2 Samuela 21 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Zemsta Gibeonitów na potomstwie Saula

¹ Za dni Dawida nastał głód. [Trwał] trzy lata, rok po roku. Dawid szukał wówczas oblicza JHWH, a JHWH odpowiedział: Na Saulu i na [jego] domu [ciąży] krew, dlatego że uśmiercił Gibeonitów.

² Wtedy król wezwał Gibeonitów i powiedział do nich – a Gibeonici nie [pochodzą] od synów Izraela, ale od resztki Amorytów i choć synowie Izraela związali się z nimi przysięgą, Saul usiłował ich wytępić z powodu swej gorliwości względem Izraela i Judy –

³ Dawid zatem spytał Gibeonitów: Co mam dla was uczynić i czym przejednać, abyście pobłogosławili dziedzictwo JHWH?

⁴ A Gibeonici powiedzieli do niego: Nie mamy z Saulem ani z jego domem [sprawy o] srebro lub złoto, ani nie mamy człowieka do uśmiercenia w Izraelu. On na to: Cokolwiek powiecie, to wam uczynię.

⁵ Wtedy odpowiedzieli królowi: Człowiek, który nas tępił i który zamyślał, jak nas wygubić, byśmy nie ostali się na całym obszarze Izraela –

⁶ niech nam wydadzą siedmiu ludzi spośród jego synów, a rozczłonkujemy ich dla JHWH na Wzgórzu Saula, wybranego przez JHWH. I król powiedział: Sam wam ich wydam.

⁷ Król jednak oszczędził Mefiboszeta, syna Jonatana, syna Saula, ze względu na przysięgę wobec JHWH, która była między nimi – między Dawidem a Jonatanem, synem Saula.

⁸ Król wziął natomiast Armoniego i Mefiboszeta, dwóch synów Rispy, córki Aji, których urodziła Saulowi, i pięciu synów Merab, córki Saula, których urodziła ona Adrielowi, synowi Barzilaja z Mecholi.

⁹ Tych wydał w rękę Gibeonitów, a ci rozczłonkowali ich na górze przed obliczem JHWH, tak że padło ich siedmiu razem, a zostali oni uśmierceni w dniach żniwa, w pierwszych [dniach], na początku żniw jęczmienia.

¹⁰ Wtedy Rispa, córka Aji, wzięła włosiennicę i rozścieliła ją sobie na skale – od początku żniwa aż do czasu, gdy spadła na nich woda z nieba – i nie dopuściła ptactwa niebios, aby ptactwo niebieskie siadało na nich za dnia, a zwierzyna polna [żerowała] nocą.

Pogrzeb kości Saula i jego potomków

¹¹ Gdy Dawidowi doniesiono o tym, co uczyniła Rispa, córka Aji, nałożnica Saula,

¹² Dawid poszedł i wziął kości Saula oraz kości Jonatana, jego syna, od panów Jabesz-Gilead, którzy je wykradli z placu [miejskiego w] Bet-Szean, gdzie powiesili je Filistyni w dniu pobicia Saula przez Filistynów pod Gilboa.

¹³ I wywiózł stamtąd kości Saula i kości Jonatana, jego syna, zabrali też kości rozczłonkowanych,

¹⁴ i pochowali kości Saula i Jonatana, jego syna, w ziemi Beniaminitów w Sela, w grobie Kisza, jego ojca. Tak uczyniono wszystko, co nakazał król, i po tym [wszystkim] Bóg dał się uprosić co do ziemi.

Dokonania wojowników Dawida

¹⁵ Gdy znów doszło do bitwy Filistynów z Izraelem i zszedł [do niej] Dawid, a jego słudzy z nim, walczyli z Filistynami i Dawid był zmęczony.

¹⁶ Wówczas Jiszbi-Benob, który należał do potomków Rafy – a waga jego włóczni wynosiła trzysta [sykli] wagi spiżu – i który miał przypasany nowy [miecz], powiedział, [że zamierza] uderzyć Dawida.

¹⁷ Abiszaj, syn Serui, pomógł [Dawidowi] jednak, ugodził Filistyna i uśmiercił go. Wówczas wojownicy Dawida przysięgli mu: Już więcej nie wyjdziesz z nami do bitwy, by w ten sposób nie zgasła lampa Izraela.

¹⁸ Potem zdarzyło się, że znów doszło w Gob do bitwy z Filistynami i tym razem Sibekaj Chuszatczyk powalił Safa, który należał do potomków Rafy.

¹⁹ I stało się, że znów doszło do bitwy z Filistynami w Gob i Elchanan, syn Jarego, Betlejemczyk, powalił [brata] Goliata Gittejczyka, którego drzewce włóczni było jak wał tkacki.

²⁰ Potem znów doszło do bitwy – w Gat. Był tam pewien olbrzym, człowiek, który miał po sześć palców u rąk i u nóg, [razem] w liczbie dwudziestu czterech, i także należał do potomków Rafy.

²¹ Gdy złorzeczył Izraelowi, powalił go Jehonatan, syn Szimei, brata Dawida.

²² Ci czterej należeli do potomków Rafy w Gat, a polegli z ręki Dawida i z ręki jego sług.