykolejonego i wynaturzonego pokolenia, w którym świecicie jak światła na świecie,

¹⁶ zachowując Słowo życia na moją chlubę, na dzień Chrystusa, [na dowód], że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem.

¹⁷ Ale nawet jeśli mam być wylany na ofiarę i w posłudze waszej wiary, raduję się i współraduję się z wami wszystkimi –

¹⁸ tak samo i wy radujcie się i wpółradujcie się ze mną.

Słowo o Tymoteuszu i Epafrodytosie

¹⁹ Mam zaś nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, abym i ja podbudował się, wiedząc, co się z wami dzieje.

²⁰ Nie mam bowiem nikogo podobnie myślącego, kto by tak szczerze troszczył się o to, co się z wami dzieje.

²¹ Wszyscy bowiem szukają tego, co własne, a nie tego, co Jezusa Chrystusa.

²² A jakiej próby to [człowiek], o tym wiecie, bo jak syn ojcu służył ze mną dla ewangelii.

²³ Jego to więc mam nadzieję posłać zaraz, gdy się dowiem, co ze mną będzie;

²⁴ jestem zaś przekonany w Panu, że i sam wkrótce do was przyjdę.

²⁵ Uznałem zaś za potrzebne posłać do was Epafrodytosa, mojego brata, współpracownika i współbojownika, a waszego wysłannika i sługę, [któremu powierzyliście usłużenie] mi w potrzebie.

²⁶ Tęsknił on bowiem do was wszystkich i martwił się, bo usłyszeliście, że zachorował.

²⁷ A rzeczywiście zachorował – tak, że bliski był śmierci. Ale Bóg zmiłował się nad nim; a nie tylko nad nim, lecz również nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem.

²⁸ Pilnie więc go posyłam, abyście widząc go, znów się uradowali, a ja bym był spokojniejszy.

²⁹ Przyjmijcie go zatem w Panu z wszelką radością i miejcie takich [ludzi] w poszanowaniu,

³⁰ gdyż ze względu na dzieło Chrystusa bliski był śmierci, narażając swoją duszę, aby wypełnić wasz niedostatek w posłudze względem mnie.