Dzieje 11 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Reakcja Żydów na nawrócenie się pogan

¹ Usłyszeli zaś apostołowie oraz bracia [rozrzuceni] po Judei, że i poganie przyjęli Słowo Boga.

² A gdy Piotr przybył do Jerozolimy, zarzucali mu ci, którzy byli z obrzezania,

³ mówiąc: Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś wraz z nimi.

⁴ Piotr zaś zaczął im wyjaśniać po kolei:

⁵ Byłem ja w mieście Joppie i gdy modliłem się, zobaczyłem w zachwyceniu widzenie: jakiś zstępujący przedmiot, jakby wielkie płótno, opuszczane z nieba za cztery rogi — i podeszło aż do mnie.

⁶ Wpatrzyłem się w nie uważnie i zobaczyłem czworonogi ziemi i dzikie zwierzęta, płazy oraz ptaki nieba.

⁷ Usłyszałem też głos mówiący do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz!

⁸ Wtedy odpowiedziałem: Nie ma mowy, Panie, bo skalane i nieczyste nigdy nie weszło do moich ust.

⁹ A głos z nieba powtórnie odezwał się do mnie: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane.

¹⁰ To zaś stało się trzykrotnie, po czym znowu wszystko zostało wciągnięte do nieba.

¹¹ I oto zaraz przed domem, w którym byłem, stanęli trzej mężczyźni, posłani do mnie z Cezarei.

¹² A Duch powiedział mi, abym poszedł z nimi bez wahania. Poszło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka.

¹³ Opowiedział nam on, jak zobaczył anioła, który stanął w jego domu i powiedział: Poślij do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem,

¹⁴ który powie ci słowa, dzięki którym będziesz zbawiony ty i cały twój dom.

¹⁵ A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, tak jak na nas na początku.

¹⁶ I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.

¹⁷ Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja byłem, abym mógł zabronić Bogu?

¹⁸ A gdy to usłyszeli, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom Bóg sprawił opamiętanie dla [otrzymania] życia.

¹⁹ Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, które wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc Słowa, tylko samym Żydom.

²⁰ Niektórzy zaś z nich byli ludźmi z Cypru i Cyreny; oni po przybyciu do Antiochii zaczęli mówić również do Greków, głosząc ewangelię o Panu Jezusie.

²¹ I ręka Pana była z nimi, rzeczywiście wielka liczba tych, którzy uwierzyli, nawróciła się do Pana.

²² Słowo o nich dotarło do uszu zgromadzenia w Jerozolimie; wysłali więc Barnabę, aby poszedł aż do Antiochii.

²³ On, gdy tam przybył i zobaczył łaskę Bożą, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby z poświęceniem serca trwali w Panu.

²⁴ Był to bowiem człowiek dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I znaczny tłum został pozyskany dla Pana.

²⁵ Udał się on też do Tarsu, aby odszukać Saula,

²⁶ a gdy go znalazł, przyprowadził [go] do Antiochii. I stało się, że przez cały rok zbierali się w zgromadzeniu i nauczali znaczny tłum; w Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

²⁷ W tych zaś dniach przyszli do Antiochii prorocy z Jerozolimy.

²⁸ Jeden z nich, imieniem Hagabos, powstał i zaznaczył przez Ducha, że na całym świecie nastanie wielki głód – nastał on też za Klaudiusza.

²⁹ Co do uczniów natomiast, tak jak kogo było stać, każdy z nich postanowił posłać pomoc braciom mieszkającym w Judei.

³⁰ To też uczynili, posyłając ją prezbiterom za pośrednictwem Barnaby i Saula.