Dzieje 24 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Obrona Pawła przed namiestnikiem Feliksem

¹ A po pięciu dniach przybył arcy­kapłan Ananiasz z niektórymi prezbiterami oraz z rzecznikiem prawnym, niejakim Tertullusem; wnieśli oni przed namiestnikiem pozew przeciwko Pawłowi.

² A gdy został wezwany, Tertullus zaczął oskarżać, mówiąc: Wiele pokoju zażywamy dzięki tobie i reformom mającym miejsce w tym narodzie za sprawą twojej przezorności.

³ Zawsze i wszędzie przyjmujemy to, najdostojniejszy Feliksie, z wszelką wdzięcznością.

⁴ Aby zaś więcej cię nie trudzić, proszę, abyś nas pokrótce w swojej cierpliwości wysłuchał.

⁵ Stwierdziliśmy bowiem, że ten człowiek [szerzy] zarazę i wywołuje powstania wśród wszystkich Żydów po całym zamieszkałym świecie jako przywódca [heretyckiego] stronnictwa Nazaretańczyków.

⁶ Próbował on też zbezcześcić świątynię, więc schwytaliśmy go i chcieliśmy osądzić według naszego Prawa.

⁷ Gdy jednak przybył chiliarcha Lizjasz z dużą siłą, wyrwał go z naszych rąk

⁸ i polecił, aby jego oskarżyciele udali się do ciebie, o czym też – jeśli wypytasz o to wszystko – sam możesz dowiedzieć się o tym, o co go oskarżamy.

⁹ Żydzi również potwierdzili oskarżenie, zapewniając, że tak się sprawy mają.

¹⁰ A gdy namiestnik skinął na niego, aby mówił, Paweł odpowiedział: Wiedząc, że od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, w dobrej myśli podejmuję obronę w sprawach, które mnie dotyczą.

¹¹ Możesz sprawdzić, że nie upłynęło więcej niż dwanaście dni, odkąd przybyłem do Jerozolimy, aby złożyć pokłon [Bogu].

¹² I nie napotkali mnie w świątyni sporzącego się z kimkolwiek ani wzniecającego niepokój w synagogach, ani też w mieście,

¹³ nie mogą też dowieść przed tobą tego, o co mnie teraz oskarżają.

¹⁴ To natomiast wyznaję przed tobą, że zgodnie z Drogą, którą nazywają herezją, w ten sposób służę ojczystemu Bogu, wierząc wszystkiemu temu, co zgodne z Prawem, oraz temu, co napisano u proroków;

¹⁵ mam przy tym nadzieję względem Boga, [spełnienia] której również oni sami oczekują, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

¹⁶ W tym też sam usilnie się staram mieć sumienie nieskazitelne wobec Boga i ludzi zawsze.

¹⁷ A po wielu latach przybyłem, aby mojemu narodowi uczynić wsparcie oraz [złożyć] ofiary,

¹⁸ przy których napotkali mnie w świątyni, po dokonaniu oczyszczenia, bez tłumu i bez zgiełku,

¹⁹ jacyś Żydzi z Azji, którzy powinni tu być przed tobą i oskarżać, jeżeli mają coś przeciwko mnie.

²⁰ Albo niech ci oto sami powiedzą, jaką nieprawość znaleźli u mnie, gdy stałem przed Sanhedrynem.

²¹ Chyba tylko ten jeden okrzyk, który wydałem, gdy stałem pośród nich: Jestem dziś postawiony przed waszym sądem z powodu zmartwychwstania.

Dalsze losy Pawła pod rządami Feliksa

²² Feliks zaś odroczył ich, a dokładniej zaznajomiony z tym, co dotyczy Drogi, powiedział: Gdy chiliarcha Lizjasz przybędzie, wydam postanowienie w waszej sprawie.

²³ Rozkazał setnikowi strzec go, stosować ulgę i nikomu z jego bliskich nie bronić mu posługiwać.

²⁴ A po kilku dniach przybył Feliks z własną żoną Druzyllą, która była Żydówką, posłał po Pawła i wysłuchał go w sprawie wiary w Chrystusa Jezusa.

²⁵ Lecz gdy zaczął mówić o sprawiedliwości, o wstrzemięźliwości i o nadchodzącym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Na teraz odejdź; gdy znajdę czas, poślę po ciebie.

²⁶ Jednocześnie miał nadzieję, że Paweł da mu pieniądze; dlatego częściej po niego posyłał i rozmawiał z nim.

²⁷ Po upływie dwóch lat Feliks otrzymał następcę, Porcjusza Festusa. Chcąc jednak zyskać względy Żydów, Feliks pozostawił Pawła w więzieniu.