Apokalipsa 14 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego PrzymierzaWizja Baranka i 144.000 odkupionych 1 I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli na czole wypisane Jego imię i imię Jego Ojca. 2 I usłyszałem głos z nieba, jak szum wielu wód i jak głos wielkiego grzmotu; a głos, który usłyszałem, [brzmiał] jak harfiarze grający na swoich harfach. 3 I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi; i nikt nie był w stanie nauczyć się tej pieśni, jak tylko sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. 4 Są to ci, którzy nie splamili się z kobietami; są bowiem dziewiczy. Idą oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka. 5 I w ich ustach nie znaleziono kłamstwa – są bez skazy. Sąd i upadek Wielkiego Babilonu 6 I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba. Miał on ewangelię wieczną, aby ją głosić mieszkańcom ziemi i każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi. 7 Wołał on donośnym głosem: Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina Jego sądu, i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód. 8 A inny anioł, drugi, szedł za nim, mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon, który winem szaleństwa swojego nierządu napoił wszystkie narody. 9 I kolejny anioł, trzeci, szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś kłania się zwierzęciu i jego podobiźnie i przyjmuje znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, 10 to i on będzie pił wino szaleństwa Boga, zmieszane, nierozcieńczone, w kielichu Jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. 11 A dym ich męki unosi się na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy kłaniają się zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmie znamię jego imienia. 12 Tu jest wytrwałość świętych, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę Jezusa. 13 I usłyszałem głos z nieba, mówiący: Napisz: Szczęśliwi są od teraz umarli, którzy w Panu umierają. Tak, mówi Duch, by mogli odpocząć po swych trudach, bo ich czyny idą za nimi. Żniwo ostateczne 14 I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na swej głowie miał złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp. 15 I inny anioł wyszedł z przybytku, wołając donośnym głosem do Tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła pora żniwa, gdyż dojrzało żniwo ziemi! 16 I rzucił Ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i ziemia została zżęta. 17 I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie. On również miał ostry sierp. 18 I [jeszcze] inny anioł wyszedł od ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem. Zawołał on donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. 19 I anioł rzucił swój sierp na ziemię, i obciął winogrona ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu. 20 I deptano tłocznię na zewnątrz miasta, i popłynęła z tłoczni krew, aż do wędzideł koni na przestrzeni tysiąca sześciuset stadiów. |
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
Ewangeliczny Instytut Biblijny