Ewangelia Marka 12 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieść o dzierżawcach winnicy

¹ I zaczął mówić do nich w przypowieściach: Pewien człowiek zasadził winnicę, otoczył ją murem, wykuł zbiornik, wzniósł wieżę, wynajął ją rolnikom – i odjechał.

² W czasie [winobrania] posłał do rolników sługę, aby przyjął od rolników część z owoców winnicy.

³ A oni wzięli go, ubiczowali i odesłali z niczym.

⁴ I znów posłał do nich innego sługę. Temu rozbili głowę i znieważyli go.

⁵ Posłał jeszcze innego; tego zabili – i wielu innych, których albo wychłostali, albo pozabijali.

⁶ Miał jeszcze jednego, ukochanego syna; posłał go do nich jako ostatniego, mówiąc: Mojego syna uszanują.

⁷ Rolnicy ci zaś powiedzieli sobie: To jest dziedzic, chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.

⁸ Chwycili go zatem, zabili i wyrzucili go poza winnicę.

⁹ Co więc uczyni pan winnicy? Przyjedzie i wygubi rolników, a winnicę odda innym.

¹⁰ Czy nie czytaliście tego [fragmentu] Pisma: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głowicą naroża.

¹¹ Stało się to za sprawą Pana ito jest cudowne w naszych oczach.

¹² I starali się Go schwytać – ale bali się tłumu; zrozumieli bowiem, że przeciw nim wypowiedział tę przypowieść. Opuścili Go więc i odeszli.

Jezus o zobowiązaniach wobec Boga i cesarza

¹³ Posłali więc do Niego niektórych spośród faryzeuszów i herodianów, aby schwytali Go za słowo.

¹⁴ Przyszli więc i mówią do Niego: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i nie zabiegasz o nikogo; nie masz bowiem względu na osobę, ale w prawdzie nauczasz drogi Bożej; czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?

¹⁵ A On, świadom ich obłudy, powiedział do nich: Dlaczego poddajecie Mnie próbie? Przynieście Mi denara, abym [go] obejrzał.

¹⁶ Przynieśli zatem, a On ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis? A oni Mu odpowiedzieli: Cesarza.

¹⁷ Wtedy Jezus im powiedział: Co cesarskie, oddajcie cesarzowi, a co Boże – Bogu. I byli Nim zadziwieni.

Zagadka o zmartwychwstaniu

¹⁸ Wtedy przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go, mówiąc:

¹⁹ Nauczycielu! Mojżesz napisał nam, że jeśliby czyjś brat umarł i pozostawił żonę, a nie pozostawił dziecka, wówczas jego brat ma wziąć tę żonę i wzbudzić potomstwo swojemu bratu.

²⁰ [Otóż] było siedmiu braci; pierwszy pojął żonę, a umierając, nie pozostawił potomstwa.

²¹ Wtedy pojął ją drugi i umarł, nie pozostawiwszy potomstwa. Tak samo trzeci –

²² i siedmiu nie zostawiło potomstwa. W końcu, po wszystkich, zmarła także ta kobieta.

²³ Przy zmartwychwstaniu, kiedy zmartwychwstaną, którego z nich będzie żoną? Bo siedmiu miało ją za żonę.

²⁴ Jezus im odpowiedział: Czy nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pism ani mocy Boga?

²⁵ Bo gdy powstaną z martwych, nie będą się żenić ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie na niebiosach.

²⁶ Co do umarłych natomiast, że zostaną wzbudzeni, czy nie czytaliście w zwoju Mojżesza, jak to Bóg przy cierniowym krzaku wypowiedział do niego słowa: Ja jestem Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba?

²⁷ Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, ale żywych. Bardzo błądzicie.

Najważniejsze przykazanie

²⁸ Wtedy podszedł jeden ze znawców Prawa, który usłyszał, jak ze sobą rozprawiali, a gdy zobaczył, że trafnie im odpowiedział, zapytał Go: Które przykazanie jest pierwsze ze wszystkich?

²⁹ Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest takie: Słuchaj, Izraelu! Pan, nasz Bóg, jest Panem jedynym,

³⁰ będziesz więc kochał Pana, swojego Boga, z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całej swojej myśli i z całej swojej siły.

³¹ A drugie jest takie: Będziesz kochał swojego bliźniego jak samego siebie. Innego przykazania, większego od tych, nie ma.

³² I powiedział do Niego znawca Prawa: Wspaniale, Nauczycielu! Prawdę powiedziałeś, że jest jedynym i poza Nim nie ma innego;

³³ i że kochać Go z całego serca i z całej myśli, i z całej siły, a bliźniego kochać jak samego siebie, znaczy więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary.

³⁴ A Jezus, widząc, że on rozumnie odpowiedział, powiedział do niego: Niedaleko jesteś od Królestwa Bożego. I nikt nie ośmielał się Go już więcej pytać.

Boska tożsamość Jezusa

³⁵ Odpowiadając, Jezus powiedział, ucząc w świątyni: Jak znawcy Prawa mogą mówić, że Chrystus jest synem Dawida?

³⁶ Sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Pan powiedział mojemu Panu: Siedź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod Twoje stopy!

³⁷ Sam Dawid nazywa Go Panem, jak więc może On być jego synem? A liczny tłum chętnie Go słuchał.

Ostrzeżenie przed znawcami Prawa

³⁸ W swoim nauczaniu powiedział też: Strzeżcie się znawców Prawa, pragnących chodzenia w długich szatach, pozdrowień na rynkach,

³⁹ pierwszych krzeseł w synagogach i zaszczytnych miejsc na ucztach.

⁴⁰ Pożerają oni domy wdów i dla pozoru długo się modlą; ci dostaną surowszy wyrok.

Wdowi grosz

⁴¹ Usiadłszy naprzeciw skarbony, przyglądał się, jak tłum wrzuca do skarbony pieniądze, a wielu bogatych dużo wrzucało.

⁴² Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa leptony, czyli kodrantes.

⁴³ Wówczas przywołał swoich uczniów i powiedział im: Zapewniam was, ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy rzucający do skarbony.

⁴⁴ Bo wszyscy wrzucili ze swojego nadmiaru, ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje życie.