Dzieje 16 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wydarzenia w Derbe i Listrze

¹ Dotarł też do Derbe i do Listry. A oto był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn kobiety Żydówki, wierzącej, ojca zaś Greka,

² któremu bracia z Listry i Ikonium wystawili dobre świadectwo.

³ Paweł postanowił zabrać go z sobą, dlatego wziął go i obrzezał ze względu na Żydów, którzy przebywali w tych okolicach; wszyscy bowiem byli świadomi, że jego ojciec był Grekiem.

⁴ A gdy przechodzili przez miasta, przekazywali im do przestrzegania postanowienia powzięte przez apostołów i starszych w Jerozolimie.

⁵ Zgromadzenia zatem rzeczywiście utwierdzały się w wierze i z każdym dniem rosły w liczbę.

Podróż do Macedonii i wydarzenia w Filippi

⁶ I przeszli przez frygijską i galacką krainę, powstrzymani przez Ducha Świętego od głoszenia Słowa w Azji.

⁷ A gdy podeszli do Mizji, próbowali udać się do Bitynii, lecz Duch Jezusa nie pozwolił im,

⁸ a zatem po przejściu obok Mizji doszli do Troady.

⁹ Paweł zaś oglądał w nocy widzenie: jakiś Macedończyk stał i prosił go: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam.

¹⁰ Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, dochodząc wspólnie do wniosku, że Bóg nas wezwał, abyśmy im głosili ewangelię.

¹¹ Odbiliśmy zatem z Troady i skierowaliśmy się na Samotrakę, następnego dnia do Neapolu,

¹² a stamtąd do Filippi, które jest miastem pierwszego okręgu Macedonii, kolonią [rzymską]. W tym mieście zatrzymaliśmy się na kilka dni.

¹³ A w dzień szabatu wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak sądziliśmy, było miejsce modlitwy; tam usiedliśmy i rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.

¹⁴ Przysłuchiwała się też temu pewna bogobojna kobieta, imieniem Lidia, sprzedawczyni purpury z miasta Tiatyry, której Pan otworzył serce, aby przyjmowała to, co mówił Paweł.

¹⁵ A gdy została ochrzczona, wraz ze swoim domem, poprosiła: Skoro uznaliście, że jestem wierząca w Panu, wstąpcie i zamieszkajcie w moim domu – i wymogła to na nas.

¹⁶ I stało się, że gdy szliśmy na modlitwę, spotkała nas pewna młoda służąca, mająca ducha wieszczego, która swoim wróżeniem przynosiła duży zysk swoim panom.

¹⁷ Ta, idąc blisko za Pawłem i za nami, krzyczała, mówiąc: Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego! Oni głoszą wam drogę zbawienia!

¹⁸ A to czyniła przez wiele dni. Zmęczony zaś Paweł zwrócił się do ducha i powiedział: Rozkazuję ci w imieniu Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I w tej godzinie wyszedł.

¹⁹ A gdy jej panowie spostrzegli, że nadzieja ich zysku odeszła, schwytali Pawła i Sylasa, zawlekli ich na rynek przed przełożonych,

²⁰ wprowadzili ich przed pretorów i powiedzieli: Ci oto ludzie bardzo niepokoją nasze miasto, będąc Żydami,

²¹ i głoszą zwyczaje, których nie wolno nam, jako Rzymianom, przyjmować ani zachowywać.

²² Wraz z nimi wystąpił też przeciw nim tłum, a pretorzy zdarli z nich szaty i kazali wychłostać.

²³ A gdy im zadali wiele razów, wrzucili ich do więzienia i nakazali stróżowi więziennemu, aby ich bacznie strzegł.

²⁴ Ten, po otrzymaniu takiego rozkazu, wtrącił ich do wewnętrznego lochu i ich nogi zakuł w dyby.

²⁵ A około północy Paweł i Sylas, modląc się, śpiewali hymny Bogu, więźniowie zaś przysłuchiwali się im.

²⁶ Nagle powstało wielkie trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia; natychmiast też otworzyły się wszystkie drzwi i rozwiązały się więzy wszystkich.

²⁷ A gdy stróż więzienny został zbudzony i zobaczył otwarte drzwi więzienia, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli.

²⁸ Lecz Paweł głośno zawołał: Nie czyń sobie nic złego, bo wszyscy tu jesteśmy.

²⁹ Wtedy poprosił o światło, wskoczył do środka i zdjęty przerażeniem, przypadł do Pawła i Sylasa,

³⁰ a gdy ich wyprowadził na zewnątrz, zapytał: Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony?

³¹ Oni zaś odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.

³² I opowiedzieli mu Słowo Pana – [jemu] oraz wszystkim, którzy byli w jego domu.

³³ Wtedy wziął ich w tej godzinie, w nocy, obmył od ran, i zaraz został ochrzczony on sam i wszyscy jego [domownicy].

³⁴ Wprowadził ich też do swojego domu, zastawił stół i wraz z całym domem cieszył się, że uwierzył Bogu.

³⁵ A gdy nastał dzień, posłali pretorzy siepaczy z poleceniem: Zwolnij tych ludzi.

³⁶ Stróż więzienny z kolei oznajmił te słowa Pawłowi: Pretorzy przysłali polecenie, że macie być zwolnieni; teraz zatem wyjdźcie i idźcie w pokoju.

³⁷ Paweł jednak powiedział do nich: Wychłostali nas, ludzi będących Rzymianami, publicznie bez sądu, wrzucili nas do więzienia; a teraz potajemnie nas wypędzają? O, nie! Niech tu sami przyjdą i nas wyprowadzą.

³⁸ Siepacze donieśli pretorom te słowa. A ci, gdy usłyszeli, że są Rzymianami, przestraszyli się.

³⁹ Przybyli więc, przeprosili ich, wyprowadzili i prosili, aby odeszli z miasta.

⁴⁰ Po wyjściu więc z więzienia, wstąpili do Lidii, a gdy zobaczyli braci, dodali im otuchy i odeszli.