Dzieje 13 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Działalność Kościoła w Antiochii

¹ Byli zaś w Antiochii, w tamtejszym zgromadzeniu, prorokami i nauczycielami: Barnaba, Symeon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, wychowywany razem z tetrarchą Herodem, oraz Saul.

² Gdy tak służyli Panu i pościli, Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi już Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich sobie powołałem.

³ Wtedy, po [zakończeniu] postu i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.

PIERWSZA PODRÓŻ MISYJNA Wydarzenia na Cyprze

⁴ Oni zatem, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji, stamtąd natomiast odpłynęli na Cypr,

⁵ a gdy znaleźli się w Salaminie, głosili Słowo Boga w synagogach Żydów; mieli też Jana [jako] pomocnika.

⁶ Po przejściu całej wyspy aż do Pafos spotkali pewnego mężczyznę, maga, fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus,

⁷ który był z prokonsulem Sergiuszem Pawłem, rozumnym człowiekiem. Ten przywołał Barnabę oraz Saula i pragnął posłuchać Słowa Bożego.

⁸ Jednak Elimas, mag – tak bowiem tłumaczone jest jego imię – zaczął im się przeciwstawiać, starając się odwieść prokonsula od wiary.

⁹ Saul zaś, albo też Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego

¹⁰ i powiedział: Pełny wszelkiego oszustwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?

¹¹ A oto teraz ręka Pana na tobie, i będziesz ślepy, i nie będziesz oglądał słońca – do czasu. Natychmiast też ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokół, szukał, kto by go poprowadził za rękę.

¹² Wtedy prokonsul zobaczył, co się stało, i uwierzył, zdumiony nauką Pana.

Wydarzenia w Antiochii Pizydyjskiej

¹³ Po odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge w Pamfilii; Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy.

¹⁴ Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli.

¹⁵ A po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jakieś słowo zachęty do ludu – mówcie.

¹⁶ Wówczas powstał Paweł, dał znak ręką i powiedział: Mężowie izraelscy i wy, którzy boicie się Boga, posłuchajcie!

¹⁷ Bóg tego ludu Izraela wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i z podniesionym ramieniem wyprowadził go z niej,

¹⁸ i przez około czterdzieści lat znosił ich cierpliwie na pustyni;

¹⁹ a po wytępieniu siedmiu narodów z ziemi kananejskiej, dał im ich ziemię w dziedzictwo

²⁰ na około czterysta pięćdziesiąt lat. Potem też dał im sędziów, aż do proroka Samuela.

²¹ Następnie zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z pokolenia Beniamina – [na] lat czterdzieści.

²² A gdy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, któremu też wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca, który wykona całą moją wolę.

²³ Z jego nasienia Bóg, według obietnicy, wywiódł Izraelowi Zbawcę Jezusa,

²⁴ przed którego przyjściem Jan głosił chrzest opamiętania całemu ludowi Izraela.

²⁵ A przy końcu swego biegu Jan mówił: Za kogo mnie uważacie? To nie jestem ja, ale oto za mną idzie Ten, którego sandałów u stóp nie jestem godzien rozwiązać.

²⁶ Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci wśród nas, którzy się boicie Boga, nam zostało posłane słowo tego zbawienia.

²⁷ Mieszkający w Jerozolimie bowiem i ich przełożeni nie rozpoznali Go i przez skazanie Go wypełnili głosy proroków czytane w każdy szabat;

²⁸ choć nie znaleźli nic, czym zasłużyłby na śmierć, zażądali od Piłata, aby został zgładzony.

²⁹ A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli [Go] z drzewa i złożyli w grobowcu.

³⁰ Bóg jednak wzbudził Go z martwych.

³¹ On też przez wiele dni był oglądany przez tych, którzy razem z Nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są Jego świadkami wobec ludu.

³² I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom,

³³ że Bóg wypełnił ją względem nas, ich dzieci, przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim: Jesteś moim Synem, Ja cię dziś zrodziłem.

³⁴ A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie uległ skażeniu, powiedział w ten sposób: Dam wam świętości Dawida, godne zaufania.

³⁵ Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz Twojemu świętemu oglądać skażenia.

³⁶ Dawid bowiem, gdy oddał usługi własnemu pokoleniu, zgodnie z Bożym planem zasnął i został przyłączony do swoich ojców, oglądał więc skażenie –

³⁷ Ten jednak, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia.

³⁸ Niech wam zatem wiadome będzie, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane jest wam odpuszczenie grzechów,

³⁹ i to wszystkich, co do których nie byliście w stanie być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza; w Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.

⁴⁰ Uważajcie zatem, aby nie przyszło to, co zostało powiedziane u proroków:

⁴¹ Spójrzcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu na pewno nie uwierzylibyście, jeśliby wam ktoś o nim opowiadał.

⁴² A gdy wychodzili, zachęcano ich, aby w następny szabat opowiedzieli im o tych sprawach.

⁴³ Po opuszczeniu zaś synagogi wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej.

⁴⁴ A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, aby słuchać Słowa Pana.

⁴⁵ Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością, i bluźniąc, zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił Paweł.

⁴⁶ Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów.

⁴⁷ Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś był dla zbawienia aż po krańce ziemi.

⁴⁸ Poganie, słysząc to, cieszyli się i chwalili Słowo Pana, i uwierzyli wszyscy, ilu ich było usposobionych do życia wiecznego –

⁴⁹ rozchodziło się zaś Słowo Pana po całej krainie.

⁵⁰ Żydzi zaś podburzyli pobożne wpływowe kobiety oraz główne osoby w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wypędzili ich ze swoich granic.

⁵¹ Oni zaś otrząsnęli proch ze swoich nóg przeciw nim i poszli do Ikonium.

⁵² Uczniowie zaś pozostawali pełni radości i Ducha Świętego.