Ezechiela 9 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Śmierć odstępcom!

¹ I zawołał, jak słyszałem, donośnym głosem tymi słowy: Zbliżcie się, dozorze miasta, każdy z narzędziem zniszczenia w swojej ręce!

² I oto sześciu mężczyzn przyszło od strony Bramy Górnej, zwróconej ku północy, a każdy miał w swej ręce narzędzie zniszczenia. Był też wśród nich jeden mężczyzna, odziany w lnianą szatę, z rożkiem pisarza u swych bioder. I przyszli, i stanęli obok miedzianego ołtarza.

³ Wtedy chwała Boga Izraela podniosła się znad cheruba, na którym spoczywała, do progu domu [Pana], i zawołał do człowieka odzianego w lnianą szatę, który miał rożek pisarza u swych bioder.

⁴ I powiedział JHWH do niego: Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy, i zrób znak na czole ludzi, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnianymi w jej obrębie!

⁵ A do innych powiedział, jak słyszałem: Przejdźcie za nim przez miasto i zabijajcie – niech się nie zmiłuje wasze oko i nie litujcie się!

⁶ Wytnijcie do [całkowitego] zniszczenia starca, młodzieńca i dziewicę, dzieci i kobiety, lecz tych wszystkich, którzy mają na sobie znak, nie dotykajcie! I zacznijcie od mojego świętego [miejsca]! I zaczęli od mężczyzn, od starszych, którzy byli przed domem [Pana].

⁷ Potem powiedział do nich: Zbezczeszczcie dom [Pana] i napełnijcie dziedzińce przebitymi. [Następnie] wyjdźcie – i [niech] wyjdą – i zabijajcie w mieście!

⁸ I stało się, gdy tak zabijali, że ja zostałem pozostawiony, i upadłem na twarz i krzyczałem, mówiąc: Ach! Panie JHWH! Czy Ty chcesz zniszczyć całą resztę Izraela, gdy tak wylewasz swe wzburzenie na Jerozolimę?

⁹ I powiedział do mnie: Wina domu Izraela i Judy jest bardzo, bardzo wielka, a ta ziemia jest pełna krwi, a miasto pełne jest bezprawia! Bo powiedzieli: Porzucił JHWH tę ziemię! I: JHWH [niczego] nie widzi!

¹⁰ Dlatego Ja również – nie zlituje się moje oko i nie zmiłuję się. Ich postępki włożę im na głowę.

¹¹ A oto człowiek odziany w lnianą szatę, który miał rożek pisarza u swych bioder, zdał sprawę, mówiąc: Uczyniłem, jak mi nakazałeś.